Oaza i wakacje to najlepsze z możliwych połączeń.

W wakacyjnych rekolekcjach organizowanych przez Ruch Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej uczestniczyło ponad 300 młodych osób. Oazy zostały zorganizowane w 8 turnusach w Lublinie, Firleju, Nadrybiu i Polichnie. Opiekę nad dziećmi i młodzieżą pełniło ponad 60 animatorów i moderatorów. - Z roku na rok notujemy wzrost zainteresowania dzieci i młodzieży wakacyjną formacją i odpoczynkiem. Chociaż często słyszy się, że Kościół przegrywa młodych, my największy wzrost zainteresowania oazą notujemy właśnie wśród młodzieży - mówi ks. Jerzy Krawczyk, moderator Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej.

Zabawa i modlitwa

W drugim turnusie Oazy Dzieci Bożych III stopnia w Firleju wdział wzięło 50. uczniów klas czwartych i piątych. - Oaza i wakacje to najlepsze z możliwych połączeń; to przestrzeń, w której możemy realnie kształtować młodego człowieka. Przez 17 dni uczestnicy wspólnie z animatorami odpoczywają i bawią się oraz modlą. Renesans przeżywają gry planszowe i karciane; dzieci chętnie biorą udział w zajęciach sportowych i ruchowych na świeżym powietrzu, a także korzystają z kąpieli w pobliskim jeziorze - opowiada ks. Jerzy Krawczyk. Program oazy zbudowany jest wokół tajemnic Różańca. Jak podkreśla, wszystkie dni przesiąknięte są modlitwą, która towarzyszy posiłkom czy zajęciom formacyjnym; codziennie jest także wspólna Msza św. - Na wakacyjnej oazie jestem po raz pierwszy i bardzo mi się tu podoba. Poznałem wielu nowych kolegów, mam dobrych animatorów. Trochę się bawimy, trochę modlimy. Jest czas na piłkę nożną i na gry planszowe - mówi Dawid z parafii św. Józefa Opiekuna Rodzin w Łęcznej. W ciągu roku piątoklasista uczestniczy w spotkaniach oazowych w swojej parafii; jest też ministrantem. Mimo młodego wieku, potrafi pogodzić naukę i pasję, ma czas na kibicowanie „Górnikowi” Łęczna i na służbę Panu Bogu przy ołtarzu.

Służba bliźniemu

Rachela, studentka teologii, jedna z animatorek na Oazie Dzieci Bożych, na wakacyjne rekolekcje przyjechała z okolic Białej Podlaskiej. Przez lata sama formowała się w Ruchu Światło-Życie i korzystała z towarzyszenia animatorów, teraz niejako spłaca dług wdzięczności wobec tych osób, które pokazały jej wartość przyjaźni z Chrystusem i piękno Kościoła. - Kiedyś ktoś poświęcił mi czas i okazał serce, nie mogłam więc zmarnować szansy przekazania dalej tego, co jest w życiu najważniejsze - mówi animatorka. - Studenckie wakacje są tak długie, że wystarczy mi czasu i na wypoczynek, i na służbę innym - podkreśla. Chociaż w drugiej połowie lipca miała być w zupełnie innym miejscu i na innej oazie, trafiła do Firleja i jest wdzięczna Opatrzności Bożej za to doświadczenie. - Od kilku lat formuję dzieci w różnym wieku, miałam też praktyki w szkole. Porównując je, dostrzegam różnicę pomiędzy nimi. „Oazowe” dzieci są szczęśliwe, zaopiekowane, po prostu kochane. Dla większości dorośli nie mają czasu, czasem cierpliwości. Na oazę dzieci nie trafiają przez przypadek; ktoś, najczęściej rodzice, czasem formatorzy, zachęcili je do spędzenia wolnego czasu wśród rówieśników na modlitwie i zabawie - mówi animatorka. Jak zapewnia, kto doświadczył radości bycia w tej wspólnocie, będzie do niej wracał. - Oaza to działanie Pana Boga w ludziach; prowadzi do prawdy i uzdalnia, by żyć prawdą. A przecież każdy potrzebuje tego, by odnaleźć prawdę o sobie, o otaczającym nas świecie, by odpowiedzieć na najważniejsze pytania serc i umysłów. Oazowa wspólnota daje do tego przestrzeń i daje ludzi - mówi Rachela i zaprasza do wędrówki drogą zapoczątkowaną przez sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego.