„Dziękując Bogu Wszechmogącemu za 450 lat istnienia i posługi Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku za opiekę i dary Ducha Świętego, którymi wspiera pokolenia Moderatorów, Profesorów i powołanych do kapłaństwa Seminarzystów, zawierzam Bożej Opatrzności teraźniejszość i przyszłość Seminarium oraz Wszystkich, którzy go stanowią, i z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa” – napisał Ojciec Święty. Papieskie błogosławieństwo, na zakończenie Mszy św. w katedrze włocławskiej, na ręce biskupa włocławskiego Wiesława Meringa i rektora uczelni ks. prał. Jacka Szymańskiego przekazał abp Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce.

Mszę św. we włocławskiej bazylice katedralnej wraz z abp. Pennacchio sprawowali zaproszeni księża biskupi z Metropolii Gnieźnieńskiej, w tym abp Wojciech Polak, który wygłosił homilię, i były biskup włocławski, a obecnie arcybiskup gnieźnieński senior Henryk Muszyński, biskupi diecezji toruńskiej oraz dawny rektor włocławskiego seminarium abp Marian Gołębiewski z Wrocławia. Na uroczystości obecni byli księża prałaci i kanonicy czterech kapituł funkcjonujących w diecezji.

W homilii metropolita gnieźnieński abp Wojciech Polak zaznaczając, że faktem powstania włocławskiego seminarium „kierowała przecież ręka Boskiej Opatrzności”.

Abp Polak podkreślił, że dzieje każdego seminarium duchownego „to w swej najgłębszej istocie kontynuacja pierwszej wspólnoty apostołów zgromadzonych wokół Chrystusa, słuchających Jego słów, przygotowujących się do przeżycia Paschy, oczekujących na dar Ducha Świętego, by podjąć powierzoną sobie misję”. Członkowie tej wspólnoty powinni otworzyć swe serca na głos wzywającego Pana i dać Jemu odpowiedź, na którą składa się konkretna miłość, czyli służba i dyspozycyjność.

Jako przykład konkretnej miłości świadków wiary abp Polak wskazał profesorów i alumnów włocławskiego seminarium, „aresztowanych osiemdziesiąt lat temu, 7 listopada 1939 roku przez Niemców, i wywiezionych do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie większość z nich poniosła męczeńską śmierć”. Dali Chrystusowi świadectwo nie słowami, lecz życiem, całkowicie się do Niego upodobniając.

Kaznodzieja wspomniał słowa św. Jana Pawła II, który „wynosząc do chwały ołtarzy w gronie 108 męczenników II wojny światowej rektora włocławskiego seminarium księdza Henryka Kaczorowskiego oraz dwóch jego alumnów Bronisława Kostkowskiego i Tadeusza Dulnego” stwierdził, że „bez względu na okoliczności, we wszystkim możemy odnieść pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował”.

Ksiądz Prymas przywołał także postać najznamienitszego ze współczesnych wychowanków włocławskiego seminarium, wkrótce już błogosławionego, Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, który ukazał swoim świadectwem życia „drogę zwycięstwa mocą Chrystusa, mocą Ewangelii, mocą Chrystusowego krzyża”.

Hierarcha przypomniał słowa Prymasa Tysiąclecia wypowiedziane na Jasnej Górze podczas spotkania z pielgrzymami z diecezji włocławskiej wyrażające wdzięczność Bogu za powołanie i seminarium włocławskiemu, dzięki któremu „jest przecież kapłanem, który wyrósł pod skrzydłami świętej Matki-Kościoła włocławskiego, który swego ducha wypielęgnował w Katedrze Włocławskiej, który wziął wychowanie kapłańskie od doświadczonych profesorów i wychowawców tego sławetnego seminarium”.

Zwracając się bezpośrednio do kapłanów i alumnów włocławskiego seminarium Metropolita Gnieźnieński zachęcał, by wsparci przykładem znamienitych profesorów i wychowanków tej uczelni podjęli „z nową mocą i na nowy sposób to piękne duchowe dziedzictwo”.

Abp Polak zakończył homilię słowami papieża Franciszka z posynodalnej adhortacji skierowanej do młodych: „Pan nie może nie dotrzymać swojej obietnicy, że nie opuści Kościoła pozbawionego pasterzy, bez których nie mógłby żyć ani wypełniać swojej misji. A jeśli niektórzy księża nie dają dobrego świadectwa, to z tego powodu Pan nie przestanie powoływać. Wręcz przeciwnie, podwaja stawkę, ponieważ nie przestaje troszczyć się o swój umiłowany Kościół”.

Przed Mszą św. abp Salvatorem Pennacchio wraz z biskupem włocławskim Wiesławem Meringiem złożyli kwiaty pod płaskorzeźbą Piusa XI znajdującą się na północnej ścianie włocławskiej katedry. Achilles Ratti jako nuncjusz apostolski w Polsce odwiedził Włocławek 22 września 1918 r. Był to akcent związany z obchodami stulecia nawiązania relacji dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską. Do tej okoliczności w auli seminaryjnej nawiązał abp Salvatore Pennacchio podkreślając w przemówieniu miłość nuncjusza Rattiego do Polski i jego szczególne związki z biskupem włocławskim Stanisławem Zdzitowieckim, czego dowodem był fakt, że ten właśnie biskup był współkonsekratorem abp. Rattiego podczas jego święceń biskupich w Warszawie. Po Mszy św. Nuncjusz Apostolski poświęcił odnowioną aulę seminaryjną im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego i wziął udział w uroczystej akademii połączonej z inauguracją nowego roku akademickiego. Wykład inauguracyjny o historii włocławskiego seminarium wygłosił ks. prał. Kazimierz Rulka. Swoimi wspomnieniami podzielili się też goście, a wśród nich abp Henryk Muszyński i abp Marian Gołębiewski.

Ostatnim akcentem uroczystości było poświęcenie przez nuncjusza Pennacchio jubileuszowej tablicy oraz otwarcie wystawy poświęconej włocławskiemu seminarium.

Wyższe Seminarium Duchowne we Włocławku zostało założone 16 sierpnia 1569 r. przez biskupa Stanisława Karnkowskiego, późniejszego Prymasa Polski. Jest jedną z najstarszych w Polsce i Europie uczelni kształcących przyszłych księży. Wśród absolwentów tegoż seminarium był m.in. Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński, Prymas Tysiąclecia, który pełnił też funkcję rektora uczelni. Obecnie w seminarium kształci się 36 alumnów.