Uczniowie szkół podstawowych oraz ich rodzice stoją przed dylematem wyboru szkoły średniej. Na terenie naszej diecezji jest wiele placówek edukacyjnych, jednak niewiele z nich proponuje takie wychowanie młodego człowieka jak Szkoły Katolickie im. Królowej Jadwigi w Sandomierzu.
Na sandomierskiej mapie jest takie szczególne miejsce. Położone wśród zieleni Jadwiżańskiego Wzgórza, spoglądające na wąwóz, wstęgę Wisły i katedralne wieże. Miejsce naznaczone historią i życiem pokoleń. Mowa o Katolickich Szkołach im. św. Jadwigi Królowej, które wyrosły na podwalinie przedwojennych szkół prowadzonych przez Zgromadzenie Sióstr Służek NMPN. Obecnie znajduje się tam szkoła podstawowa i liceum ogólnokształcące.
Kształtowanie ducha
Czym na pierwszy rzut różnią się te szkoły od innych? Obecnością św. Królowej w jej relikwiach? Kaplicą z Najświętszym Sakramentem? Atmosferą? Poziomem edukacji? Kreatywnością uczniów i nauczycieli? Kameralnością? Pewnie poniekąd tym wszystkim. Nauka choć bardzo różnorodna, z lekcjami prowadzonymi przez kompetentnych nauczycieli, otwartymi na potrzeby i możliwości ucznia nie jest jednak jedynym celem szkoły. Chodzi o pomoc w kształtowaniu człowieka wartościowego, świadomego swojej przynależności do Boga, miłującego Ojca. Stąd Msze św., modlitwa za szkołę, wieczory uwielbienia, wyjazdowe rekolekcje, udział w uroczystościach kościelnych. Dyrekcja oraz nauczyciele wierzą, że młody człowiek, by wzrastać potrzebuje dwóch skrzydeł – wiedzy i wiary – kiedy któreś niedomaga życiowy lot może napotkać na komplikacje.
Różnorodność
W liceum jest duży wybór profili: psychologiczno–pedagogiczny, prawno-dziennikarski, architektura, inżynieria, medyczno–ekologiczny, językowy, możliwość dobierania rozszerzeń, bardzo dobrze wyposażone klasopracownie, nauczyciele pasjonaci, kontakt z uczelniami wyższymi, zajęcia pozalekcyjne rozwijające zainteresowania. Wszystko to jest bardzo ważne, ale równie ważny jest klimat, tworzenie wspólnoty opartej na wartościach chrześcijańskich, gdzie uczniowie, nauczyciele, rodzice, pracownicy szkół wspólnie wzrastają ku dobru. Z pewnością sprzyjają temu małoliczne klasy i otwartość na drugiego człowieka. Integracja między sobą stanowi dobrą bazę do podejmowania różnych inicjatyw na rzecz szkoły i poza nią, zaangażowanie wolontariackie i pomocowe. Atutem liceum jest posiadanie własnego internatu dzięki czemu nawet osoby z dalszych stron mogą korzystać z edukacji w szkole. Nie jest szkoła dla wszystkich, ktoś kto pragnie zginąć w tłumie, pozostać bezimienny lub nastawiony wyłącznie na naukę nie odnajdzie się w realiach, które są proponowane w tych szkołach. Jednak jeżeli chce relacji z drugim człowiekiem i Bogiem, wszechstronnego rozwoju, odkrywania pasji, poszerzania wiedzy i horyzontów, to na pewno odnajdzie się w klimacie szkół z Jadwiżańskiego Wzgórza.
Jan Paweł II podczas wizyty w Sandomierzu w 1999 r.
Rada Powiatu z okazji 103. rocznicy urodzin Karola Wojtyły stanęła w obronie dobrego imienia św. Jana Pawła II.
Jak zostało podkreślone w uchwale: „Wobec próby zanegowania dorobku intelektualnego i moralnego Papieża Polaka, Rada Powiatu w Staszowie uważa za konieczne przypomnienie i podkreślenie kluczowej roli, jaką Karol Wojtyła odegrał w najnowszej historii naszej Ojczyzny. W minionych latach dla uczczenia Ojca Świętego i podkreślenia duchowej więzi z Jego Osobą, społeczeństwo ziemi staszowskiej dało wyraz w formie licznych inicjatyw i dzieł, stąd m.in.: sanktuarium św. Jana Pawła II w Staszowie wybudowane jako wotum wdzięczności za uratowanie życia Papieża Polaka podczas zamachu 13 maja 1981 r., pomniki Jana Pawła II, ulice, szkoły i przedszkola Jego imienia, a także od dnia 16 października 2021 r., patronat osoby Ojca Świętego dla Miasta Staszowa. W uznaniu wszystkich zasług Papieża Polaka, składamy Wielkiemu Rodakowi wyrazy wdzięczności za cały Jego pontyfikat, występujemy w obronie Jego dobrego imienia i wyrażamy zdecydowany sprzeciw wobec prób podważania autorytetu Świętego Jana Pawła II”.
