Jakże pójdziemy za Tobą, Chryste, gdy Ty nie chodzisz naszymi drogami...
A myśli Twoje tak inne od naszych - miłość tak inna od naszej miłości.
(Z hymnarium tynieckiego)

Tajemnica śmierci Jezusa odkrywa nam zdumiewające zniewolenie przez nienawiść tych, którzy krzyczą: „Ukrzyżuj Go” (Mk 15, 13). „Przybili Go rękami bezbożnych” (Dz 2, 24), a przecież działo się to w święto Paschy, kiedy cała społeczność Izraela zebrana w Jerozolimie rozważała, „jak to Bóg w minionych czasach wybawił swój lud”! Wewnętrzna niezależność, z jaką Jezus oddaje się w ręce sług nienawiści, rzeczowy dialog z Piłatem, jednoznaczne świadectwo przed Sanhedrynem, mówią o wolności, która jest nieznana wszystkim jego oprawcom! „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23, 34) - czyż można lepiej nazwać rzecz po imieniu?
Chrystus mówi o zdumiewającej sile swego niewinnego cierpienia. Ono ma moc rozświetlić „ukryte zamysły serc wielu” (Łk 2, 35), jednoczy w sobie ogromną energię cierpiących z wszystkich miejsc i czasów. Energia ta potrafi zapalić świat, zmieniać jego struktury, jednak nie siłą nienawiści, lecz siłą miłości, bo „Miłość nie bitwą żyje, życiem Jej Zwycięstwo” (C. K. Norwid).
Wiemy, że pierwszym zwycięstwem Ukrzyżowanej Miłości było nawrócenie „trzech tysięcy dusz” po wystąpienia świadka Zmartwychwstałego, św. Piotra, który przedtem trzykrotnie zaparł się Jezusa. Nawróceniu jego i innych towarzyszy głębokie przejęcie i wewnętrzna decyzja o przemianie swego życia. Czyż można spodziewać się większego zwycięstwa? Wszak wewnętrzna przemiana człowieka jest zawsze czymś najtrudniejszym. Widzimy, jak boleśnie i krwawo na to zwycięstwo napracował się Chrystus. Pytamy dzisiaj, po tylu bolesnych wydarzeniach w historii świata i w naszym życiu, co krzyż musi jeszcze w nas odkupić i zbawić?
I wtedy widzimy, że wiele jeszcze w nas musi być odkupione miłością Krzyża Chrystusa. Nie wolno zaprzepaścić tego cierpienia, jeśli Chrystus ma w nas zwyciężyć!
Oglądając Pasję, pytamy w swym sercu: czym, Panie, odpłacimy Ci za tyle cierpień, łez, poniżeń, bluźnierstw, upokorzeń, niewypowiedzianego bólu i niewyobrażalnej Miłości? Wszak całego życia nie starczy na czynienie pokuty i zadośćuczynienie... Czymże są nasze krzyże wobec ogromu Twej boleści? Matko, milcząca w zastygłej boleści i wierni towarzysze męki - Magdaleno i Janie, nauczcie nas stać wiernie pod krzyżem Jezusa! Maryjo - popatrz, jak niewiele zmieniło się w nas i wokół nas przez te dwa tysiące lat. Naucz nas, jak wprowadzać miłość, pokój serc i siać ziarno dobrych czynów!
Niech poniższa modlitwa będzie dla nas zachętą do wypraszania przemiany serc.

Cicho Boską spełnić wolę,
Cicho bliźnim ulżyć dolę,
Cicho kochaj ludzi, Boga,
Cicho - oto święta droga,
Cicho Jezus w Hostii sam....
Cicho ufaj Zbawcy swemu,
Cicho wzdychaj, tęsknij,
wzdychaj k’Niemu
Cicho zmiany życia znieś,
Cicho krzyż z Jezusem nieść!