Kościół w Lublinie stał się ewangelicznym przykładem bezinteresownej służby wobec cierpiącej Ukrainy - powiedział abp Światosław Szewczuk, zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego.

Świątynia pw. św. Jozafata Kuncewicza przy ul. Zielonej w Lublinie została użyczona na potrzeby duszpasterskie lubelskiej parafii greckokatolickiej. Podpisanie dokumentu przez arcybiskupa większego kijowsko-halickiego Światosława Szewczuka i metropolitę lubelskiego abp Stanisława Budzika odbyło się podczas Boskiej Liturgii z okazji 400-lecia męczeńskiej śmierci św. Jozafata oraz 30-lecia erygowania parafii greckokatolickiej w Lublinie.

Uroczystościom towarzyszyły relikwie patrona jedności. Dłoń św. Jozafata, którą otrzymała na początku XX w. od papieża Piusa X księżna Maria Radziwiłłowa przez całe stulecie była przechowywane w bazylice Serca Jezusowego w Warszawie. W 1996 r. księża Salezjanie przekazali do archikatedry grekokatolickiej w Przemyślu zmumifikowaną lewą dłoń św. Jozafata, ułożoną na białej jedwabnej poduszce, osłoniętą szklaną kapsułą osadzoną na srebrnej stopie na której widnieje łacińska inskrypcja: S. Iosaphati Archi. Episc. Martyris.

W Boskiej Liturgii uczestniczyli m.in. abp Eugeniusz Popowicz, metropolita przemysko-warszawski Kościoła greckokatolickiego i bp Arkadiusz Trochanowski, biskup olsztyńsko-gdański oraz archimandryta Jan Sergiusz Gajek, administrator apostolski dla wiernych obrządku bizantyjskiego w Białorusi, lubelscy biskupi pomocnicy bp Mieczysław Cisło, bp Józef Wróbel i bp Adam Bab, osoby życie konsekrowanego, a także Wasyl Zwarycz, ambasador Ukrainy w Polsce, przedstawiciele władz Lublina i Lubelszczyzny, duchowni grekokatoliccy i archidiecezji lubelskiej oraz wierni świeccy obu obrządków.

- Wspominając św. Jozafata, apostoła jedności Kościoła w jego wschodniej i zachodniej tradycji, podpisujemy dokument o użyczeniu kościoła. Wskutek barbarzyńskiego napadu Rosji na Ukrainę znacznie zwiększyła się obecność obywateli Ukrainy w naszym mieście. Obok zapewnienia uchodźcom miejsca godnego życia, warto zatroszczyć się o ich potrzeby religijne. Niech to święte miejsce służy sprawowaniu Boskiej Liturgii oraz integrowaniu się wiernych wokół własnego języka i duchowości - powiedział abp Stanisław Budzik.

Jak to zostało podkreślone w dokumencie, w dzieje Lublina wpisane są piękne stronice posługi oraz współpracy osób i wspólnot kościelnych o tożsamości łacińsko-polskiej i bizantyjsko-ukraińskiej. Kościół łączy narody, wspiera pojednanie oraz dobrosąsiedzkie relacje między Polakami i Ukraińcami. Miasto jest przykładem ewangelicznego budowania jedności Kościoła katolickiego w jego różnych tradycjach, a dzięki otwartości duchowieństwa i wiernych w ciągu wieków mogła odbywać się wzajemna wymiana darów, szczególnie w czasach prześladowań carskich i sowieckich. Nie inaczej mogło być teraz, gdy trwa inwazja wojsk rosyjskich przeciwko niepodległej Ukrainie, która spowodowała przyjazd do Lublina znacznej liczby osób tradycji bizantyjsko-ukraińskiej. - Użyczenie jest ogromnym wsparciem i uświadomieniem, że jesteśmy jedną wspólnotą. Różnimy się tradycjami, ale przynależymy do jednego Kościoła. Ta świątynia ma wezwanie św. Jozafata, dla nas to też niezwykle ważne, bo przykład tego świętego zapalił w sercach ogień gorliwej wiary - powiedział proboszcz parafii greckokatolickiej ks. Stefan Batruch.

