Dane nam było uczestniczyć w tak ważnym dla Polski i Kościoła wydarzeniu. Gaude, mater Polonia! Ta pieśń wprowadziła nas w uroczystą i podniosłą atmosferę Mszy św. beatyfikacyjnej, na której kard. Stefan Wyszyński i matka Elżbieta Róża Czacka zostali ogłoszeni błogosławionymi.

W dolnym kościele

Byliśmy w dolnym kościele Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie i patrzyliśmy na ekran transmitujący Eucharystię, która odbywała się nad nami, nad promienistym sufitem. Świadomość, że rzeczywiście w niej uczestniczymy, nie przez ekran odbiorników telewizyjnych; że jesteśmy tak blisko, napawała nas radością i pewnym niedowierzaniem. Jeszcze dwa tygodnie wcześniej nawet nie śmieliśmy o tym marzyć! Dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności i życzliwości dwóch osób (choć w życiu nie ma przypadków), otrzymaliśmy wejściówki do dolnego kościoła, który stanowi Panteon Wielkich Polaków. Okrągła konstrukcja sprawiła, że jeszcze ściślej tworzyliśmy wspólnotę, w której centrum znajdowało się tabernakulum z ukrytym Jezusem. Mimo że był zasłonięty przez ekran, wiele osób adorowało Najświętszy Sakrament podczas oczekiwania na Eucharystię. W porównaniu z górną częścią świątyni i uczestnikami pozostającymi na zewnątrz, odczuwaliśmy pewną kameralność, która sprzyjała wyciszeniu. Wśród nas było wiele osób niewidomych z opiekunami, a także siostry zakonne, głównie z Lasek.

Beatyfikacja

Szczególnie wzruszający był sam moment odsłaniania portretów w czasie aktu beatyfikacji. Na twarzach pielgrzymów widać było duże wzruszenie; trudno było powstrzymać spływające po policzkach łzy. Tak długo czekaliśmy na tę chwilę! Zainteresowanie wzbudziła procesja z relikwiarzami. Relikwiarz kard. Stefana Wyszyńskiego niosła uzdrowiona za wstawiennictwem błogosławionego s. Nulla Lucyna Garlińska oraz przedstawicielki Instytutu Prymasa Wyszyńskiego Krystyna Szajer i Dorota Pawlas. Zawiera on rękopis „Aktu osobistego oddania się Matce Bożej” i wizerunek Jasnogórskiej Ikony. Akt został ułożony i napisany przez Prymasa podczas uwięzienia w Stoczku Warmińskim 8 grudnia 1953 r. Relikwiarz bł. Elżbiety Czackiej wniosły uzdrowiona za wstawiennictwem błogosławionej Karolina Gawrych, niewidoma Teresa Dederko oraz matka Judyta Olechowska FSK, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Relikwiarz wykonany z drewna lipowego przedstawia dłonie matki Elżbiety Czackiej, które opuszkami palców czytają napisany pismem brajla fragment Psalmu 126: „Ci, którzy we łzach sieją, żąć będą w radości. Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy”. Pomiędzy słowami psalmu w kapsule umieszczony jest fragment kości. Zachwycał też śpiew hymnów beatyfikacyjnych: „Soli Deo - Jedynemu Bogu” i „Błogosławiona Matko Niewidomych”.

Będziesz miłował

W homilii kard. Marcello Semeraro najbardziej uderzyło nas wspomnienie o nadpalonej kartce, pochodzącej z płonącej Warszawy, którą Prymas w czasie Powstania Warszawskiego znalazł na ziemi: „Będziesz miłował”. Głęboko poruszony zaniósł kartkę do kaplicy w Laskach, pokazał siostrom i rzekł: „To najświętszy apel walczącej Warszawy do nas i do całego świata. Apel i testament: Będziesz miłował”. O bł. Elżbiecie Róży Czackiej wysłannik papieża powiedział, że „nie istnieją przeszkody dla tych, którzy pragną kochać Pana Boga i jak On miłować”. Podkreślił jej pionierską działalność na rzecz osób z deficytem wzroku. Na myśl przyszły słowa Prymasa: „Jeżeli coś na tym świecie warto czynić, to tylko jedno - miłować”.