„Wyszyński. 40 spojrzeń” – książka o. Zdzisława J. Kijasa o Prymasie Tysiąclecia
Wchodząca na rynek książka autorstwa o. Zdzisława Kijasa OFMConv pozwala poznać historię jednego z największych Polaków XX w., postaci wyjątkowej, bogatej wewnętrznie, nad wyraz wrażliwej i kreatywnej. W „40 spojrzeniach” na Prymasa Tysiąclecia dostrzec można człowieka z krwi i kości, pokornego, starającego się odkrywać miłość Boga w sytuacjach, które dla innych są jej zaprzeczeniem.
Autor spogląda na Wyszyńskiego w sposób nieszablonowy. Nie interesuje go monumentalność postaci prymasa, ale jego duchowe piękno, estetyczna wrażliwość, jego pragnienia i lęki, odwaga i tęsknota za miłością. Opierając się na zapiskach Kardynała, pozwala przemawiać jemu samemu.
- Moim szczerym pragnieniem było, aby każdy mógł poznać wewnętrzne bogactwo kard. Wyszyńskiego i niejako w nie „wejść”, aby zrozumiał jego wewnętrzne piękno, głębokie pragnienia, jego troski o dobro kraju i ducha męstwa w realizacji szlachetnych ideałów – pisze o. Kijas we wstępnie do książki, i do ostatnich jej kart pozostaje temu zobowiązaniu wierny.
O. Kijas podkreśla znaczenie duchowości maryjnej Stefana Wyszyńskiego, która kształtowała się od samego dzieciństwa. Przypomina, że jego ojciec z upodobaniem jeździł na Jasną Górę a matka do Ostrej Bramy w Wilnie. A przedwczesna śmierć matki, zaledwie, gdy miał 9 lat, spowodowała, że pustkę po niej wypełniała mu właśnie Matka Boża. Ofiarował jej całe życie, poczynając od dnia kapłańskich święceń. Później w 1956 r. postawił na Maryję - w wymiarze kościelno-narodowym – przygotowując Jasnogórskie Śluby Narodu. Jednak – zauważa o. Kijas – Maryja nigdy nie przesłaniała mu Boga, a była ona jedynie „drogą do Boga”. Ale to Bóg Ojciec był dlań „niewyczerpanym źródłem mocy” oraz „dobrym, czułym, pełnym miłości i miłosierdzia Ojcem.
Te właśnie cechy Prymas starł się wcielać w swym codziennym życiu. Na co dzień cechowała go wyjątkowa głębia ducha i wrażliwość. Był prostym, czułym człowiekiem, który cenił sobie przyjaźnie i żył w otoczeniu przyjaciół, szczególnie kobiet z kręgu tzw. „ósemek”, czyli dziewcząt z Instytutu Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła, dzisiejszego Instytutu Prymasowskiego. Autor zaznacza, że stosunek Prymasa do kobiet był bardzo nowatorski jak na warunki epoki: podkreślał ich wartość zarówno w życiu Kościoła jak i społecznym, a przede wszystkim okazywał im wielki szacunek. Kiedy jakaś niewiasta wchodziła do jego gabinetu, choćby siostra zakonna zajmująca się paleniem w piecu, to ten Książę Kościoła wstawał wyprostowany, aby oddać jej cześć.
Inną cechą Prymasa była jego zdolność do dialogu. Choć uważany był za niezłomnego, bezkompromisowego antykomunistę, co zresztą było faktem, to jednocześnie zawsze był gotów do dialogu, a rozmówcę z przeciwnej strony traktował z wielkim szacunkiem. Potrafił odróżnić człowieka od wyznawanej przez niego ideologii, czego wyrazem była np. Msza św. za Bieruta, odprawiona przezeń natychmiast kiedy tylko dowiedział się o jego śmierci. Tłumaczył, że „był to dobry człowiek, który dokonał złych wyborów”.
Reklama
A jako pasterz Kościoła bronił go uporczywie przed zakusami władzy, czego ukoronowaniem jest słynny list „Non possumus” z 1953 r. a jednocześnie zawsze był gotów do porozumienia, kiedy tylko było ono możliwe i nie było zbyt daleko posuniętym kompromisem.
