Do 109-letniej pani Łucji Sobolewskiej w Szczecinie jubileuszowy list wystosował w imieniu Prezydenta RP sekretarz jego Gabinetu Maciej Łopiński, pisząc:
„Wielce Szanowna Pani!
W dniu jubileuszu sto dziewiątej rocznicy Pani urodzin przesyłam powinszowania i z serca życzę, by nadal zachowywała Pani tę pogodę ducha, siły i zdrowie, którymi osiągnąwszy czcigodny wiek, wciąż się Pani cieszy.
W Pani osobistych losach znalazł odbicie cały XX-wieczny dramat historii naszego narodu. W tym czasie przez nasz kraj przetoczyły się dwie wojny światowe, powstawały i upadały ustroje polityczne i rządy. W sposób szczególny dotknęło to Kresów Wschodnich. Widziała Pani, jak na rodzinną ziemię nadniemeńską spadała pożoga rewolucji, później zaś doświadczyła Pani lęków, wyrzeczeń i ciężkiej pracy pod komunistycznymi rządami. Dla inteligencji ziemiańskiej, z której się Pani wywodzi, nie było dobrego miejsca ani w rzeczywistości sowieckiej, ani w «ludowej ojczyźnie». Pochylając dzisiaj głowę z szacunkiem dla Pani sędziwego wieku, pragnę wyrazić najwyższe uznanie, iż wbrew wszystkim przeciwnościom zdołała Pani przez tamten trudny czas przenieść czyste polskie serce i życzliwość względem bliźnich. Nie byłoby to zapewne możliwe bez chrześcijańskiej wiary, która obecnie nadaje porządek każdemu dniowi Pani życia.
Dzisiejszy jubileusz świętuje Pani w otoczeniu bliskich i przyjaciół w Szczecinie, gdzie po latach tułaczki znalazła Pani nowy dom. Cieszę się, że lokalna społeczność, a także władze samorządowe potrafią docenić i uczcić Pani czcigodny wiek, mądrość i zacne przymioty charakteru. Niech więc i mi będzie wolno przyłączyć się do gratulacji, które właśnie Pani otrzymuje, składając najserdeczniejsze życzenia wielu łask Bożych oraz ludzkiego wsparcia”.
Wiceprezydent Szczecina Elżbieta Masojć wraz z pracownikami USC przywiozła sędziwej Jubilatce okolicznościowe życzenia pisemne od Prezydenta Miasta oraz podarunki. Największy cukiernik Grodu Gryfa Henryk Pytlik przywiózł tort przez siebie upieczony z wymownym napisem „109 LAT”. W miejscowej farze została odprawiona w intencji najstarszej chodzącej Polki Msza św., w której pani Sobolewska uczestniczyła osobiście, jak zresztą codziennie w Najświętszej Ofierze.
Pani Łucja urodziła się 8 maja 1901 r. w gminie Rubieżewicze (powiat stołpecki; obecnie tereny Białorusi). Pochodzi z rodziny ziemiańskiej. Jej prababcia wywodziła się z litewskiego rodu magnackiego - Radziwiłłów. Miała trzy siostry: jedna zmarła w dzieciństwie, pozostałe dwie w wieku dorosłym. W dzieciństwie niańka źle chwyciła nóżkę Łucji i zwichnęła jej staw biodrowy. Wskutek tego do dziś utyka i prawdopodobnie dlatego nigdy nie wyszła za mąż. Najlepiej wspomina cara, bo potem cały ich ziemski majątek wraz budynkami, polami i lasami zabrali bolszewicy. Wszystko przyłączyli do kołchozu i kazali im ciężko pracować za trochę zboża.
W 1938 r. zmarł ojciec Łucji. Pani Łucja pracowała w kołchozie, a później na poczcie. W 1957 r. przybyła do Polski wraz z matką i siostrami. Pozwolono im osiedlić się w Szczecinie, gdzie podejmowały się rozmaitych prac, aby jakoś się utrzymać. Znalazły zajęcie w podszczecińskich PGR-ach. Po śmierci matki w 1967 r. Łucja została sama, bo siostry powychodziły za mąż. Z okazji 100. urodzin Prezydent Szczecina przydzielił pani Sobolewskiej samodzielne, komunalne mieszkanie na parterze, w którym mieszka do dzisiaj.
Proboszcz ks. prał. dr Aleksander Ziejewski jest zachwycony niezwykłą pobożnością najstarszej parafianki: - Codziennie przychodzi na Mszę św., zawstydzając młodszych emerytów i rencistów. Zawsze jest u Komunii św. W niedzielę i święta jest na Eucharystii południowej. W okresie Adwentu codziennie o godz. 6 rano jest na Roratach. W maju jest na nabożeństwie ku czci Najświętszej Maryi Panny oraz zawsze na Apelu Jasnogórskim o godz. 21 przed figurą maryjną.
Studziewięciolatka chętnie przez swoje długie życie pielgrzymuje do różnych sanktuariów Polski. Uczestniczyła też w kilku pielgrzymkach sługi Bożego Jana Pawła II do Ojczyzny w różnych miastach Polski. - Mam świadomość, że Bóg daje mi zdrowie i siły w podzięce za moje modlitewne życie Jemu poświęcone - podkreśla zawsze pogodna pani Łucja. - Zaraz idę na nabożeństwo majowe do mojej ukochanego kościoła Janowego.
Po chwili przynosi fotografię bł. ks. Józefa Jankowskiego, dodając: - Ten młody pallotyn, zamordowany przez hitlerowców w obozie w Auschwitz, pochodzi z naszej rodziny. On zsyła mi łaski z nieba.
Wprawdzie mieszka sama, ale toczona jest życzliwością sąsiadów. Dwa razy w tygodniu odwiedza ją syn siostrzenicy - Marek. U niego spędza największe święta katolickie. Ma telewizor, ale rzadko ogląda programy. Woli poczytać książkę i prasę religijną, zwłaszcza że nie potrzebuje do tego okularów.