Oto polski tekst tego dokumentu:

Drodzy Pobratymcy,

Zbliżają się dni pamięci poległych synów i córek naszych narodów.

W historii wzajemnych stosunków Ukraińców i Polaków jest wiele kart jednoczących nas jako braci, ale również krwawych wstrząsów. Wśród nich szczególnym bólem zarówno dla Ukrainy, jak i dla Polski pozostaje tragedia Wołynia i konfliktu polsko-ukraińskiego w latach drugiej wojny światowej, w wyniku którego zginęły tysiące niewinnych braci i sióstr.

Nie ma usprawiedliwienia dla zabijania niewinnych ludzi.

Prosimy o wybaczenie za popełnione zbrodnie i krzywdy – jest to nasz główny motyw.

Prosimy o przebaczenie i w równym stopniu wybaczamy zbrodnie i krzywdy wyrządzone nam. Jest to jedyna formuła duchowa, która powinna być bodźcem dla każdego ukraińskiego i polskiego serca pragnącego pokoju i porozumienia.

Morderstwa, tortury, poniżanie z powodów narodowych i religijnych, wyzysk społeczny i deportacje – pojęcia są dobrze znane naszym narodom. Pamiętamy o każdym z nich.

Dopóki będą żyć nasze narody, dopóty nas bolały rany historii. Ale nasze narody żyć będą tylko wtedy, gdy mimo doświadczeń przeszłości, nauczymy się stawać obok siebie jako równi pobratymcy.

Największym złem w naszych stosunkach była nierówność, wynikająca z braku państwowości ukraińskiej. Z nieuchronną konsekwencją katastrofa państwowości ukraińskiej prowadziła do upadku państwowość polską. Prawidłowość ta jest tragicznym aksjomatem stosunków między Ukrainą a Polską.

Przed państwem ukraińskim stoi jeszcze zadanie określenia całościowego i należytego stosunku do doświadczeń przeszłości, ich przyczyn oraz własnej odpowiedzialności za przeszłość i przyszłość.

Myśl polska winna uznać w pełni oryginalność ukraińskiej tradycji narodowej, sformułowanej jako sprawiedliwa i godna szacunku walka o własną państwowość i niepodległość. Uznajmy wreszcie siebie nawzajem w myśli i w sercu. Najważniejszym pomnikiem naszych narodów staną się nie miejscowe panteony, lecz wyciągnięte ku sobie ręce.

Prowadzona obecnie przez Rosję wojna przeciw Ukrainie jeszcze bardziej zbliżyła nasze narody. Walcząc z Ukrainą Moskwa uderza również w Polskę i w cały wolny świat.

Dziś przypominamy o tym ze szczególnym niepokojem, aby przestrzec polityków obu krajów przed mową nienawiści i wrogości, która może zastąpić chrześcijańskie uczucia przebaczenia i porozumienia. Tragedie przeszłości wymagają pokuty. Natomiast wykorzystywanie wspólnego bólu do rozrachunków politycznych prowadzi jedynie do niekończących się oskarżeń. Krzywda bowiem obróci się zawsze przeciw mogiłom, przeciw pamięci i przeciw przyszłości.

Wzywamy naszych sojuszników, polskie władze państwowe i parlamentarzystów, do powstrzymania się od jakiejkolwiek nieprzemyślanej deklaracji politycznej, której uchwalenie nie ukoi bólu, ale jedynie pozwoli naszym wspólnym wrogom wykorzystać je przeciw Polsce i Ukrainie. Nie miejmy wątpliwości, że wrogie piętno spadnie na oba nasze społeczeństwa.

Pamiętajmy również, że Kijów i Warszawa stanowią strategiczny wschodni bufor całej Europy. Musimy sobie uświadomić, że przykład naszego wzajemnego porozumienia może stać się wzorem dla całej przestrzeni europejskiej.

W przeddzień uroczystości rocznicowych, które w lipcu rozpoczną się w obu państwach, wzywamy do powrotu do tradycji wspólnych orędzi parlamentarnych, które nie podzielą, lecz zjednoczą nas w pokucie i przebaczeniu. Kierując się duchem braterstwa apelujemy o ustanowienie wspólnego Dnia Pamięci Ofiar naszej przeszłości i wiary w niepowtórzenie się zła.

Wieczna i godna pamięć o naszych świętych wartościach zależy od wielkiego i mądrego porozumienia między nami, zawartego na zawsze.

Wierzymy, że nasz głos zostanie usłyszany przez polskie społeczeństwo.

Leonid Krawczuk, prezydent Ukrainy (w latach 1991-1994),

Wiktor Juszczenko, prezydent Ukrainy (w latach 2005-2010),

Jego Świątobliwość Patriarcha Kijowski i Całej Rusi-Ukrainy Filaret, Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego,

Arcybiskup większy Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego Światosław Szewczuk,

Wiaczesław Briuchowećkyj, literaturoznawca, honorowy rektor Narodowego Uniwersytetu „Akademia Kijowsko-Mohylańska”,

Iwan Wasiunyk, współprzewodniczący Obywatelskiego Komitetu na rzecz Uczczenia Pamięci Ofiar Ludobójczego Wielkiego Głodu lat 1932-33, wicepremier Ukrainy (w latach 2007-2010),

Iwan Dziuba, akademik, literaturoznawca, działacz społeczny,

Danyło Łubkiwśkyj, wiceminister spraw zagranicznych Ukrainy (2014 rok),

Dmytro Pawłyczko, poeta, działacz polityczno-społeczny, ambasador nadzwyczajny i pełnomocny,

Wołodymyr Panczenko, literaturoznawca, pisarz, profesor Narodowego Uniwersytetu „Akademia Kijowsko-Mohylańska”,

Myrosław Popowycz, akademik, filozof, dyrektor Instytutu Filozofii im. Hryhorija Skoworody,

Wadim Skuratiwśkyj, historyk sztuki, literaturoznawca, akademik Narodowej Akademii Sztuk Ukrainy,

Ihor Juchnowśkyj, akademik, pierwszy prezes Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej.