Niecodzienną uroczystość przeżywali wszyscy, którzy przyszli na Mszę św. na godz. 12. 00 do kościoła pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze w dniu 27 sierpnia: aż trzech księży obchodziło Jubileusz kapłaństwa. Byli to: były proboszcz tejże parafii - ks. prałat Konrad Herrmann (45-lecie), obecny jej proboszcz - ks. prałat Zbigniew Stekiel (30-lecie) i gość - ks. kanonik Franciszek Hornik, były proboszcz w Lubsku (45-lecie) - pierwszy proboszcz ks. prałata Stekiela.

Przed Mszą św. uroczyście wprowadzono Jubilatów do kościoła. Uczynił to biskup diecezjalny Adam Dyczkowski. Następnie ks. prałat Z. Stekiel powitał obecnych w kościele. Podkreślił, że przeżywamy dzień radości i dziękczynienia najpierw oczywiście Bogu za "kapłaństwo Chrystusowe, bo innego nie ma", lecz trzeba także dziękować ludziom: rodzinom, w których Jubilaci wzrastali; biskupom, bo to oni formują swych kapłanów i przygotowują ich do tego, aby byli duszpasterzami; wreszcie wiernym, do których byli posłani. Ci ostatni także kształtują postawę kapłańską przez swą wierność Chrystusowi i przez to, co od swoich kapłanów wymagają.

Uroczystą Mszę św. koncelebrowali księża Jubilaci, homilię zaś wygłosił biskup Adam Dyczkowski. Swoją homilię Ksiądz Biskup poświęcił teologii kapłaństwa. Zaczął od stwierdzenia, że mniej go ciekawi łańcuch przyczyn powstania życia - od początków świata do człowieka - niż ta część łańcucha, która łączy człowieka z Bogiem. Bóg przecież stworzył człowieka dla szczęścia. Poddał go jednak próbie, bo wiedział, że tylko On może dać to pełne szczęście. Człowiek tej próby nie wytrzymał. Sam chciał decydować, co dobre, a co złe. Odtąd na świecie zawsze pojawia się cierpienie i ból, kiedy człowiek chce sam o tym decydować. W naszych czasach Lenin i Hitler uważali, że to jest dobre, co dobre dla partii i rasy nordyckiej. Znamy skutki ich działania - miliony niewinnych istnień ludzkich pozbawionych życia.

Bóg mógł pozostawić człowieka samego skoro się zbuntował, ale tego nie uczynił - kontynuował Ksiądz Biskup. Postanowił dać mu szansę na odzyskanie szczęśliwej wieczności, która jedynie może nadać sens ludzkiemu życiu. Tylko ktoś, kto był równocześnie Bogiem i człowiekiem mógł połączyć zerwany łańcuch między Bogiem a człowiekiem. Trzeba było aż śmierci krzyżowej Chrystusa, aby zmazać winę człowieka - tak była wielka! Żył On tylko około 33 lat, a wysłużył łaski dla ludzi wszystkich czasów, plemion i narodów. Udostępnił je wszystkim, jak powiedział nasz wieszcz Adam Mickiewicz, że "Bóg nic nie narzuca, ale wszystko otwiera, człowiek z Boga tyle, ile chce, zabiera". Musiał więc Pan Bóg ustanowić pas transmisyjny, który przekazywałby łaski wysłużone przez Chrystusa ludziom wszystkich pokoleń. Tym pasem jest Kościół, a w tym Kościele ustanowił ludzi specjalnie desygnowanych sakramentem kapłaństwa do przekazywania tych łask i wartości. Do kapłaństwa powołuje Chrystus osobiście, przecież powiedział: "Nie wyście mnie wybrali, ale ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili i aby owoc wasz trwał". Bogu dzięki, że jest wielu kapłanów, którzy do tego stopnia poświęcili się Chrystusowi, że stali się narzędziem w Jego ręku do służenia wszystkim ludziom. Powołanie to dziwne zjawisko. Ojciec Święty doszedł do wniosku w swych rozważaniach o kapłaństwie, że Bóg powołuje nie tych, którzy naszym zdaniem nadawaliby się do kapłaństwa, ale tych, których potrzebuje. Jeżeli Bóg sam powołuje, to dlaczego tak mało? Co roku nam brakuje kapłanów, gdy zastanawiamy się z księżmi biskupami, jak obsadzić wszystkie stanowiska w diecezji - dzielił się swoją troską bp Dyczkowski. - Na pewno Pan Bóg powołuje odpowiednią ilość kapłanów, bo zależy mu na naszym zbawieniu. Zapłacił za nie na krzyżu (...). Dziś modlimy się za kapłanów, którzy nie odrzucili przyjaźni Pana zaofiarowanej w postaci kapłaństwa. Przede wszystkim wyrażamy wdzięczność rodzinom, bo dzięki nim rozwinęło się ziarno powołania. Niech Bóg im wynagrodzi całą wiecznością za dar złożony ze swego własnego dziecka! Naszym drogim Jubilatom gratulujemy, że nie odtrącili dłoni Chrystusa, lecz poświęcili całe życie jemu i Kościołowi.

Zwracając się ponownie do Jubilatów, Ksiądz Biskup zauważył, że mimo występującego krytycyzmu z wielu stron, w czasie swej pracy spotkali wielu wspaniałych ludzi, którzy chcieli być katolikami nie tylko z metryki. Współpraca z tymi ludźmi była wielką Bożą nagrodą dla nich. Życzył Jubilatom, aby takich spotkali jak najwięcej w dalszych latach swej posługi.

Podczas Mszy św. śpiewał chór "Cantemus Dominus" z par. Najświętszego Zbawiciela pod dyr. Macieja Ogarka z towarzyszeniem orkiestry Filharmonii Zielonogórskiej pod dyr. P. Czesława Grabowskiego, wykonując m.in. Alleluja z oratorium Mesjasz J. F. Haendla. Po Mszy św. wspólnoty parafialne, przedstawiciele nauczycieli, rzemiosła, zakładów pracy oraz osoby prywatne składali Jubilatom życzenia. Podziękował za nie ks. prałat Konrad Herrmann zapewniając wiernych o miłości kapłanów do nich. Dziękował także za telefony i listy z życzeniami. Po błogosławieństwie udzielonym przez Biskupa wysłuchano jeszcze chóru jeńców z opery Nabucco Giuseppe Verdiego.