A przede wszystkim Prymas Wyszyński był człowiekiem nieustannej modlitwy i nieustannej pracy. Te harmonizujące ze sobą dwie sfery są chyba najbardziej charakterystycznym rysem jego osobowości. Nawet w trakcie internowania nie tracił chwili czasu, wyznaczając sobie niemal klasztorny tryb życia, gdzie każda chwila poświęcona była modlitwie albo pracy. Podkreślał, że praca ma służyć nie tylko utrzymaniu, ale że jest drogą samodoskonalenia, drogą do rozwoju i wreszcie do świętości. Jedną z pierwszych jego publikacji była książka „Duch pracy ludzkiej”, która ukazała się w 1946 r. a niebawem została przetłumaczona na kilka europejskich języków. Na równi z pracą znajdowała się u Wyszyńskiego modlitwa, który „modlił się pracą”. Uważał bowiem, że skoro pracując człowiek współpracuje z Bogiem w stwórczym dziele, wchodzi w działanie Boga, coraz lepiej poznaje jego dzieła i tym samym pomnaża w sobie Bożą miłość.
Reklama
Innym rysem osobowości, a także losu kard. Wyszyńskiego było cierpienie. Już w dzieciństwie wielkim cierpieniem była dlań śmierć matki, następnie jako kleryk ciężko zachorował, tak że z trudem został dopuszczony do święceń, wreszcie jako biskup i prymas został uwięziony, a przez dalsze życie musiał znosić różne szykany - i to nie tylko od wrogów, ale i katolików uważających go za „konserwatystę”, przeciwnika postępu, itd. Swe cierpienie wiązał zawsze z cierpieniem Kościoła, które - jak podkreślał - zawsze mu będzie towarzyszyć, gdyż „skoro Chrystus cierpiał, to i Kościół musi ponosić wielkie ofiary”. Przy tym towarzyszyła mu nadzieja, że „przez krzyż i mękę wszedł Chrystus do chwały, tak samo przez krzyż i mękę Kościół wchodzi do chwały”.
Autorem książki jest o. Zdzisław Józef Kijas – franciszkanin, profesor teologii, nauczyciel akademicki wielu uczelni w Polsce i za granicą, postulator generalny spraw kanonizacyjnych Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, relator procesu beatyfikacyjnego kard. Stefana Wyszyńskiego. Uczestnicząc w od 2010 r. w rzymskim etapie procesu beatyfikacyjnego Kardynała, bardzo dokładnie poznał ogromną dokumentację procesu, zawierającą zarówno bogatą spuściznę Kandydata na ołtarze jak i wszystkie świadectwa, jakie zostały zebrane na jego temat w toku postępowania procesowego.
O. Kijas jest także autorem wielu poczytnych książek, w tym wydanych nakładem wydawnictwa Bratni Zew: „Życie jako dojrzewanie świętości. Maksymilian Maria Kolbe”, „Sprawy nader ważne, Opatrzność i przeznaczenie” oraz trzech powieści o wyjątkowych kobietach XIX w.
Zdzisław Józef Kijas OFMConv: „Przede wszystkim był ojcem. 40 spojrzeń na Wyszyńskiego”, Bratni Zew, Kraków 2021.
2021-04-13 12:09
Ocena:+10Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Uzdrowiona w Kostaryce - prezentacja książki o cudzie kanonizacyjnym Jana Pawła II
Cud jest dotknięciem innej rzeczywistości, ale nie po to, by działy się fajerwerki, tylko by budzić nadzieję i zmieniać życie na lepsze. Tak stało się w przypadku Floribeth Mory Diaz – mówiła Elżbieta Ruman, autorka książki „Uzdrowiona. Kostarykański cud Jana Pawła II”. Prezentacja książki odbyła się w środę 2 kwietnia w Domu Arcybiskupów Warszawskich.
Autorka opisuje, jak docierała do informacji o cudzie (komórka postulatora procesu, ks. Sławomira Odera, milczała), jak kontaktowała się z przyjaciółmi z Ameryki Łacińskiej. Wraz z operatorem TVP przybyli do Kostaryki, by wysłuchać opowieści Floribeth Mory Diaz. Matka i babka licznej rodziny zachorowała w kwietniu 2011 na tętniaka mózgu, została też częściowo sparaliżowana. Lekarze zdiagnozowali wyjątkowo rzadkiego tętniaka, a lekarze nie dawali żadnej nadziei - polecili mężowi zabrać żonę do domu, gdzie miała czekać na śmierć.
