Prof. Weiler: Jan Paweł II, który nigdy nie poszedł na kompromis, był szanowany przez wszystkich
- Jan Paweł II głosząc swoje przesłanie nigdy nie poszedł na kompromis, a równocześnie był szanowany przez wszystkich - zauważa prof. Joseph Weiler, w komentarzu dla KAI z okazji 100-lecia urodzin św. Jana Pawła II. Nawet gdyby morze było atramentem, a ziemia papierem, nie wystarczyłoby to, by wymienić wszystkie cnoty papieża Wojtyły - uważa amerykański prawnik rektor Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji, praktykujący Żyd.
Publikujemy treść komentarza prof. Josepha Weilera:
Nawet gdyby morze było z atramentu, a ziemia z papieru, nie wystarczyłoby miejsca, by wymienić wszystkie cnoty Jana Pawła II oraz niezliczone sposoby, za pomocą których wpływał na życie ludzi we wszystkich zakątkach świata: katolików i niekatolików, czarnych, brązowych, żółtych i białych, mężczyzn i kobiet, zwolenników prawicy i tych z lewicy. I to w obecnej sytuacji naszych społeczeństw podzielonych w tak wielu krajach - w USA, we Włoszech, Hiszpanii, Izraelu, Wielkiej Brytanii i, owszem, także w Polsce, by wymienić tylko kilka; w tak wielu regionach - Europie, Ameryce Łacińskiej, Azji i innych. I w życiu tak wielu rodzin oraz ludzi.
Dziś chciałbym przypomnieć jedną z niezwykłych cech Jana Pawła II. Z jednej strony, głosząc swoje przesłanie nigdy nie poszedł na kompromis. Było to przesłanie wierne jego wierze i przekonaniom, transcendentnej prawdzie, jaką dostrzegał w każdych okolicznościach i u wszystkich ludzi. Nawet jeśli tego przesłania prawdy wielu nie chciało usłyszeć.
Reklama
A z drugiej strony - cud nad cudy - był podziwiany i kochany przez wielu, a szanowany przez wszystkich. Napisać: „Kościół zawsze proponuje, nigdy nie narzuca”, wymaga odwagi i niekończącej się wiary w ludzką kondycję; podobnie jak powiedzieć o „blasku Prawdy” - nawet wiedząc, że prawda może być niewygodna, by przytoczyć tylko dwa z wielu przykładów. Ale czynił to w sposób cierpliwy, który zbliża ludzi, daje im nadzieję, wykracza poza pokusę międzyludzkich podziałów i tendencję do demonizowania „innych” - patriota ludzkiej kondycji.
Wstrętny Carl Schmitt w swojej słynnej definicji polityki opisał ją w kategoriach walki między przyjacielem a wrogiem. Nauczanie i świadectwo życia Jana Pawła II z mocą obala tezy Schmitta, udowadniając, że tak być nie musi.
Miałem zaszczyt, wraz z rodziną, być świadkiem wizyty Jana Pawła II w Ziemi Świętej. Moje małe (wówczas) dzieci zapytały mnie: „Dlaczego każesz nam oglądać tego człowieka, minuta po minucie?” Odpowiedziałem: „Dlatego byście mogli kiedyś powiedzieć swoim dzieciom i wnukom, że byliście świadkami tego, jak objawia się świętość w człowieku". Jan Paweł II - Jan Paweł II Wielki, Święty Jan Paweł II.
***
Prof. Joseph H.H. Weiler (ur. 1951) jest amerykańskim prawnikiem, profesorem New York University, rektorem Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji. Jest praktykującym Żydem, synem rabina.
W 2010 reprezentował grupę ośmiu krajów wspierających Włochy przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu słynnej sprawie dotyczącej obecności krzyża w szkolnej klasie – Lautsi kontra Włochy. Ostatecznie odrzucono pozew Włoszki fińskiego pochodzenia Soile Lautsi Albertin, domagającej się usunięcia krzyża z klasy, do której chodziło jej dwoje dzieci.
Gościliśmy niedawno w redakcji kard. Stanisława Dziwisza, metropolitę krakowskiego, wieloletniego sekretarza bł. Jana Pawła II, człowieka legendę. Na redakcyjnym stole stała figura bł. Jana Pawła II. W rozmowie zauważyłem, że jest to figura na Rok Wiary dla polskiego Kościoła, dla naszych parafii, i zapytałem, jakby ją Ksiądz Kardynał nazwał. Bez namysłu odpowiedział: Świadek wiary. Podpisalibyśmy się wszyscy pod tym określeniem obydwiema rękami.
Ludzie potrzebują świadków, potrzebuje ich także wiara. W Roku Wiary nade wszystko będziemy szukać jej świadków, tych, którzy zawierzyli Panu Bogu całkowicie i szli - idą - przez życie z Bogiem. Jan Paweł II okazał się niezwykłym świadkiem wiary. Świadkiem tym bardziej przemawiającym, że wielu z nas znało go osobiście. Ale też wszyscy byliśmy z nim podczas jego pielgrzymek do ojczyzny, słuchaliśmy jego przemówień, widzieliśmy go rozmodlonego przy ołtarzu - także w Kaplicy Cudownego Obrazu na Jasnej Górze, w Kalwarii Zebrzydowskiej, niekiedy w prywatnej kaplicy papieskiej w Watykanie.
