Jaki był ten nasz adwent 2019? Czy udało nam się w krótkie dni grudniowe wsączyć choć trochę więcej modlitwy? Czy udało się tak zaplanować domowe prace, aby dziś, na jeden dzień przed, mieć czas na niecierpliwe spoglądanie w pusty jeszcze żłóbek?

Kiedy kobieta nosi pod sercem dziecko i zbliża się termin porodu – wyczekuje. Nie zajmuje się niczym innym, jak tylko przyglądaniem się sobie, wsłuchiwaniem się w swój organizm i podpatrywaniem czy to już. Bliscy dzwonią i pytają: Zaczęło się? Jak się czujesz? Minął termin? Niczego ci nie potrzeba? Daj znać, gdy tylko się zacznie.

Zbliża się termin narodzin Dziecka Maryi. Wiadomo, że to Chłopiec. Wiadomo, że to Bóg. Wiadomo, że Syn Boga. Maryja też się boi. I zamiast biegać do sklepów po sterty nie do końca potrzebnych przedmiotów, wystawać w długich, marketowych kolejkach do kas, spróbujmy, my, kobiety, znaleźć w tych ostatnich dniach chwilę dla Przyjaciółki, która ma termin na dziś, 24 grudnia. Może jej coś potrzebne? Może ma na coś ochotę? A może po prostu chciałaby usiąść i opowiedzieć o swoich lękach przed porodem… Czy będzie bolało? Czy Dziecko będzie zdrowe?

Znajdźmy taki czas dla Maryi. Teraz, w tych ostatnich godzinach. Ona przecież ma urodzić Go dla nas.

Ważne, aby ten czas płynął w domowym spokoju i ciszy. Nie dajmy się ponieść emocjom, nie wdawajmy się w domowe spory: Tego jeszcze nie zdążyłam... A ty miałeś wyczyścić buty... Zawsze cię proszę, a potem muszę i tak sama to zrobić...

Nie ulegnijmy, bo trudno potem przedrzeć się miłości przez warstwy niepotrzebnych, raniących słow. Trudno, z opłatkiem w ręku mówić czule, gdy jeszcze rankiem słowa jak grad kamieni sypały się na głowy. Czuwajmy, zamknijmy okna przed niezgodą. I powtarzajmy sobie, w sercu:

On narodzi się dla mnie.

Ale też dla mojego męża, dzieci, teściów, sąsiadów, szefa z pracy, który nigdy nie umie przyznać się do błędu, dla koleżanki, która kilka dni temu minęła mnie bez słowa, dla profesora, który zachował się nieuprzejmie, a nie umie przeprosić, księdza, który zamiast powiedzieć kilka słów na pociechę powiedział dużo słów bolesnych i ktoś przez niego płakał, dla syna, który oszukał, dla córki, która dawno nie odwiedziła... Dla każdego.