Kamień już odsunięty
porzucono żałobne płótna

powstałeś z martwych
i rozproszyłeś mrok

jasność przysiadła
na zmęczonych powiekach

z łzą otartą zziębniętym
rękawem płaszcza

ludzkie
niewyspane oczy

otworzyły się na nią
gotyckim łukiem witraży

zobaczyły nieme trwanie
kamiennych naw

Tej nocy pokonały sen
jak Ty śmierć