Artysta plastyk Bożydar Grozdew umieścił na znaczku wizerunek Matki Bożej Świętolipskiej. Obraz przedstawia Matkę Bożą trzymającą na rękach małego Jezusa i anioły nakładające na głowę Maryi złotą koronę. Scena koronacji odbywa się na tle lipowego drzewa, na którym w XIV wieku, jak głosi legenda, objawiła się Matka Boża.

Cieszący się niesłabnącym kultem od XVII wieku obraz stanowi kopię wizerunku Matki Bożej Salus Populi Romani (Zbawienie Ludu Rzymskiego) z rzymskiej bazyliki Matki Bożej Większej. Został namalowany w 1640 r. przez malarza Bartłomieja Pensa, Belga mieszkającego w Elblągu. Ubrana w czerwoną suknię i błękitny płaszcz Maryja, trzyma na rękach małego Jezusa, który uważnie i z miłością spogląda wzwyż, unosząc jednocześnie prawą dłoń w geście nauczania i błogosławieństwa, w lewej zaś trzyma księgę. W latach 1640–1658 w sanktuarium odnotowano ok. 600 cudownie wysłuchanych próśb o uzdrowienie.

W 1719 r. obraz został ozdobiony srebrną sukienką, wykonaną przez złotnika Samuela Gräwe z Królewca. Najwyższą jednak formą uznania była koronacja koronami papieskimi 11 sierpnia 1968 r. Dokonał jej prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński, a w uroczystości brali też udział ówczesny metropolita krakowski kard. Karol Wojtyła i biskup warmiński Józef Drzazga.

Sanktuarium w Świętej Lipce to miejsce szczególne dla katolików i prawosławnych, którzy już od XIV w. w tym miejscu otaczali szczególnym kultem Maryję. Od XVI wieku miejsce było ważne również dla ewangelików.

„Złoty wiek” Świętej Lipki rozpoczął się wraz z przybyciem jezuitów w 1631 r. Umieszczony przez nich w kościele obraz szybko zasłynął licznymi łaskami. Odżyły tradycje pielgrzymkowe; przybywali Polacy z różnych stron kraju, zwłaszcza z Mazur, Warmii i Kurpi. Kult Matki Jedności Chrześcijan w sanktuarium nazywanym „Perłą Baroku”, podkreśla również nadany kościołowi w 1983 r. tytuł bazyliki mniejszej.