15 sierpnia 1979 r., w uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej, kard. John Dearden - arcybiskup archidiecezji Detroit podpisał dekret o powołaniu Polskiej Misji Pastoralnej przy Domu Prowincjalnym Księży Chrystusowców w Sterling Heights, Michigan. Świadkami podpisu dekretu byli: ks. Władysław Gowin - prowincjał Chrystusowców na Amerykę Północną i bp Artur Krawczak. Tymczasowym proboszczem został były superior generalny - ks. Wojciech Kania TChr - ówczesny ekonom prowincji. W pierwszym Biuletynie Misji czytamy: „Misja ta, praktycznie parafia personalna, rozpoczyna swoją pracę pod opieką Matki Bożej Częstochowskiej w dniu jej poświęconym, 26 sierpnia 1979 r.”. Polska Misja Pastoralna posiadała pełne prawa parafii, co oznaczało, że mogła pełnić całkowitą działalność duszpasterską.
Misja została ustanowiona przede wszystkim z myślą o nowych emigrantach, w szczególności tych, którzy przybyli do USA po II wojnie światowej, a także tych, którzy ciągle tutaj przybywali. Do parafii mogli zapisać się Polacy zamieszkujący teren całej archidiecezji Detroit - i tak pozostało do dzisiaj. Podkreślono także, że nabożeństwa odbywać się będą w języku polskim, podobnie lekcje religii.
W niedzielę 26 sierpnia 1979 r., w święto Matki Bożej Częstochowskiej, odbyło się uroczyste otwarcie Polskiej Misji Pastoralnej.
Czytając parafialną Kronikę (której autorką jest Urszula Wojna), czuje się atmosferę serdeczności i radości ze wspólnego działania i bycia razem. Wspólnota parafialna rozpoczęła rok 1980 z nadzieją i wiarą w moc betlejemskiej Gwiazdy, która po raz pierwszy zajaśniała nad młodą polską parafią w Sterling Heights, Michigan.
Zgodnie z ludowym przysłowiem, że „cierpliwością to i ślimak zaszedł do arki Noego”, detroicka Polonia wraz z księżmi chrystusowcami rozpoczęła wspólne dzieło budowy kościoła. Ks. Zbigniew Olbryś, ówczesny proboszcz, czynił precyzyjnie plany współpracy z wiernymi, podkreślając jedność wspólnoty w działaniu. Wspólnotę cechował ogromny entuzjazm i zapał do pracy. Zdolności organizacyjne księży chrystusowców, w połączeniu ze ścisłą współpracą z parafianami, dawały szybkie i zauważalne efekty. Polonia odpowiadała sercem. Wzruszające były ofiary starszych osób, często niezbyt zamożnych. „To jest ten wdowi grosz, dzięki któremu stoi dzisiejsza świątynia” - napisał później ks. Olbryś.
Misja oprócz działalności duszpasterskiej pełniła i dalej pełni funkcje społeczno-kulturalne. W okresie stanu wojennego w Polsce patriotyczne kazania ks. Zbigniewa Olbrysia przyciągały liczną rzeszę Polaków z okolic Detroit. Misja łączyła Polonię poprzez różne formy działalności. Obok funkcjonującego już Koła Przyjaciół Księży Chrystusowców, które odegrało znaczącą rolę w rozwoju Misji, powstawały kolejne organizacje. Powstał m.in. Klub Seniorów „Złota Róża”. Harcerze, którzy gromadzili się przy parafii, chętnie podejmowali prace porządkowe podczas imprez parafialnych. Każdy mógł znaleźć miejsce w rozwijającej się wspólnocie i dzielić się swoimi talentami na rzecz parafii.
Budowa kaplicy, a może kościoła, stała się koniecznością. Dzięki ofiarności wielu ludzi dobrej woli marzenie wybudowania świątyni i sali parafialnej stało się realne. 3 maja 1981 r. nastąpiło uroczyste wykopanie pierwszego szpadla ziemi pod budowę kościoła. Bp Artur Krawczak dokonał uroczystego aktu poświęcenia gruntu pod budowę polskiego ośrodka, tj. kościoła, kaplicy i sali parafialnej. Zgodnie z życzeniem ks. prowincjała Władysława Gowina, przyszłą świątynię oddano pod opiekę Matce Bożej Częstochowskiej. 2 maja 1982 r. poświęcono kamienie węgielne, jeden z grobu św. Piotra w Rzymie, a drugi - z Jasnej Góry w Częstochowie. W święto Matki Bożej Częstochowskiej, 26 sierpnia 1982 r. umieszczono obraz Jasnogórskiej Pani w głównej ścianie prezbiterium. Fundatorami obrazu byli Zofia i Józef Białczakowie. Obraz został namalowany w Polsce przez p. Bożenę Ewicz. W liście podpisanym przez ks. Czesława Kamińskiego, przełożonego generalnego Towarzystwa Chrystusowców, czytamy: „Namalowana kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej została 10 sierpnia 1982 r. zawieziona samochodem na Jasną Górę. Podczas Mszy św. o godz. 15.30 i nabożeństwa różańcowego znajdowała się w Kaplicy Cudownego Obrazu Jasnogórskiego przy ołtarzu. (...) Po modlitwie ks. Tadeusz Perlik otarł kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej o Jasnogórski Obraz Nawiedzenia”. 11 sierpnia obraz został poświęcony przez Prymasa Polski - kard. Józefa Glempa.