Bohaterzy wydarzeń konkretnie i bez egzaltacji opowiadają polskiej dziennikarce o chwili, gdy w ich życie wkroczył cud. Floribeth wróciła do domu w Wielką Sobotę 2011 r. i od tego dnia rodzina codziennie odmawiała różaniec przed dużym zdjęciem Jana Pawła II prosząc o jej uzdrowienie. Kobieta obejrzała też telewizyjną transmisję beatyfikacji papieża Wojtyły i nagle poczuła się na tyle lepiej, że o własnych siłach mogła wstać z łóżka. Ostatecznie po siedmiu miesiącach wróciła do zdrowia i umieściła swoje świadectwo na internetowych stronach, na której wpisywali się ludzie z całego świata.
„Cud dodaje nadziei, świadczy o tym, że nigdy nie można jej tracić. W dzisiejszym świecie, który często budzi lęk, ludzie tracąc nadzieję, gubią swoją duchowość” – mówiła podczas prezentacji Elżbieta Ruman.
Jak dodawała, cud jest „dotknięciem innej rzeczywistości, ale nie po to, by działy się fajerwerki, tylko by budzić nadzieję i zmieniać życie na lepsze”. Tak było w przypadku Floribeth – zupełnie przez nią nieoczekiwany znak, jakim było uzdrowienie, zmienił życie całej jej rodziny. Mimo, iż uznała, że wszystko będzie tak jak dawniej, obecnie nie ustaje w wysiłkach, by dawać świadectwo tego, co się stało. Odwiedza nawet najmniejsze wioski i opowiada o cudzie. W jej aktywność angażują się także mąż i dwaj dorośli synowie.
Zdaniem Elżbiety Ruman, cud uzdrowienia wniósł w życie Floribeth przede wszystkim spokój, którego wcześniej nie zaznawała. Autorka uświadomiła to sobie od pierwszych chwil spotkania z Kostarykanką. - Chce się przy niej być, ten wewnętrzny spokój w niej jest. Cud to było uzdrowienie jej duszy, a dopiero później – ciała – wyjaśniła.
Dziennikarka opisała też kolejne etapy żmudnego badania cudu, przeprowadzonego w listopadzie i grudniu 2012 r. Papież Franciszek podpisał dekret potwierdzający cud za wstawiennictwem bł. Jana Pawła II 5 lipca 2013 r., po czym kuria w stolicy kraju San José mogła poinformować o szczegółach opinię publiczną na konferencji prasowej.
„Cuda się zdarzają, i myślę, że mało jest takich ludzi, którzy by całkiem w to nie wierzyli. Nie zdarzają się natomiast w takich sposób, w jaki ludzie tego by chcieli” – mówił podczas prezentacji kard. Kazimierz Nycz.
Metropolita warszawski przypomniał, że beatyfikacja kandydata na ołtarze pozwala na czcić go potem w Kościele lokalnym, kanonizacja natomiast poszerza kult na Kościół powszechny, czego wyrazem jest m.in. umieszczenie wspomnienia świętego w kalendarzu liturgicznym. – Przy Janie Pawle II ta reguła się nie sprawdza, dlatego że jest tak znany, że poza formalną zmianą prawno-liturgiczną po kanonizacji będzie czczony w Kościele tak samo, jak jest czczony jako beatyfikowany – zauważył hierarcha.
„Ufajmy, że kanonizacja przyczyni się do tego, że świat jeszcze lepiej pozna pontyfikat i nauczanie papieża, a przede wszystkim – że my wszyscy zabierzemy się do naśladowania Jana Pawła II w jego drodze do świętości” – dodał kard. Nycz.
Przypomniał, że stwierdzony cud w procesie beatyfikacyjnym lub kanonizacyjnym ma świadczyć o rzeczywistym kulcie kandydata na błogosławionego czy świętego. Przestrzegł jednak, by nie skupiać się wyłącznie na osobie osoby uzdrowionej za wstawiennictwem przyszłego świętego, a tak się często dzieje w przekazach medialnych. – Dziś panuje swoista moda na wydobywanie z cienia tego, kto został uzdrowiony. Świadectwo chrześcijańskie uzdrowionego świadczy jednak nie o tym, kto je daje, ale o cichym, nieustannym działaniu Boga w sercu człowieka. Być przedmiotem cudu w przypadku uzdrowienia za sprawą Jana Pawła II, czy kogokolwiek innego – to nie jest beatyfikacja tego człowieka. Mówmy przede wszystkim o Panu Bogu – podkreślił.
