Wyjątkowym gościem okazał się popularny sportowy dziennikarz telewizyjny Przemysław Babiarz. Opowiadał mieszkańcom Jędrzejowa m.in. o swoim poparciu dla społecznej akcji „Nie wstydzę się Jezusa” i o potrzebie świadczenia na co dzień o swojej wierze. Podkreślał, że jako osoba żyjąca i pracująca w określonym środowisku nie odczuwa jednak nacisków i dobrze się czuje ze swoim światopoglądem. Uczestników spotkania interesowała m.in. religijność sportowców i postawy kibiców. Rozmowę z dziennikarzem prowadził ks. Michał Wojda z parafii Trójcy Świętej w Jędrzejowie, który w komentarzu dla „Niedzieli” przyznaje, że „spotkanie stało się jednym wielkim świadectwem wiary - wiary wypowiedzianej z wysokości dużego C”. - Poziom rozmowy zaskoczył mnie zupełnie. I choć przyznam, że prywatnie p. Przemysław to człowiek niesamowicie skromny, bardzo bezpośredni, otwarty i ciepły, to jego mocna wiara może powodować … tremę. Wie, co mówi, nie wstydzi się tego, nie udaje gwiazdki TV i przynosi ze sobą ciepło Chrystusa - zauważa ks. Wojda.
Wyjaśnia, że pomysł zaproszenia Babiarza wziął się stąd, iż otwarcie przyznaje się on do Chrystusa i Kościoła. -...Przyjechał 30 min przed spotkaniem, uścisnął mi dłoń, szybkie kilka minut rozmowy, założył marynarkę, jeszcze kilka zdań „o wszystkim i o niczym” - i ruszamy. Sala zapełniona, osoby w różnym wieku, pomyślałem: nie jest źle. Mój gość stwarza od pierwszego kontaktu swobodną atmosferę, nie ma dystansu. Poraża mnie czystość wymowy, ten nośny głos o charakterystycznej barwie. Rozpoczynamy rozmowę. Zadaję mocne pytanie o modlitwę, która jest działaniem. Rozmówca waży każde słowo i wypowiada je z wielką precyzją, to nie jest mowa-trawa, myślę. Podkreśla, że modlitwa to czyn, a świadczą o tym najlepiej zakony kontemplacyjne, w których, jak mówią inni, „nic się nie robi, tylko modli”. Drugie pytanie jest o świadectwo wiary, kolejne o wstyd w wyznawaniu swoich przekonań. Mam do czynienia z prawdziwie wierzącym człowiekiem, wierzącym mądrze, szukającym, znającym Kościół i Pismo Święte. Znającym historię Kościoła i żywoty świętych. Rozmowa trwa nadal. P. Przemysław stara się dzielić wiarą w Jezusa Chrystusa, która w jego wydaniu jest tak samo praktyczna, realna i ważna jak cena fasoli czy oleju.
Ciekawym przeżyciem podczas Dni było także spotkanie z aktorką Małgorzatą Kożuchowską. W wypełnionej po brzegi sali Domu Kultury Kożuchowska mówiła o byciu katolikiem we współczesnym świecie, o wdzięczności wobec rodziców i o miejscu Jana Pawła II w jej życiu, którego nazwała „stalowym filarem”. Krytycznie odniosła się m.in. do koncepcji traktowania wiary jako sprawy wyłącznie prywatnej. Wyznała, że pilnie śledziła pontyfikat Jana Pawła II. Zdaniem Kożuchowskiej, środowisko show-biznesu jest ukazywane w mediach w sposób przejaskrawiony, tendencyjny, ignorując poprzez umowną fikcję przekazu całą plejadę „dobrych i otwartych ludzi”. Przyznała, że popularność to zarazem poczucie ogromnej odpowiedzialności.
Spotkanie z aktorką poprowadziła Karolina Jarosz ze Stowarzyszenia Rodzin Katolickich z parafii Trójcy Świętej w Jędrzejowie.
Oddajmy ponownie głos ks. Michałowi Wojdzie, który miał okazję dłużej porozmawiać z Kożuchowską. - Odpowiedz sobie, czym jest właściwie ta chrześcijańska kultura, kto i co ją tworzy, o co w tym wszystkim chodzi? Owe pytania wraz z gotowymi odpowiedziami spłynęły na mnie w trakcie spotkania z Małgorzatą Kożuchowską. Postaci nie będę przedstawiał, kto chce, ten wie. Przemycę tylko, iż miałem możliwość nieco dłużej rozmawiać z p. Małgorzatą.
Przyszło sporo, przede wszystkim młodych, ludzi. Temat: „Być katolikiem w katolickim kraju”. P. Małgorzata nie ukrywa: jest wierząca, praktykująca i utożsamia się jak najbardziej z prawdą Jezusa Chrystusa. Mówi w sposób prosty, delikatny, tak jakby chciała trafić do ucha, a stamtąd już tylko do serca słuchających. I powiem: co kto złapał - to jego. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha… Była to dobra lekcja, zwana świadectwem wiary, pracę domową należy odrobić samemu.
Ja natomiast szukałem czegoś dalej, gdzieś głębiej, jakiejś bardziej konkretnej tożsamości Małgosi i jej wiary.
Przeżywać swoje życie nad wyraz spokojnie, z wielkim szacunkiem do drugiego człowieka i samej siebie. Nie pomijać fascynacji światem bliskim, codziennym, jak i tym, który trzeba odkrywać. Ta chrześcijańska tożsamość p. Małgorzaty wypływa z jej życia w zgodzie z samą sobą. Niczego nie musi kreować, nikomu nic udowadniać. Jest autentycznym świadkiem miłości, która zwyczajnie jest w niej. Miłości do człowieka, do świata, do Boga. To, co wypływa z jej wiary, jest tak naturalne i ciepłe, że nie ma potrzeby zbyt wiele o tym opowiadać. Wystarczy spędzić z nią jedną chwilę na spokojnej rozmowie i wiesz, że ona potrafi i chce kochać. Kilka zdań o kawie z mlekiem, klubowej muzyce, ciągłym braku czasu i wiesz, że są rzeczy święte - najważniejsze, które nadają sens, rozlewając się na zewnątrz niczym woda czysta…
Co ponadto znalazło się w ofercie Dni? Teatrzyk dla dzieci Art-Re z Krakowa z dwoma spektaklami oraz koncerty „Kairos”, „Testimonium”, „Bardzo nam Miłosz”. Następne spotkania - za rok.

Oprac. A.D.