„Panie, nikt z nas nie zna ciężaru Twego krzyża. Nikt z nas też, nie zna ciężaru wyrzutów sumienia matki, które skazała na śmierć swoje dziecko, która własne łono uczyniła miejscem egzekucji. Ciężar wyrzutów sumienia trzeba dźwigać przez cale życie. Dla niejednej matki zabicie dziecka to początek krzyżowej drogi, która trwać będzie aż do śmierci. Panie, łaską prawdziwego żalu zamień krzyż wyrzutów sumienia na narzędzie oczyszczenia”.
Takie refleksje towarzyszyły obrońcom życia, którzy zgromadzili się w piątkowe popołudnie, 11 marca, przy symbolicznym grobie dziecka nienarodzonego na rzeszowskim Starym Cmentarzu, aby odprawić Drogę Krzyżową wynagradzającą za grzechy dzieciobójstwa. Nabożeństwu przewodniczył ks. Franciszek Kołodziej, proboszcz parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Rzeszowie. Pośród wiernych modliły się siostry zakonne z Domu Samotnej Matki oraz harcerze ZHP - Chorągiew Podkarpacka, którzy jednocześnie pełnili wartę przy grobie.
Modlący wypraszali miłosierdzie dla lekarzy, którzy są wykonawcami zbrodni dzieciobójstwa, dla rodziców, którzy namówili do tej zbrodni własne córki, dla ojców poczętych dzieci, którzy nie chcieli ich narodzin.
Ale ta polowa Droga Krzyżowa była także dziękczynieniem: „Panie, przy Twojej wypełnionej bólem Matce wspominamy wszystkie matki, które zachowały miejsce swego łona jako miejsce bezpieczne. Dziękujemy za wszystkie matki, które wydały na świat dzieci, szczególnie te, które musiały bronić poczętego życia przed zagrożeniem zewnętrznym”- to stacja IV. „Spoglądając na św. Szymona z Cyreny, wspominamy ludzi dobrej woli, wszystkie instytucje na świecie, wspomagające matkę w obronie nienarodzonego dziecka. Szczególnie wspominamy ludzi zgromadzonych w Krucjacie Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci. Dzięki nim dzieci duchowo adoptowanych są w Polsce tysiące”. - tak modlono się przy kolejnej stacji.
Pośród szumu aut, gwaru centrum miasta kapłan wypowiadał kolejną refleksję: „Nieodpowiedzialne korzystanie z daru przekazywania życia prowadziło do morderstwa niewinnego dziecka. Przy X stacji prosimy Cię, Panie o dar odpowiedzialności dla kobiet, o dar dojrzałej miłości, która nigdy nie niszczy, bowiem ile razy zniszczy, tyle razy zabija samą siebie”.
Coraz bardziej wsłuchani w te treści, nie zważając na mroźną aurę, obrońcy życia skupieni w różnych ruchach rozważali: „Morderstwo dziecka w łonie matki jest połączone z cierpieniem. Cierpią oboje. Cierpienie dziecka kończy się wraz z jego śmiercią, ale cierpienie matki wtedy dopiero się zaczyna. W Polsce rocznie pół miliona kobiet nawiedza szpitale z powodu powikłań związanych z przerwaniem ciąży. Służba zdrowia ma pełne ręce roboty z powodu choroby zawinionej. Jeden lekarz morduje i rani, a dziesiątki lekarzy latami leczą skutki jego zbrodniczej ingerencji! Panie, pozwól nam odkryć w tym zawinionym cierpieniu wartość ekspiacji za nasze grzechy”.
„Panie, Twoje ciało po śmierci znalazło się w rękach dobrych ludzi. Oni złożyli je do grobu, w którym czekało na zmartwychwstanie. W naszym pokoleniu zmarły miliony dzieci i nigdzie nie ma ich grobu (…)”.
To były smutne treści, ale odprawienie tego nabożeństwa, połączonego z odpustem, wlało nadzieję, iż modlitwa złożona za tych, którzy popełnili tę straszną zbrodnię dzieciobójstwa, ma szczególną moc.