Adwent kształtowały dwie tradycje: gallikańska z akcentem na pokutę i ascezę i rzymska podkreślająca radość przygotowania. Obok nastroju oczekiwania na obchody przyjścia
Zbawiciela, liturgia przepojona była myślą o paruzji Chrystusa i Sądzie Ostatecznym. Te dwie idee podzieliły Adwent na dwie części. Dzień 17 grudnia stanowi granicę tego podziału.
Pierwsza część Adwentu akcentuje oczekiwanie na drugie przyjście Chrystusa w dniu ostatecznym, a druga przygotowuje nas bezpośrednio do uroczystości Bożego Narodzenia. Podział ten
widoczny jest w słuchanych przez nas co roku tekstach liturgicznych, czytaniach biblijnych i w modlitwach.
Czy ktokolwiek z nas może wyobrazić sobie Boże Narodzenie bez żłóbka, Pasterki, opłatka, kolęd czy choinki? Rytuały pozwalają tworzyć tradycję, która wprowadza nas w przeżywanie
tajemnicy tych dni. Dlatego Kościół w Adwencie zaprasza przede wszystkim do uczestnictwa w Mszach św. roratnich poświęconych Najświętszej Maryi Pannie, do przygotowania wieńca adwentowego,
którego cztery świece będą pomagały odmierzać czas do przyjścia Chrystusa, a Kościół Domowy zachęca do robienia żłóbka biblijnego już w I niedzielę Adwentu, tak aby w każdą
kolejną niedzielę dostawiać nowe figurki, które swoją symboliką mają pomagać w przygotowaniu do Narodzenia Jezusa. I gdy przyjdzie czas, będziemy mieli poczucie, że nasz dom, a my
razem z nim przygotowani jesteśmy na przyjście Pana.
Pomóż w rozwoju naszego portalu