Prace przy budowie kościoła dobiegały końca. Położono jeszcze niebieski dywan w kościele i ustawiono ławki. Oczekiwano chwili uroczystego poświęcenia kościoła. W niedzielę 29 sierpnia 1982 r. dokonał go abp Edmund C. Szoka, który w uroczystej homilii powiedział m.in.: „...ten nowy kościół będzie nam przypominał i przybliżał Jasną Górę z Polski. Cieszę się ogromnie, że właśnie w archidiecezji, której z woli Bożej jestem pasterzem, w tym właśnie roku został wybudowany kościół dla dobra duchowego Polonii”. Uroczystości poświęcenia kościoła zbiegły się z jubileuszem 600-lecia przebywania Maryi w Jej Cudownym Obrazie na Jasnej Górze.
Dwa miesiące później poświęcona została kaplica pw. św. Maksymiliana Kolbego (zaprojektowana jako integralna część kościoła). Pięć miesięcy później nastąpiło uroczyste otwarcie parafialnej sali im. Jana Pawła II. Jej poświęcenia dokonał abp Artur Krawczak. Należy nadmienić, że bywał on częstym gościem w parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Sterling Heights. On też poświęcił dzwon nazwany imieniem „Maryja”, ufundowany przez Marię i Jana Klaków. Dzwon został odlany w Przemyślu, w wytwórni dzwonów pp. Felczyńskich. Widnieją na nim wizerunki Matki Bożej Częstochowskiej, Matki Bożej Ostrobramskiej, św. Maksymiliana Kolbego oraz polskiego orła w koronie. Dzwon odbył drogę z Polski do portu Newark, N. J., na statku „Lachowicz”. Z portu odbierali go: ówczesny proboszcz - ks. Zygmunt Ostrowski wraz z parafianami Józefą i Edwardem Hołowińskimi, a działo się to w święto Matki Bożej Królowej, 22 sierpnia 1984 r. Powstał wtedy mały dylemat, ponieważ na odbiór czekały dwa dzwony. „Nie miałem pojęcia, który jest dla naszego kościoła. Zdałem się na Opatrzność i ponaglony pytaniem, który z nich..., westchnąłem: Maryjo, teraz to już Twoja sprawa - i wskazałem na pudło. Gdy rozpakowano część pudła, ujrzałem wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej... W dniu 23 sierpnia wczesnym rankiem szczęśliwie dowieźliśmy dzwon «Maryja» do naszego kościoła” - wspomina ks. Z. Ostrowski.
W ciągu minionych 25 lat ośrodek duszpasterski pod opieką Księży Chrystusowców przechodził różne etapy rozwoju. Brakowało pomieszczeń na lekcje religii, na biuro parafialne, na plebanię. Kolejni księża: ks. proboszcz Józef Furman i wikariusz - ks. Stanisław Poszwa dołożyli swoje cegiełki do rozbudowy parafii. Powstało nowe Centrum Parafialne, z miejscem dla plebanii, z salkami katechetycznymi; z czasem znaleźli tutaj swoje siedziby Szkoła Języka Polskiego oraz harcerze. Dzisiaj gwarnie tu i radośnie, a salki wykorzystane są maksymalnie.
We wrześniu 1992 r. nowym proboszczem został ks. Jan Rudzewicz. W owym czasie parafia liczyła ok. 700 rodzin. Przybywało parafian, powstawały nowe organizacje i w końcu okazało się, że kościół należy powiększyć. Tym razem pod zarządem ks. proboszcza Adama Boboli rozbudowano świątynię, wykonano konieczne prace remontowe i modernizacyjne.
Od 2002 r. proboszczem parafii jest ks. Stanisław Kowalski. Daje się poznać jako duszpasterz, któremu leży na sercu jedność parafii. Szczególnie zależy mu na zbudowaniu duchowej więzi Kościoła. Jest otwarty na współpracę z wikariuszami, akceptuje ich pomysły i jako proboszcz stara się je realizować. Efektem współpracy są comiesięczne Różańce Fatimskie z procesją i ze świecami, które były inicjatywą ks. Mirosława Frankowskiego. Bogaty program katechetyczny ks. Marka Ciesielskiego został zaakceptowany przez ks. Kowalskiego, a wprowadzona Liturgia Godzin dla świeckich stała się ich osobistą modlitwą. W minionym czasie Ksiądz Proboszcz upiększył kościół oraz teren wokół parafii. Szczególnie zwraca uwagę pięknie odnowione tabernakulum. 25 lat temu nikt nie przypuszczał, że parafia rozrośnie się do rozmiarów 1300 rodzin. W momencie podjęcia decyzji o budowie było ok. 100 rodzin, a planowano, że będzie ok. 500. Parafia jest centrum życia religijnego, kulturalnego i społecznego. Katecheza dla dzieci i młodzieży, Rada Duszpasterska, grupa modlitewna, Koło Różańca, zespoły muzyczne i taneczne, koło lektorów i kolektorów, koło seniorów, Rycerze Kolumba, kluby sportowe, klub AA, szkoła języka polskiego i harcerze - to organizacje i grupy działające przy naszej parafii. Organizowane imprezy, jak np.: polski etniczny festiwal, bazary, obiady wielkanocne ze „święconym”, opłatek parafialny, pielgrzymki, imprezy patriotyczne, biesiady i zabawy, wieczory poetyckie, są niepodważalnym przykładem wspólnoty i siły parafii Matki Bożej Częstochowskiej.