Jana Pawła II jako szczególnego świadka wiary ukazywał nam w swoich tekstach zaprzyjaźniony z nim, dziś również już nieżyjący, ks. prof. Tadeusz Styczeń. Pod koniec życia Ojca Świętego mówił o nim, porównując go do Chrystusa w Getsemani, opuszczonego przez wszystkich. I wydaje się, że miał rację. Jan Paweł II bowiem, choć pod troskliwą opieką najbliższego otoczenia, w swoim cierpieniu i jednocześnie w wielkiej odpowiedzialności złożonej na jego ramionach był jednak sam, tak często niezrozumiany przez ludzi - także ludzi Kościoła, niedoceniany, a nawet lekceważony. Dlatego Ksiądz Profesor apelował, by być razem z cierpiącym Chrystusem i z cierpiącym Papieżem.
Dzisiaj patrzymy na Jana Pawła II będącego w chwale ołtarzy, błogosławionego, który w wizji uszczęśliwiającej widzi już bezpośrednio Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Teraz możemy się do niego modlić. Jednocześnie tu, na ziemi, pozostawił nam on ogromną spuściznę, zawartą przede wszystkim w dokumentach papieskich i swoim nauczaniu podczas licznych pielgrzymek do ojczyzny. Zależało mu, by podźwignąć rodaków w chwilach trudnych, ale też pracować nad ich rozwojem, dlatego stawiał nam wymagania, podkreślał, jak ważne jest, by dostrzegać sprawy najważniejsze w życiu społecznym, rodzinnym i osobistym.
Przesłanie Jana Pawła II jest skierowane do nas wszystkich - do ciebie i mnie. Nie możemy tego nie zauważyć. Rok Wiary jest okazją, by zaczerpnąć z głębokości jego wiary i nietracącej na aktualności nauki.
Przedstawiamy zatem duszpasterzom oraz wszystkim, którym drogie jest dziedzictwo Jana Pawła II, pewną propozycję. Zaprośmy naszego błogosławionego Rodaka w postaci jego figury do swojego kościoła, kaplicy, sali parafialnej. Opustoszały nam przy drogach kapliczki. Gościły w nich kiedyś święte statuy, przy których modlili się ludzie, zwłaszcza w maju czy w czerwcu. Ileż było w Polsce figur św. Jana Nepomucena! Do dziś spotyka się je jeszcze przy naszych drogach czy mostach. Czyż nie nadszedł dogodny czas, żebyśmy w miejscach publicznych - przy drodze, w zabudowie domu czy ogrodu - ustawiali kapliczki z postacią Jana Pawła II?
Potrzebni są nam święci w swych znakach - figurze, płaskorzeźbie, obrazie. Oni przypominają nam rzeczy najważniejsze, kierują nasze myślenie we właściwą stronę. Monumentalne pomniki Jana Pawła II są kosztowne i wymagają szczególnej oprawy. Łatwiej o niewielką figurę Błogosławionego, umieszczenie jej w Roku Wiary - w porozumieniu z duszpasterzem - w powszechnej przestrzeni życia i otoczenie kultem. Nasza radość byłaby jeszcze większa, gdyby w Roku Wiary bł. Jan Paweł II był kanonizowany. Uobecnienie postaci naszego świętego Rodaka w miejscach naszego życia będzie z pewnością czymś ozdrowieńczym dla całego naszego narodu.
Bł. Janie Pawle II, który rozpoczynasz dla nas swój szczególny dyżur w Roku Wiary, spraw, prosimy, byśmy mogli ten czas przeżyć w największej łączności z Bogiem w Trójcy Świętej Jedynym. Wspieraj swoim wstawiennictwem u Boga nasze prośby i najlepsze intencje, wypraszaj Bożą pomoc i łaskę miłosierdzia dla tych, którzy ich najbardziej potrzebują. Niech Twoje „Totus Tuus” stanie się wzorem dla naszego umiłowania Boga oraz zawierzenia się Jemu, a Twoja jasna postać niech rozświetla nam mroki codzienności. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Cztery osoby zginęły a osiem jest rannych po zderzeniu osiemnastu samochodów osobowych i trzech ciężarowych na S7 w kierunku Gdyni między wjazdem Lipce a Gdańsk Południe. Jezdnia jest zablokowana - informuje GDDKiA.
Aktualizacja: Zakończyły się utrudnienia na S7 w Borkowie w Pomorskiem po karambolu, do którego doszło na remontowanym odcinku drogi w kierunku Gdyni.
Siedmioro mieszkańców jednego z wielorodzinnych domów w Siemianowicach Śląskich trafiło w niedzielę nad ranem do szpitala z objawami podtrucia tlenkiem węgla. Wśród poszkodowanych jest troje dzieci – poinformowały służby kryzysowe wojewody śląskiego.
Według Wojewódzkiego Centrum Zarządzania Kryzysowego w Katowicach (WCZK), informacja o uwolnieniu tlenku węgla w czterokondygnacyjnym budynku przy ul. Damrota dotarła do służb kilka minut po godz. 4. „W mieszkaniu, w którym doszło do zdarzenia przebywały cztery osoby, w tym dwoje dzieci. Osoby ewakuowały się na klatkę schodową przed przybyciem straży pożarnej” - podało WCZK.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1728822235.jpg)
