Edyta Hartman: - Już 5 lat jest Ksiądz Profesor rektorem Wyższego Seminarium Duchownego im. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Drohiczynie, a wcześniej przez 12 lat pełnił tam Ksiądz funkcję ojca duchownego, co niewątpliwie pozwoliło na szersze spojrzenie na problemy tej uczelni, a także problemy samych kleryków. Obejmując funkcję rektora, zapewne postawił sobie Ksiądz konkretne cele. Które z nich udało się osiągnąć, a które są jeszcze w trakcie realizacji?

Ks. prof. Tadeusz Syczewski: - Z pewnością najważniejszym celem każdego przełożonego w seminarium, a szczególnie rektora jest gruntowna formacja alumnów w wymiarze duchowym, ludzkim i intelektualnym. Chodzi przede wszystkim o to, aby alumn był odpowiednio przygotowany do przyszłej pracy kapłańskiej. Ważnym moim celem było ukazać naszym studentom piękno posługi kapłańskiej, wykształtować w nich ducha ofiary i nauczyć właściwego stosunku do dóbr materialnych, do osiągnięć, które daje nam dzisiejszy świat w dziedzinie techniki, jak również nauczenie ich samodzielności. Ponadto chciałem także, aby każdy alumn był odpowiednio wykształcony, zdobył stopnie naukowe i potrafił poradzić sobie z różnymi problemami w przyszłej pracy duszpasterskiej. Innym ważnym celem, który postawiłem sobie, obejmując funkcję rektora, było przeprowadzenie niezbędnych prac remontowych przy współpracy z dyrektorem administracyjnym naszej uczelni.
Trudno jest powiedzieć, na ile te cele zostały już zrealizowane. One są ciągle aktualne. Może tylko spojrzenie na niektóre z nich z czasem się zmienia. Jednak ciągle trzeba mieć je przed oczyma i nigdy nie da się tak naprawdę stwierdzić, że one są już osiągnięte.

- Czym jest dla Księdza Profesora drohiczyńskie seminarium? Czy w związku z tym, że trafiają tu młodzi z pokolenia cyberprzestrzeni, formacja seminaryjna ma dla nich nowe propozycje?

- Bardzo dobre pytania. Seminarium jest dla mnie czymś więcej niż tylko uczelnią. Jest to miejsce, gdzie formując innych, ciągle sam muszę się odnawiać i dokształcać w wielu dziedzinach. Zdaję sobie sprawę z wielkiej odpowiedzialności, jaka stoi przede mną jako rektorem tej uczelni.
Dzisiejsza młodzież, która przychodzi do seminarium, to jest młodzież zbyt obciążona techniką - jak Pani to pięknie nazwała - cyberprzestrzenią. Potrzeba dużo cierpliwości w ukazaniu wartości płynących z dóbr, które daje nam Pan Bóg. „Czyńcie sobie ziemię poddaną”, ale z rozumem, wkładając w to swoje serce. Naszym zadaniem poprzez formację jest ukazanie piękna tego daru i właściwego do niego podejścia.

- Uwieńczenie formacji seminaryjnej stanowią niejako święcenia kapłańskie i diakońskie. Jakich kapłanów chce „wypuszczać w świat” seminarium w Drohiczynie?

- Dobrych, świętych, odpowiednio przygotowanych do wyzwań dzisiejszego świata. Mogę powiedzieć „fachowców Bożych”. Ludzi, którzy z zapałem i poświęceniem będą oddani sprawie Bożej. Takich, którzy swoją postawą i świętością życia będą ewangelizować innych.

- Na co powinno zwrócić uwagę obecne duszpasterstwo młodych, żeby kandydaci zgłaszający się do seminarium byli dojrzali w swoich wyborach?

- Jest wiele rzeczy, na które powinno się zwrócić uwagę. Przede wszystkim sami kapłani swoją pracą i postawą winni ukazywać piękno posługi kapłańskiej, zapalać młodych, którzy odczuwają w swoim sercu powołanie do pójścia za Chrystusem coraz głębiej. Ponadto młodych należy wychowywać do ducha ofiary, wyrzeczenia, poświęcenia. Przygotowywać do życia w celibacie. Uczyć odpowiedniej postawy do dóbr materialnych, odpowiedniego korzystania z osiągnięć dzisiejszej techniki. Ważną rzeczą jest także nauczyć młodego człowieka właściwych wyborów w swoim życiu, aby nie bał się podejmować trudnych decyzji w sposób dojrzały i odpowiedzialny.

- Jest Ksiądz Profesor naukowcem. Proszę przybliżyć Czytelnikom, nad czym pracuje Ksiądz obecnie?

