Parafia jest najczęściej pierwszą zatoką, do jakiej „dopływają” przybywający do Stanów Polacy. Oddaleni od najbliższych, często zagubieni w nowym świecie, tutaj szukają pomocy, tutaj znajdują wsparcie i zrozumienie, tutaj mogą pooddychać Polską. Parafia to przede wszystkim wierni, ale również proboszcz, księża oraz siostry zakonne. To oni razem budują ten Boży dom, by wzrastał w wierze i sile, by był nie tylko miejscem, do którego przychodzą ludzie, ale także domem, w którym każdy może czuć się bezpiecznie, w którym może znaleźć schronienie, opiekę oraz miłość Boga i bliźnich. To właśnie polskie parafie są ośrodkami nie tylko życia duchowego, ale również kulturalnego Polonii. To polskie parafie są kolebką polskości na obczyźnie, będącą nieodłączną częścią historii pisanej przez Polaków żyjących tu, na obcej ziemi.
W kolejnych numerach Niedzieli w Ameryce przedstawię poszczególne polskie parafie istniejące na terenie Stanów Zjednoczonych oraz sylwetki ich proboszczów.
Cykl o polskich parafiach postanowiłam zacząć od mojej parafii - Świętego Krzyża na Maspeth (Queens), którą znam najlepiej i w której 11 lat temu znalazłam swój dom. Do dziś jest to moje ukochane miejsce w Nowym Jorku. To tu od samego początku prowadzę grupę muzyczno-modlitewną „Te Deum”, którą założyliśmy razem z ks. Ryszardem Koperem we wrześniu 1995 r., a którą w rok później zasilili moi przyjaciele - Ania i Wojtek Żmujdzin. Początkowo swoją opieką i modlitwą wspierał nas ówczesny proboszcz - ks. John Strynkowski, po nim to dzieło kontynuuje obecny proboszcz - ks. kan. Piotr Żendzian.
Za co cenię moją parafię? Za to, że dzięki przynależności do niej udało mi się zachować balans tak potrzebny wielu przybywającym tu emigrantom. Stała się ona pomostem łączącym moje życie w Polsce z tym tutaj. Pozwoliła pielęgnować wiarę, kulturę polską oraz wartości wyniesione z domu. Czyż można prosić o więcej?
Czy można dzisiaj mówić o nierozerwalności i jedności małżeńskiej? Przecież żyjemy w czasach mentalności rozwodowej, braku odpowiedzialności za dane słowo, niewierności, preferowania tzw. wolnych związków. W czasach, w których słowa „mąż”, „żona” zastępuje się niezobowiązującymi słowami „partner”, „partnerka”.
Święty Brunon – założyciel zakonu kartuzów, jednego z najsurowszych zakonów istniejących do dziś w Kościele, wybrał charyzmat milczenia, samotności i ciszy.
O zakonie kartuzów usłyszeliśmy zapewne dzięki filmowi Wielka cisza. Kim był jego założyciel? Brunon urodził się w Kolonii i pochodził ze znamienitej rodziny. Uczył się m.in. w szkole katedralnej w Reims, a także w Tours. Około 1055 r. przyjął święcenia kapłańskie. Rok później biskup Reims – Manasses I powołał Brunona, aby prowadził tam szkołę katedralną. Trwało to ok. 20 lat (1056-75). Wychował wielu wybitnych mężów owych czasów. W 1080 r. zaproponowano mu biskupstwo, nie przyjął jednak tej godności. Udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, by poddać się kierownictwu św. Roberta. Po pewnym czasie opuścił klasztor i w towarzystwie ośmiu uczniów udał się do Grenoble. Tam św. Hugo przyjął swojego mistrza z wielką radością i jako biskup oddał mu w posiadanie pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w 1084 r. Brunon urządził klasztor, zbudowany też został skromny kościółek. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę „Wielkiej Kartuzji” (La Grande Chartreuse). W 1090 r. Brunon został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia – papieża bł. Urbana II na doradcę. Zabrał ze sobą kilku towarzyszy i zamieszkał z nimi przy kościele św. Cyriaka. Wkrótce, w 1092 r., w Kalabrii założył nową kartuzję, a w pobliskim San Stefano in Bosco Bruno stworzył jej filię. Tam zmarł. Kartuzję w Serra San Bruno odwiedził w 1984 r. św. Jan Paweł II. Uczynił to również Benedykt XVI 9 października 2011 r. W słowie do kartuzów podkreślił wówczas znaczenie charyzmatu milczenia we współczesnym świecie. Charyzmat kartuzji – powiedział – sprawia, że „człowiek wycofując się ze świata, poniekąd «eksponuje się» na rzeczywistość w swej nagości, eksponuje się na tę pozorną pustkę, aby doświadczyć Pełni, obecności Boga, Rzeczywistości najbardziej realnej, jaka istnieje, i która wykracza poza wymiar zmysłowy”.
7 października 2023 r. rządzący Strefą Gazy palestyński Hamas przeprowadził niespodziewany atak na Izrael, wywołując największy od dekad kryzys militarny w regionie. Przypominamy najważniejsze wydarzenia tamtego dnia.
Prawdopodobnie już na kilka lat przed atakiem Hamas planował operację przeciwko Izraelowi, gromadząc broń i inne zasoby, korzystając z sieci tuneli i przewodowych linii telefonicznych, a także opracowując strategie uderzenia. Konkretne plany ujawniono dowódcom dopiero bezpośrednio przed operacją, której rozmach zaskoczył wszystkie izraelskie agencje wywiadowcze.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