Książka ma także dodatkowy walor - autorka opowiada o swojej egzotycznej podróży, zapoznaje czytelników z historią Kostaryki, opisuje pejzaże i miejscową kuchnię. Opisuje też losy swoich bohaterów, których łączy jedno - wielka cześć do Jana Pawła II i wspomnienia o jego jedynej pielgrzymce w tym kraju w 1983 r. To właśnie dlatego cud za jego wstawiennictwem wydarzył się właśnie tutaj, żeby to jakoś mieszkańcom Kostaryki wynagrodzić - tłumaczył Elżbiecie Ruman jeden z księży.
Zdaniem recenzentki, red. Barbary Sułek-Kowalskiej (z tygodnika „Idziemy”) książka Elżbiety Ruman to reportaż niezwykły ze względu na wieloraką rolę, jaką spełnia: jest bowiem właśnie zarówno dokumentem podróżniczym, jak i reportażem „w 100 procentach ewangelizacyjnym” oraz w pewnym stopniu - śledczym. – Autorka nie tylko poszukuje początków cudu na Kostaryce, ale też buszuje w Watykanie, spotykając się m.in. z postulatorem ks. Sławomirem Oderem. Do każdej sytuacji podchodzi z niezawodnym instynktem reporterskim, ale przede wszystkim z wielką wiarą – podkreśliła Sułek-Kowalska.
Podczas spotkania werbista o. Andrzej Danilewicz poinformował też o planach pobytu Floribeth Mory Diaz w Polsce. Wizyta bohaterki książki potrwa półtora miesiąca, a będzie możliwa m.in. dzięki zawiązaniu z nią kontaktu poprzez polskich werbistów, którzy pracują w Kostaryce. Floribeth weźmie udział m.in. w czuwaniu dla rodzin polskich misjonarzy na Jasnej Górze w nocy z 10 na 11 maja. Odwiedzi także wiele miejsc związanych z osobą Jana Pawła II, będzie gościem parafii zarówno w dużych miastach, jak i mniejszych miejscowościach.
Floribeth Mora Diaz przyjedzie do Polski z mężem i dwoma synami. – Przyjazd do Polski, kraju jej ukochanego papieża, było jej marzeniem. Razem będą przede wszystkim dawać świadectwo o tym, co się wydarzyło oraz ich wiary, która dzięki cudowi jeszcze bardziej w rodzinie się pogłębiła – dodał o. Danilewicz.
Elżbieta Ruman, „Uzdrowiona. Kostarykański cud Jana Pawła II”, Wydawnictwo „Znak”, Kraków 2014.
Gdy Meta wycofuje się z równościowych polityk, Microsoft rozwija pakiet benefitów o "terapię dysforii płciowej" - informuje "Dziennik Gazeta Prawna".
Jak podaje "DGP", od stycznia polscy pracownicy Microsoftu i ich rodziny mogą brać udział w programie pozapłacowych świadczeń medycznych. Health Plus Plan obejmuje m.in. pokrycie kosztów związanych z niepełnosprawnością rozwojową, wadami wrodzonymi, nowotworami czy tranzycją płci.
„Pokładam nadzieję w Twoim słowie” (Ps 119,74) – pod takim hasłem w najbliższą niedzielę Kościół katolicki już po raz 6. będzie obchodził Niedzielę Słowa Bożego. W Bazylice Watykańskiej Mszy św. będzie przewodniczył Ojciec Święty. Po jej zakończeniu rozdane zostaną egzemplarze Ewangelii według św. Łukasza.
Podczas Mszy św., która rozpocznie się w Bazylice św. Piotra o godz. 9.30, Papież udzieli posługi lektoratu czterdziestu świeckim wiernym, kobietom i mężczyznom, pochodzącym z różnych krajów, w tym jednej osobie z Polski. Bezpłatne bilety na Mszę Świętą można odebrać w punkcie informacyjnym Jubileuszu 2025 przy Via della Conciliazione 7, począwszy od czwartku, 23 stycznia. Należy jednak pamiętać, że liczba biletów jest ograniczona i będą one wydawane do wyczerpania zapasów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
