„Celem zapewnienia należytej obsługi pielgrzymów przybywających do sanktuarium w Rokitnie, opat bledzewski J. K. Opaliński powołał w dniu 17 maja 1677 r. Kongregację Rokitniańską, złożoną z dziewięciu zakonników cystersów, którzy spełniali posługi duszpasterskie jako kaznodzieje, spowiednicy itp.

Rozwój kultu cudownego obrazu i związany z tym narastający napływ pielgrzymów sprawiły, że trzeba było rozbudować najpierw budynki plebanijne, jako zaplecze dla przyjmowania wiernych, a następnie wybudować nowy kościół, gdyż dotychczasowy był za mały, by można było w nim obsłużyć wszystkich przybywających wiernych. Rozpoczęto budować w 1707 roku. Budowa nowego kościoła murowanego doczekała się ukończenia dopiero w latach pięćdziesiątych XVIII w., czego przyczyną były wojny, klęski i zarazy.

O intensywności i ciągłości kultu świadczą wota zarówno te, które przechowały się do naszych czasów, jak i wyliczone w protokołach powizytacyjnych parafii Rokitno. Tematyka wotów, jak zwłaszcza napisy umieszczone przez ofiarodawców dowodzą, jak bardzo szeroki zakres łask uzyskiwali wierni za wstawiennictwem Matki Bożej Rokitniańskiej. Wota przedstawiają: dzieci w powijakach, niemowlęta, ludzi dorosłych w postawie modlitewnej, z różańcem w ręku, części ciała: nogi, oczy, serca, dłonie, uratowane zwierzęta domowe itp.

Oto niektóre z napisów na wotach:

1. Ignacego Potockiego z r. 1772 "Twoją najskuteczniejszą łaską uzdrowiony. Bądź moją Protektorką".

2. Rodziny Kierskich z 1743 r.: "Dzieci i nas dwoje oddajemy się w opiekę Twoją".

3. Rodziny Kasztelana Kaliskiego Garczyńskiego, w tym przedstawiającym całą rodzinę: "Monstra Te esse Matrem".

4. Przedstawiającego niemowlę w powijakach oraz wszystkie odmiany zwierząt hodowlanych i ptaków domowych: "Ja najmniejszy Boga mego stworzenie Tobie Najświętsza Matko w cudownym obrazie Rokitnickim cudami słynąca oddaję żonę, moje zdrowie i jej, i dziecię w opiekę".

Cdn.

Źródło: Gorzowskie Wiadomości Kościelne, 1989