Jednym z nich jest okazały kościół w Sieniawie, gdzie 15 sierpnia przypada odpust parafialny. Również w tym dniu, tak jak i w pozostałych kościołach, święcone są tu wieńce dożynkowe oraz zioła, owoce i kwiaty.

Parafia Sieniawa, obecnie licząca ok. 4 tys. wiernych, oprócz wspomnianego kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny posiada kościoły filialne w Piganach – pw. św. Maksymiliana Kolbego oraz w Leżachowie – pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.

Parafia i jej świątynie

Początki Sieniawy sięgają XVII wieku. Już w 1569 r. Jan Kostka, wojewoda sandomierski, wszedł w posiadanie wsi Dybków (obecne obrzeża Sieniawy), a w 1571 r. Kostkowie ufundowali drewniany kościół i przyczynili się do powstania parafii pw. św. Jana Chrzciciela. Jednak w 1624 r. podczas najazdu Tatarów zniszczona została świątynia, którą odbudowano w 1629 r. W takim stanie funkcjonowała do 1747 r., kiedy ją przebudowano na obiekt murowany i konsekrowano w 1754 r. Aktu tego dokonał bp Wacław Sierakowski.

Ozdobą Sieniawy była druga świątynia murowana z połowy XVIII wieku, w miejscu dawnej drewnianej, do której przybudowano klasztor Dominikanów Obserwantów. Fundatorem świątyni był książę Adam Czartoryski a konsekracji dokonał sufragan przemyski bp Jakub Glazer w 1890 r. Wcześniej, w 1778 r., gdy rząd austriacki dokonywał kasacji wielu zakonów w tym i sieniawskiego, przeniesiono zakonników do Jarosławia, a świątynię poklasztorną zamieniono na kościół parafialny, zaś kościół pw. św. Jana Chrzciciela na cerkiew greckokatolicką. W czasie I wojny światowej kościół parafialny został zniszczony. Odbudowano go w latach 1918-23, a po II wojnie światowej pełnił w dalszym ciągu funkcję świątyni parafialnej. Jest to duży kościół jednonawowy z ołtarzem głównym, w stylu barokowym, gdzie w centralnym miejscu znajduje się dość dużych rozmiarów obraz Matki Bożej Wniebowziętej otoczonej aniołami oraz stojącymi obok figurami świętych Piotra i Pawła. Ołtarze boczne stanowią ołtarz Matki Bożej Nieustającej Pomocy z figurkami św. Józefa i św. Kazimierza oraz ołtarz z obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa z figurkami bocznymi św. Judy Tadeusza oraz św. Michała Archanioła. Wszystkie ołtarze wykonywała firma braci Dąbrowskich z Żołyni. Trzeci ołtarz boczny ufundowany przez rodzinę Żerebeckich w 1966 r. zawiera obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Przed wejściem do kościoła stoi murowana dzwonnica z dzwonami: „Józef”, „Maryja” i najmniejszym „Adam”. Przed wejściem na plac kościelny po stronie lewej znajduje się piękny pomnik św. Jana Pawła II ufundowany przez rodaka Wincentego Kulpę. Dawny klasztor obecnie użytkowany jest jako plebania a kościół zamieniony na cerkiew, w latach 1788 – 1947 pełnił funkcję kaplicy pogrzebowej.

Sieniawscy duszpasterze i ich dzieło

Na przestrzeni dziejów parafii sieniawskiej pracowało w niej 25 proboszczów i wielu wikarych. W pamięci parafian pozostali proboszczowie: ks. Zbigniew Szeliga (1974-88), ks. Zdzisław Kalinowski (1988 – 2001) oraz obecny ks. Jan Grzywacz. W ciągu tego okresu kościół był odnawiany, ale gruntowny remont przeszedł za obecnego Księdza Proboszcza, a zarazem wicedziekana dekanatu sieniawskiego ks. Jana Grzywacza. Zrobiono bardzo wiele: wymieniono cały dach na kościele pokrywając go blachą miedzianą, odnowiono polichromię oraz stacje drogi krzyżowej, wymieniono okna i posadzkę w kościele montując ogrzewanie podłogowe. Wykonano nowe ławki, nagłośnienie i oświetlenie kościoła, wykonano nową elewację i odwodnienie wokół kościoła i plebanii, która również przeszła gruntowny remont. Wyremontowano również budynek organistówki oraz pomieszczenia obok plebanii z przeznaczeniem na salki parafialne ze świetlicą dla młodzieży. W prezbiterium kościoła pojawiły się przepiękne stalle. Obecnie dobiega końca utwardzanie kostką dużego placu parkingowego. Cały plac kościelny otrzymał nowe ogrodzenie. Równocześnie prowadzono remonty i upiększanie świątyń w Piganach i Leżachowie. – Dziękuję Bogu za taką wiarę i hojność parafian, którzy nie szczędzą grosza na chwałę Bożą, a ponadto aktywnie włączają się we wsparcia finansowe różnych akcji charytatywnych organizowanych przez Kościół. Niezwykła jest też ich wrażliwość na wspieranie potrzebujących, zwłaszcza chorych. Myślę, że nie wszystkie parafie mają tak dobrych i wrażliwych ludzi – podkreśla ks. Grzywacz.

Krypta Czartoryskich

Wchodząc do sieniawskiej świątyni widzimy jej blask, ale i majestat ducha Bożego, którego ten kościół posiada. Kościół jest naprawdę niezwykły. Tej niezwykłości dodaje fakt, że posiada on relikwie bł. Augusta Czartoryskiego, salezjanina, który wielokrotnie przebywał w Sieniawie i po swoim krótkim życiu (1858-93) tutaj też został pochowany w specjalnej krypcie książąt Czartoryskich, znajdującej się w podziemiach kościoła parafialnego. Ulokowano tam 22 trumny tego rodu, w tym i rodziców ks. Augusta oraz księżnej Izabeli Czartoryskiej – założycielki sławnego Muzeum Czartoryskich. Od 1964 r. ks. August spoczywał w kościele św. Józefa w Przemyślu, a jego relikwie (już jako błogosławionego) do sieniawskiej świątyni powróciły w 2005 r. Beatyfikacji ks. Augusta dokonał papież Jan Paweł II 25 kwietnia 2004 r. na Placu św. Piotra w Rzymie.

Żywy Kościół

Parafia sieniawska to również, jak już wspomniał Ksiądz Proboszcz, wiara i dobroć parafian. To ich aktywność na rzecz wspólnoty. Tylko w okresie powojennym z parafii sieniawskiej 8 młodych mężczyzn zostało kapłanami, a 5 dziewcząt wstąpiło do zakonów. W parafii jest 35 Kół Żywego Różańca, 80 ministrantów, lektorzy, schola parafialna, Rada Parafialna, Akcja Katolicka, Stowarzyszenie Katolickie „Civitas Christiana”, Wspólnota Krwi Chrystusa, Grupa Modlitewna, Apostolskie Dzieło Pomocy Duszom Czyśćcowym, Grupa Młodzieżowa „Focolare” i Dziewczęca Służba Maryjna. Z Sieniawy od 1971 r. corocznie wyrusza piesza pielgrzymka do bazyliki w Leżajsku, organizowane są również pielgrzymki autokarowe do różnych sanktuariów. Wszystko to sprawia, że parafia sieniawska tętni żywą wiarą.