W hali Expo spotkali się członkowie i przyjaciele Łódzkiego Stowarzyszenia Stwardnienia Rozsianego na corocznym spotkaniu wigilijnym, wypełnionym rozmowami, śpiewem, smakołykami, a przede wszystkim wspólną obecnością i dzieleniem się z innymi.

- Tam w Betlejem wydarzył się cud narodzin. My dziś przychodzimy do symbolicznego Jezusa, jako ci, którzy chcą go przywitać, ale i jako ci, którzy chcą zaczerpnąć nadzieję i życie, które on niesie. Dlatego chciałbym życzyć wszystkim państwu, aby ten kolejny nowy rok, ale przede wszystkim święta Bożego Narodzenia, były doświadczeniem cudu nowego życia i cudu nadziei, która płynie od Dziecięcia z Betlejem – mówił ks. prof. Grzegorz Leszczyński, obecny na spotkaniu wigilijnym.

Wigilia organizowana jest od ponad 30 lat. - Spotykamy się w różnych grupach, momentami bywało na naszych corocznych spotkaniach ponad 300 osób. Moja żona przez 25 lat chorowała na stwardnienie rozsiane, zmarła pięć lat temu, a ja od blisko 30 lat pomagam stowarzyszeniu. Jest to posługa wolontariacka, jeśli coś trzeba naprawić, pomóc, załatwić. Żyjąc z osobą ze stwardnieniem rozsianym trzeba zrozumieć, że ta osoba wolniej myśli, inaczej pracuje i starać się zrobić wszystko, by nie wyręczać, a pomagać. Trzeba jak najdłużej dawać takiej osobie swobodę myślenia i własnego działania. To jest najważniejsze, bo jeśli taka osoba czuje się potrzeba, czuje, że coś jeszcze może, to zupełnie inaczej żyje i łatwiej się jej choruje – mówi Marek Kałuziński.

Projekty realizowane przez Łódzkie Stowarzyszenie Stwardnienia Rozsianego polegają m.in. na rehabilitacji domowej, usługach asystentów, organizowane są także wyjazdy rehabilitacyjne nad morze czy jeziora. Na co dzień podopieczni stowarzyszenia mogą korzystać z konsultacji psychologów, prawnika i pielęgniarki, a także rehabilitacji. Stowarzyszenie skupia ponad 600 osób z Łodzi i regionu łódzkiego. - Na co dzień umawiamy rehabilitantów, godziny asystentów, dzwonimy do podopiecznych pytając czy czegoś nie potrzebują, a jeśli coś potrzebują, staramy się im to zapewnić. Największą radością jest wdzięczność tych osób, które czy na żywo czy dzwoniąc do nas, dziękują za to, że jesteśmy w stanie im pomóc. Niezastąpiona jest tu rola asystentów i rehabilitantów, którzy pomagają chorym w miarę normalnie funkcjonować na co dzień – mówi Kinga Kołodziejczak, asystentka biura. – Dużą radością jest polepszenie się choroby u naszych podopiecznych. Osoby, które jeździły na wózku, stają na nogi, lepiej czują się na co dzień, by dalej funkcjonować z tą chorobą – dodaje Natalia Romanowska.

- Choruję od ponad 20 lat i czuję się coraz to lepiej. Stowarzyszenie zorganizowało doskonałą rehabilitację, przychodzę na zajęcia muzykoterapii, choreoterapii, rehabilitacji ruchowej, masaże. Niebagatelne są spotkania. My chorzy bardzo potrzebujemy spotkań, rozmowy i kontaktu z drugim człowiekiem – mówi Krystyna Sieczkowska, podopieczna Stowarzyszenia. Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba układu nerwowego, polegająca na nieprawidłowym przekazywaniu impulsów nerwowych. Nazwa pochodzi od „rozsiania” zaburzeń w różnych miejscach układu. SM jest chorobą autoimmunologiczną, co oznacza, że układ immunologiczny (odpornościowy) organizmu atakuje swoją własną tkankę w błędnym przekonaniu, iż jest to obce ciało.