Nowe normy dotyczące afiliacji, agregacji i inkorporacji kościelnych instytutów studiów wyższych. Sekretarz Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej wyjaśnia, co taka zmiana oznacza dla kościelnych instytutów studiów wyższych:

„Chodzi o kwestie bardzo konkretne, które dotyczą przede wszystkim wykładowców oraz tytułów naukowych, jakie powinni posiadać. Ponieważ instytuty filialne to w głównej mierze seminaria duchowne, normy wprowadzają pewne nowe rozróżnienia dotyczące kształcenia przyszłych kapłanów i zakonników – powiedział sekretarz. – Kongregacja na bieżąco śledzi ich studia, dlatego dajemy wskazówki, które pomogą rozdzielić administrację seminariów związaną z formacją od studiów, które odnoszą się bezpośrednio do wydziałów uczelni kościelnych. Zależało nam, aby instytuty współpracowały ze sobą na zasadzie «sieci» w dwóch aspektach: lepsza koordynacja studiów w ramach tej samej instytucji, a następnie podejście «interdyscyplinarne», to znaczy, aby poszczególne dyscypliny naukowe nie były proponowane w całkowitej separacji od siebie i fragmentarycznie, ale były ze sobą w dialogu.“

Tworzenie „sieci” współpracy między instytutami jest także zaproszeniem do niepomnażania instytucji uczelnianych, zwłaszcza tam, gdzie istnieją już bardziej wyspecjalizowane jednostki. W tym sensie normy dotyczące afiliacji, agregacji i inkorporacji mają pomóc w lepszym skonsolidowaniu relacji pomiędzy uczelniami, przy jednoczesnym zachowaniu autonomii każdej z nich. Zdaniem abp. Zani’ego, praca Kongregacji Edukacji Katolickiej skupia się od lat na wzmacnianiu bardziej wyspecjalizowanych instytutów, aby uniknąć tworzenia nowych, często niepotrzebnych. „Te instrukcje pomogą nam w zachęcaniu do tworzenia «sieci» i podnoszeniu poziomu specjalizacji” – powiedział sekretarz Kongregacji.