Drodzy bracia i siostry,
„Dieu est le Dieu du coeur humain » [Bóg jest Bogiem serca ludzkiego] (Traktat o miłości Bożej, 1, XV): w tych pozornie prostych słowach znajdujemy pieczęć duchowości wielkiego nauczyciela, o którym chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć - św. Franciszka Salezego, biskupa i doktora Kościoła. Urodzony w 1567 r. w nadgranicznym regionie francuskim był synem Pana z Boisy - starożytnego i szlacheckiego rodu z Sabaudii. Żyjąc na przełomie dwóch wieków - szesnastego i siedemnastego - zgromadził w sobie to, co najlepsze z nauczania i zdobyczy kulturalnych stulecia, które się skończyło, godząc spuściznę humanizmu z właściwym nurtom mistycznym bodźcem ku absolutowi. Otrzymał bardzo dobrą formację; w Paryżu odbył studia wyższe, zgłębiając także teologię, a na Uniwersytecie w Padwie studiował nauki prawne, na życzenie ojca, zakończone świetnym dyplomem „in utroque iure” - z prawa kanonicznego i prawa cywilnego. W swej pogodnej młodości, skupiając się na myśli św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu, doświadczył głębokiego kryzysu, który doprowadził go do postawienia pytań o własne zbawienie wieczne i o przeznaczenie Boże względem siebie, przeżywając jako prawdziwy dramat duchowy podstawowe problemy teologiczne swoich czasów. Modlił się gorąco, ale wątpliwości wstrząsały nim tak mocno, że przez kilka tygodni prawie zupełnie nie mógł jeść ani spać. W szczytowym okresie tych doświadczeń udał się do kościoła dominikanów w Paryżu, otworzył swe serce i tak się modlił: „Cokolwiek się wydarzy, Panie, to Ty trzymasz wszystko w swych rękach, a Twoimi drogami są sprawiedliwość i prawda; cokolwiek postanowiłeś wobec mnie...; Ty, który zawsze jesteś sprawiedliwym sędzią i Ojcem miłosiernym, będę Cię kochał, Panie [...], będę Cię tutaj kochał, mój Boże i będę zawsze pokładał nadzieję w Twoim miłosierdziu i zawsze będę powtarzał Twoją chwałę... Panie Jezu, będziesz zawsze moją nadzieją i moim zbawieniem na ziemi żyjących” (I Proc. Canon., t. I, art. 4). Dwudziestoletni Franciszek znalazł spokój w radykalnej i wyzwalającej rzeczywistości miłości Bożej: kochać Go, nie chcąc nic w zamian i ufać w miłość Bożą; nie chcieć nic ponad to, co uczni Bóg ze mną: kocham Go po prostu, niezależnie od tego, ile mi to da czy nie da. Tak oto znalazł spokój a zagadnienie przeznaczenia [predestynacji] - wokół którego dyskutowano w owym czasie - zostało rozwiązane, gdyż nie szukał już tego, co mógł mieć od Boga; kochał Go po prostu, zdawał się na Jego dobroć. Będzie to tajemnicą jego życia, która pojawi się w jego głównym dziele: Traktacie o Bożej miłości.
W najbliższą niedzielę, 26 stycznia, Kościół katolicki obchodzi ogłoszoną przez papieża Franciszka Niedzielę Słowa Bożego. W liście apostolskim „Aperuit illis” Franciszek zalecił, aby ta Niedziela Biblijna była szczególnie poświęcona celebracji, kontemplacji i upowszechnianiu Biblii. Wezwał do tego również kardynał Christoph Schönborn w swoim piątkowym felietonie na łamach wydawanej w Wiedniu bezpłatnej gazety „Heute”.
„W Biblii znajduje się wszystko, co porusza ludzi: nadzieja i skarga, zaufanie i prośby, wszystko dobre i wszystko złe, miłość i nienawiść, wojna i pokój. Biblia jest wielką księgą życia” - podkreślił emerytowany arcybiskup Wiednia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
