Tydzień modlitw o jedność chrześcijan powraca każdego roku, aby przyczynić się do rozgrzania serca i umocnienia nadziei w dążeniu do przywrócenia pełnej jedności, która jest darem Boga, a zarazem zadaniem wszystkich chrześcijan. Fakt, że chrześcijanie różnych wyznań gromadzą się na wspólnej modlitwie odgrywa również doniosłą rolę w pracy ekumeniczne podejmowanej na terytorium naszej archidiecezji. Wspólna modlitwa hierarchów i wiernych różnych wyznań jest wyrazem przekraczania podziałów i świadczy o pragnieniu przywrócenia braterskich stosunków.

W ramach tygodnia modlitw o jedność chrześcijan miały miejsce miedzy innymi dwa nabożeństwa ekumeniczne: 20 stycznia w kościele starokatolików Mariawitów i 21 stycznia w kościele ewangelicko-augsburskim św. Mateusza.

Spotkanie w Kościele starokatolików Mariawitów

Gospodarz spotkania bp Ludwik Maria Jabłoński powitał przybyłych na to spotkanie przedstwicieli poszczególnych kościołów: bp. Cieślara z Kościoła ewangelicko-augsburskiego, bp. Adama Lepę, ks. dr A. Dąbrowskiego, ks. dr H. Eliasza z Kościoła rzymskokatolickiego, ks. dziekana S. Muchewicza z Kościoła polskokatolickiego, księdza rektora Adama Kleszczyńskiego z Kościoła metodystyczno-reformowanego, który jest Przewodniczącym oddziału łódzkiego Polskiej Rady Ekumenicznej, księdza Semko Korozę z Kościoła ewangelicko-reformowanego oraz przybyłych księży różnych wyznań. W swoim przemówieniu powitalnym bp Jabłoński wyraził pragnienie, aby miłość Chrystusowa pojednała nas i towarzyszyła nam na drodze niełatwego kroczenia ku jedności. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Semko Koroza, który mówił o jedności w kontekście analizy 3 rozdziału Księgi Wyjścia.

Słowa zawarte w tym fragmencie Pisma Świętego stanowią jeden z najistotniejszych elementów Pięcioksięgu, ponieważ ukazują w jaki sposób Bóg określa samego siebie i objawia się swojemu ludowi. Bóg jest tym, który wkracza do tego świata i towarzyszy człowiekowi na drodze jego życia. Kaznodzieja stwierdza, że Bóg nie przemawia do nas z wysokiego nieboskłonu, albo z ogromnej góry, nie przemawia z wielkich świątyń, ale wkracza do naszego życia osobiście i bezpośrednio. W trakcie spotkania zabrał głos bp Adam Lepa, który podkreślił, iż ewangelizacji współczesnego świata dokonuje się poprzez dawanie publicznego świadectwa swojej wiary. W tym kontekście przywołał postać Stanisława Leszczyńskiej, związanej z naszym miastem. Nazywa się ją matką Oświęcimia, ponieważ broniła życia nowonarodzonych dzieci. Biskup Adam wskazał że, można dawać świadectwo wiary o Chrystusie nie mówiąc o Nim, tak jak to czyniła Stanisława Leszczyńska. Biskup Jabłoński podziękował za wygłoszone przemówienia i zachęcił do uczestnictwa w następnych spotkaniach.

Spotkanie ekumeniczne w Kościele ewangelicko-augsburskim

W przemówieniu na rozpoczęcie nabożeństwa ekumenicznego bp Cieślar serdecznie powitał przedstawicieli Kościołów różnych wyznań: bp. Ludwika Marię Jabłońskiego z Kościoła starokatolików Mariawitów, ks. dr A. Dąbrowskiego, ks. dr H. Eliasza z Kościoła Rzymskokatolickiego, ks. dziekana S. Muchewicza z Kościoła polskokatolickiego, księdza rektora Adama Kleszczyńskiego z Kościoła metodystyczno-reformowanego, który jest Przewodniczącym oddziału łódzkiego Polskiej Rady Ekumenicznej, księdza Semko Korozę z Kościoła ewangelicko-reformowanego, ks. Marcina Undasa oraz przybyłych księży różnych wyznań. Na spotkaniu ekumeniczny byli obecni także klerycy WSD wraz z księdzem prorektorem Janem Wolskim. Abp Władysław Ziółek skierował list do uczestników nabożeństwa ekumenicznego, w którym stwierdził iż po przeżyciu Wielkiego Jubileuszu z ufnością patrzymy w przyszłość wyznając, że Chrystus jest sensem historii i światłem na naszej drodze. Biskup Cieślar mówił, że powinnyśmy dążyć do tego, aby jedność, którą w szczególny sposób przeżywamy w naszym świadectwie o Chrystusie była coraz bardziej rzeczywista i konkretna. Po odczytaniu Ewangelii uczestnicy spotkania wspólnie odmówili wyznanie wiary Symbolu nicejsko-konstantynopolitańskiego. W kazaniu bp Ludwik Maria Jabłoński podjął refleksje nad przypowieścią o Dobry Pasterzu, odwołując się do swojego osobistego doświadczenia. Dobry Pasterz otacza opieką każdego człowieka, poszczególne Kościoły i ludzi zagubionych. Jezus Chrystus, który jest Pasterzem i biskupem serc naszych, przenika nasze serca i zaprasza nas, także tych modlitw o jedność chrześcijan, abyśmy poszli za jego głosem. Podążanie Jego drogą daje nam poczucie wypełnienia testamentu Miłości z Synaju. Kaznodzieja kończąc swoje rozważania wyraził pragnienie, aby Dobry Pasterz Jezus Chrystus, wlewał w nasze serca ducha tej szczególnej jedności, ducha zrozumienia dla inaczej oddających cześć Bogu.