Pochwalony Jezus Chrystus. Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu
Jesteśmy już w okresie adwentowym, w czasie oczekiwania na radosne przyjście Pana. Jezus Chrystus nie przybędzie dopiero kiedyś na końcu czasów, lecz On już jest, stale do nas przychodzi, wychodzi niejako
naprzeciw każdego z nas, czekając na zaproszenie ze strony naszego serca. My zaś winniśmy wciąż przygotowywać w osobistym życiu drogę dla Pana i dla Niego prostować ścieżki naszego nie tylko indywidualnego,
ale i wspólnotowego myślenia oraz postępowania. Adwentowe nawoływanie Jana Chrzciciela do nawrócenia, które on głosił na Pustyni Judzkiej i nad brzegami Jordanu jest wciąż aktualne. Wówczas wielu do niego
przychodziło i słuchając jego słowa wyznawali swoje grzechy, zapragnęli wydawać dobre owoce w tym życiu, aby jako czysta pszenica znaleźć się w Bożym spichrzu.
Wydaje się nam, że coraz trudniej jest współczesnemu człowiekowi żyć we wspólnocie z innymi, gdyż duch indywidualizmu przejawiający się na różnych poziomach codziennego zachowania jest coraz mocniej
nacechowany czystym egoizmem. Dostrzegamy to już na poziomie rodziny (może nawet i własnej - ze strony dorosłych dzieci czy najbliższych krewnych), idąc dalej poprzez krąg przyjaciół, sąsiadów,
kolegów z pracy, ze szkoły a także członków tej samej parafii, dochodząc aż do takiej wielkiej grupy, jaką jest naród. Wielu jest przekonanych, że wiedzą lepiej od innych, że tylko ich zdanie i spojrzenie
na daną sprawę jest słuszne i to właśnie inni mają się dostosować do tego rozwiązania. (...)
Apostoł Paweł domaga się od wspólnoty chrześcijan, aby w niej „jedni drugich serdecznie przyjmowali do siebie”, „przygarniali siebie nawzajem” (Rz 15, 7) (...)
Wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu w atmosferze zainspirowanej przez Adwent, w tym roku liturgicznym nastawionym bardziej na przeżywanie tajemnicy Eucharystii, patrzy z wielką wdzięcznością
na mijający czas. Tak od strony czysto ludzkiej nie był on dla nas zbyt łaskawy, gdyż ostatnio odeszli do Pana po wieczną nagrodę biskupi: Stefan Moskwa i Bolesław Taborski, którzy we wcześniejszych latach
byli profesorami i wychowawcami alumnów w Seminarium, oraz księża profesorowie: Józef Sroka i Stanisław Potocki, czynni do ostatnich chwil wykładowcy w naszym Seminarium Duchownym. Modlimy się w ich intencji
i dziękujemy Bogu za dobro, jakie przez nich zdziałał Duch Święty w tylu kapłańskich pokoleniach.
Pragniemy w dniu dzisiejszym wyrazić słowa wdzięczności najpierw samemu Bogu - Dawcy wszelkiej łaski, ale również i wszystkim Dobroczyńcom, którzy dzielą się z nami dobrem duchowym a także materialnym.
Poczuwamy się do obowiązku wyrażenia naszej ogromnej wdzięczności za wszystko, co umożliwia całej kleryckiej wspólnocie codzienne normalne funkcjonowanie domu, pracę, naukę i modlitwę. Okres jesieni to
czas, w którym zwożone są do Seminarium w Przemyślu z wielu parafii naszej archidiecezji płody rolne: ziemniaki, zboże, jarzyny czy owoce, zapewniające możliwość wyżywienia przez okres całego roku akademickiego
liczby ponad 200 osób. Tym bardziej jesteśmy wdzięczni, gdyż wiemy, że w tym roku zbiory płodów rolnych nie były tak obfite jak w poprzednich latach. Obok owoców roli i pracy rąk tak wielu wiernych, zbierane
są również w ciągu roku dary pieniężne, które składane na tacę stanowią podstawę ekonomiczną dla Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu przygotowującego przyszłych kapłanów.
To co dla człowieka jawi się jako najbardziej konieczne, co w jego życiu daje prawdziwe szczęście jest niezależne od ludzkich zasług i ostatecznie jest darem kogoś drugiego. Dlatego wdzięczność to
cnota sprawiająca, że człowiek umie rozeznać własną niewystarczalność, uczy pokory i dzielenia się z innymi dobrami, które Bóg Stwórca powierzył każdemu z nas w gospodarowanie. Jednak przed pamięcią o
sprawach dotyczących materialnego funkcjonowania Seminarium Duchownego winna się znajdować troska duchowa o dobre i gorliwe powołania kapłańskie. Dlatego też dzisiejsza (druga) Niedziela Adwentu Roku
Pańskiego 2004 staje się szczególną okazją, aby poprzez alumnów, którzy prezentują w 100 parafiach archidiecezji przemyskiej Wyższe Seminarium Duchowne, podziękować wszystkim dobroczyńcom za ich dary
duchowe i materialne, za każdą modlitwę, cierpienia i trudy ofiarowane w intencji powołań, za wszelką życzliwość i pamięć. Wyjątkowe słowa wdzięczności kierujemy do członków Dzieła Pomocy Powołaniom,
którzy tak jak mogą, przede wszystkim zaś swą gorliwą modlitwą wspierają kleryków w ich drodze do kapłaństwa i świętości. Seminaryjna wspólnota w każdą środę modli się za wszystkich swoich Dobroczyńców,
żywych i zmarłych, upraszając dla każdego potrzebne łaski, a w każdy czwartek jest ofiarowana Msza św. - staramy się w ten duchowy sposób odwdzięczyć za wszelkie otrzymane dobro, które jest wyrazem
ludzkiej życzliwości.
Rektorat Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu składa serdeczne podziękowanie za pomoc materialną złożoną podczas „niedzieli seminaryjnej” i życzy wszelkiego dobra wszystkim ofiarodawcom.
„Bóg zapłać”. Niech okres oczekiwania na Boże Narodzenie będzie dla każdego owocny w Boże błogosławieństwo.
Pomóż w rozwoju naszego portalu