- Moje zainteresowania są dosyć szerokie. Przede wszystkim skupiam swoją uwagę nad zwyczajami, obrzędami i wierzeniami w roku liturgicznym w regionie nadbużańskim. Robię w tej dziedzinie badania ankietowe. Interesuje mnie bardzo kultura regionu, w którym żyję. Ponadto pracuję także nad dziedziną dotyczącą przygotowania do życia małżeńskiego i rodzinnego w nauczaniu Kościoła. Także i w tej dziedzinie prowadzę różnego rodzaju badania naukowe. W swoich dociekaniach naukowych zajmuję się również prawodawstwem liturgicznym, gdyż z wykształcenia jestem liturgistą. Jest to dziedzina bardzo szeroka i niezmiernie ciekawa. Stąd jest tutaj wielkie pole do działania.

- Jakie nadzieje wiąże Ksiądz Rektor z każdym nowym rokiem akademickim, a więc i z obecnym?

- Przede wszystkim mam nadzieję, że będzie to dobry rok pod względem przyjęcia nowych kandydatów do seminarium. Że będziemy mogli realizować nasze cele. Ponadto że nasi profesorowie i alumni będą zdobywać nowe stopnie naukowe, będą angażować się w życie Kościoła. Będą z każdym dniem dojrzewać do pracy kapłańskiej. Cieszę się że od 2 lat współpraca naszego seminarium z tygodnikiem „Niedziela” bardzo się ożywiła - dzięki „Niedzieli Podlaskiej” Czytelnicy są na bieżąco informowani o życiu seminaryjnym. To przecież rok temu nasze seminarium zostało wyróżnione medalem „Mater Verbi” przyznawanym przez ten tygodnik. Mam więc nadzieję na jeszcze mocniejsze zaangażowanie alumnów w redagowanie wkładki diecezjalnej. Nie ukrywam też tego, że zależy nam na tej współpracy w wymiarze zarówno ewangelizacyjnym, powołaniowym, jak i naukowym naszych studentów.

- Proszę bliżej przedstawić się Czytelnikom „Niedzieli Podlaskiej”.

- Urodziłem się 13 marca 1959 r. w Bielsku Podlaskim. Święcenia kapłańskie otrzymałem w Ciechanowcu 24 czerwca 1984 r. W latach 1984-86 pracowałem jako wikariusz w parafii pw. Matki Bożej z Góry Karmel w Bielsku Podlaskim. W 1985 r. uzyskałem tytuł magistra teologii na KUL. W latach 1986-89 studiowałem na Instytucie Teologii Pastoralnej KUL, gdzie uzyskałem doktorat w zakresie liturgiki. W latach 1989-91 studiowałem liturgikę w Rzymie na Uniwersytecie św. Anzelma „Pontificio Ateneo S. Anzelmo” oraz teologię życia wewnętrznego na Teresianum „Pontificia Facoltá Teologica - Istituto di Spiritualitá” w Rzymie.
W latach 1991 - 2003 pełniłem funkcję ojca duchownego w WSD w Drohiczynie. Od roku akademickiego 2003/2004 jestem rektorem WSD w Drohiczynie.
Jeśli chodzi o działalność dydaktyczno-naukową, to poza Wyższym Seminarium Duchownym w latach 1991 - 2000 byłem wykładowcą liturgiki w Kolegium Teologicznym i Studium Organistowskim w Drohiczynie. Prowadziłem wykłady z liturgiki dla księży w ramach formacji stałej. Współpracuję z ośrodkami naukowymi, takimi jak Katolicki Uniwersytet Lubelski i Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie w Sekcji św. Jana Chrzciciela.
Od 1994 r. jestem redaktorem Kalendarza Liturgicznego Diecezji Drohiczyńskiej, redaktorem „Wiadomości Diecezjalnych”, przewodniczącym Komisji Liturgicznej, przewodniczącym Komisji Synodalnej ds. Duszpastersko-Liturgicznych, ceremoniarzem diecezjalnym oraz członkiem licznych komisji diecezjalnych, a także kapelanem Jego Świątobliwości i kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej. Ponadto jestem honorowym obywatelem gminy Brańsk. Od 2006 r. jestem też członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
W 2002 r. ukończyłem pracę habilitacyjną na temat: „Zwyczaje, obrzędy i wierzenia okresu Adwentu i Bożego Narodzenia w regionie nadbużańskim”, którą przedłożyłem na Wydziale Teologicznym KUL. 25 lutego 2003 r. Rada Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego nadała mi stopień naukowy doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii pastoralnej - liturgiki.
Od 2002 r. pracuję na stanowisku asystenta na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji w Katedrze Kościelnego Prawa Procesowego. W 2003 r. otrzymałem stanowisko adiunkta w KUL. Od 2004 r. jestem kierownikiem Katedry Kościelnego Prawa Małżeńskiego i Rodzinnego.
W 2007 r. Rada Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL nadała mi tytuł profesora nadzwyczajnego KUL.