Kilka dni później parafianie i mieszkańcy Dzierżoniowa, duchowieństwo diecezjalne i zakonne nie tylko z metropolii wrocławskiej, ale m.in. z diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, rzeszowskiej, przedstawiciele władz samorządowych, organizacji kombatanckich, młodzieżowych, placówek oświatowych, kulturalnych pożegnali uroczyście zmarłego kapłana, który prawie 23 lata przewodził tej wspólnocie parafialnej. Ceremoniom pogrzebowym przewodniczył ordynariusz świdnicki bp Ignacy Dec.
W okolicznościowej homilii Ksiądz Biskup, przywołując słowa św. Pawła Apostoła napisane do Tymoteusza: „Chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem. Bieg ukończyłem. Wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy sędzia. A nie tylko mi, ale i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego”, podkreślił, że dzisiaj należy je w pełni odnieść do życia i kapłańskiej posługi ks. kan. Józefa Kani.
- Ta rozłąka z nami nastąpiła po długiej chorobie 28 stycznia br. W tym właśnie dniu na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu miał ks. Kania odebrać dyplom magistra i licencjata rzymskiej teologii. Stało się jednak inaczej. Życie kapłańskie, niszczone nieuleczalną chorobą, zgasło dla tego świata.
Jego rodzice odznaczali się zdrową pobożnością maryjną. Ksiądz Józef opowiadał mi, że co roku pielgrzymowali do oddalonego o 20 km sanktuarium maryjnego w Leżajsku. Kiedyś zwierzył mi się, że właśnie u stóp tamtejszej Matki Bożej Pocieszenia zrodziło się jego kapłańskie powołanie. Całe życie starał się być blisko Maryi. Dwukrotnie starał się o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, ale z braku miejsc okazało się to niemożliwe. Dlatego też skierowano go właśnie do Wrocławia. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 czerwca 1963 r. w kościele pw. św. Bonifacego w Zgorzelcu z rąk bp. Pawła Latuska. Posługę wikariuszowską pełnił kolejno w Lubaniu Śląskim, Lądku Zdroju i w Strzegomiu. Już w ósmym roku kapłaństwa został proboszczem w Milikowicach, gdzie pracował gorliwie przez czternaście lat. W 1985 r. powierzono mu kierowanie parafią pw. Chrystusa Króla w Dzierżoniowie. Był bardzo zatroskany o Waszą więź i przyjaźń z Panem Bogiem, dbał przykładnie o materialne mienie parafii, o ten kościół i jego otoczenie, o plebanię. W 2000 r. kard. Henryk Gulbinowicz, ówczesny metropolita wrocławski, nadał mu godność Kanonika Honorowego Świętokrzyskiej Kapituły Kolegiackiej. Jakimś wykładnikiem jego duszpasterskiej gorliwości są liczne powołania kapłańskie i zakonne zrodzone właśnie w tej dzierżoniowskiej parafii. Wasza wspólnota należy do najobfitszych w powołania w naszej młodej diecezji świdnickiej - akcentował bp Dec.
Od kilku lat ks. Józef Kania walczył z nieuleczalną chorobą. Podziwiałem, jak cierpliwie, pogodnie znosił wszelkie uciążliwości postępującej choroby. W jego sercu kryła się jeszcze nadzieja na wielką jeszcze pracę, na wielkie jeszcze dokonania. Miał tyle ważnych, pięknych planów, ale Pan Bóg chciał inaczej… - mówił łamiącym się głosem Ordynariusz Świdnicki, przytaczając fragmenty testamentu zmarłego Kapłana. „Kiedy już moje martwe usta mówić nie mogą, pragnę, aby te słowa były potwierdzeniem tego, co czułem i do czego dążyłem w swoim życiu. Bogu Wszechmogącemu wdzięczny jestem za dar życia i łaski w tym życiu otrzymane. Wdzięczność swą wyrażam tym ludziom, którzy w życiu moim świadczyli mi dobro, od rodziców poczynając.
Do nikogo nie mam żalu i złości. Jeżeli w czymś na skutek ludzkiej słabości zawiniłem, z głębi serca przepraszam i proszę o przebaczenie. Dumny jestem i zarazem pełen pokory, że mogłem umierać jako kapłan katolicki. Zawsze sobie tę łaskę ceniłem i starałem się służyć ludziom, jak mogłem najlepiej. Nie żałowałem swych sił, zdrowia, młodości tam, gdzie mnie Kościół posłał do pracy. Dziś staję przed tym, którego pokochałem od dziecka i wierzę, że przez Maryję Matkę Nieustającej Pomocy otrzymam miłosierdzie i zbawienie.
Was, którzy mnie znacie, kochana rodzino, drodzy parafianie, dzieci i młodzież nieustannie proszę o modlitwę za moją duszę. Wytrwajcie w dobrym, do zobaczenia w Domu naszego Ojca w niebie. Ks. Józef Kania”.
- Żegnamy Cię w postawie wdzięczności wobec Boga i w postawie modlitewnej. Żegna Cię Twoja rodzina, bracia w kapłaństwie wdzięczni za przykład modlitwy, Twoją postawę, Twoje świadectwo kapłańskiego życia. Żegnają Cię Twoi parafianie, którym służyłeś przez 23 lata. Zobacz z tamtej strony, jak wielu masz przyjaciół, którzy z żalem otaczają dzisiaj Twoją trumnę. Jeśli my tu, na ziemi, nie potrafiliśmy Ci okazać wdzięczności, na którą zasługiwałeś, niech to wyrówna dobry Bóg, który ma najwięcej i najbardziej kocha. Niech Sędzia Sprawiedliwy wręczy Ci za Twoje bogobojne życie wspaniały niewiędnący wieniec chwały - zakończył homilię bp Ignacy Dec.
Ks. kan. Józefa Kanię pożegnali również licznie przedstawiciele duchowieństwa i laikatu - reprezentanci wspólnoty parafialnej pw. Chrystusa Króla, przewodniczący Rady Miejskiej Henryk Smolny i burmistrz Dzierżoniowa Marek Piorun, ks. Jan Miłoś, proboszcz parafii w Milikowicach, gdzie przez czternaście lat posługiwał wcześniej ks. kan. Józef Kania, ks. prob. Wiesław Dopart z rodzinnej parafii ks. Józefa pw. MB Nieustającej Pomocy w Mazurach (diecezja rzeszowska), ks. prob. Ryszard Słowiak z Ciepłowodów (archidiecezja wrocławska), ks. prał. Stanisław Majda, dziekan Dekanatu Dzierżoniów-Południe.
Po Eucharystii ciało zmarłego ks. proboszcza Józefa Kani zostało złożone w grobie na placu przykościelnym. A wielu parafian zapowiedziało, że cały czas jego mogiła będzie otoczona modlitwą, wiązankami kwiatów i palącymi się zniczami…