W homilii abp Światosław Szewczuk odniósł się do modlitwy Jezusa o jedność, jak i do świadectwa życia i męczeńskiej śmierci św. Jozafata. - Pragnienie Jezusa, abyśmy stanowili jedno, jest wpisane w misję Kościoła, a żywym świadkiem i przykładem jedności był św. Jozafat Kuncewicz. On łączy nas w dążeniu do jedności przy zachowaniu swoich obrządków i różnic kulturowych - powiedział gość z Kijowa. Przywołując biografię świętego, żyjącego w czasach unii brzeskiej, wskazał na więź między Polską a Ukrainą. - Droga życiowa św. Jozafata pokazała, że Polska i Ukraina mają wspólną historię oraz dziedzictwo duchowe i kulturowe, a jego postać łączy nas w dążeniu do jedności przy zachowaniu swoich różnych obrządków i różnic kulturowych. Inne podejście do kwestii odrębności liturgicznej i duchowej miało imperium rosyjskie i prawosławny patriarchat moskiewski, który aż po dziś próbuje dyskredytować działalność św. Jozafata - powiedział zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego.

Odnosząc się do użyczenia świątyni, abp Szewczuk wyraził wdzięczność za szlachetny gest otwarcia drzwi dla uchodźców oraz za wszystkie przejawy wsparcia i solidarności wobec Ukrainy cierpiącej z powodu wojny, spowodowanej agresją i nienawiścią przeciwko Bogu i przeciwko świętości ludzkiego życia. - Jesteśmy wezwani do leczenia serc okaleczonych barbarzyństwem wojny. Wiele osób poszukuje wsparcia i pocieszenia we wspólnotach kościelnych. Udostępnienie dogodnego miejsca dla liturgii i duszpasterskich spotkań, w dogodnej lokalizacji w centrum miasta, jest wyrazem szczerej solidarności chrześcijańskiej. Jestem przekonany, że ta świątynia, mając za patrona św. Jozafata, będzie dobrze służyć porozumieniu i gojeniu ran wojennych w rożnych wymiarach - podkreślił zwierzchnik Kościoła greckokatolickiego.

Kościół przy ul. Zielonej w Lublinie został zbudowany w II połowie XVIII wieku przez lubelską prawosławną diasporę grecką. Po I wojnie światowej kościół stał się własnością rzymskokatolickiej diecezji lubelskiej i zyskał wezwanie św. Jozafata. W okresie międzywojennym służył m.in. potrzebom Instytutu Misyjnego, przygotowującego duchownych do działalności na obszarze Związku Radzieckiego. Po II wojnie światowej pełnił funkcję kościoła rektoralnego parafii archikatedralnej, a w latach 80. XX wieku był miejscem odradzania się życia religijnego lubelskich grekokatolików. Wewnątrz znajduje się obraz św. Jozafata autorstwa lubelskiego malarza Władysława Barwickiego.

W latach 1960-1980 nieregularne Liturgie greckokatolickie były odprawiane w czterech kościołach w Lublinie: św. Jozafata (ul. Zielona), św. Wojciecha (ul. Podwale), Nawrócenia św. Pawła (ul. Bernardyńska) i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej (ul. Narutowicza), a także w kaplicy lubelskiego seminarium duchownego, gdzie kształcili się greckokatoliccy kandydaci do kapłaństwa. Odrodzenie greckokatolickiego życia duszpasterskiego w Lublinie, nastąpiło jesienią 1985 r., a pierwszym duszpasterzem został ks. Józef Ulicki. Oficjalnie parafię greckokatolicką pw. św. Jozafata w Lublinie erygował bp Jan Martyniak 1 stycznia 1993 r. Jej administratorem a później proboszczem został ks. Stefan Batruch, który nadal pełni tę funkcję.

Fotorelacja na https://www.facebook.com/profile.php?id=100079880112212