Fragment Ewangelii przeznaczony na uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jest wyjątkowo wymowny. Niektórzy twierdzą, że doświadczenie pustego grobu w pierwszej kolejności stało się udziałem niewiast, bo z natury swej mają one skłonność do używania języka. Może w tej opinii jest trochę przesady, ale jest też prawdą, że wiara rodzi się ze słyszenia, a mężczyźni są nieco bardziej powściągliwi w swej mowie. Dlatego w pierwszym rzędzie Pan Bóg posłużył się kobietami. Jako kolejni do pustego grobu przybywają Apostołowie, którzy w opisie Janowym są zhierarchizowani. Wprawdzie najpierw przybywa Jan, ale zatrzymuje się i czeka na Piotra, któremu niejako odstępuje pierwszeństwa. Następnie zaś ujrzał i uwierzył. W ostatnim zdaniu kryje się ogromna tajemnica oddziaływania znaku pustego grobu. Zanim więc spotkali Zmartwychwstałego, wystarczyło doświadczenie pustego grobu, by uwierzyć. Współcześnie każdego roku tysiące pielgrzymów jadą do Jerozolimy po to samo doświadczenie: ujrzeć pusty grób i uwierzyć. Na szczęście, zresztą dzięki działalności pogan, którzy na złość chrześcijanom chcieli przysłonić pogańskimi świątyniami miejsca związane z Męką i Zmartwychwstaniem, dziś wiemy z niewzruszoną pewnością, gdzie znajdują się te miejsca. A więc po 2000 lat dokładnie wiemy, gdzie położono Pana i przykryto jego Ciało kamieniem. Dokładnie też wiemy, w którym miejscu ten kamień został odsunięty. Doświadczenie tamtych tajemnic stało się powodem ogromnej przemiany w ich świadkach. Wystraszeni dotąd ludzie otrząsają się z lęku, by pójść na cały świat z ewangelicznym orędziem o zbawieniu. Czy pójdziemy wraz z nimi?
Polecamy
Pomóż w rozwoju naszego portalu