Dziś przeciwnicy kapłaństwa chętnie wypominają grzechy kapłanom. Generalizują. Każdy upadek nagłaśniają. Tymczasem jest wielu wspaniałych kapłanów, którzy poprzez swoją pracę – niesienie Chrystusa, przywracają nam sens życia! Dają nadzieję. Prowadzą do wieczności! To dzięki kapłanom możemy m.in. przyjąć chrzest, oczyścić się w sakramencie pokuty, przyjąć Komunię Świętą i zawrzeć sakramentalny związek małżeński, a potem dostać się prosto do… nieba!

Jak mówił św. Jan Maria Vianney: „Kiedy chce się zniszczyć religię, zaczyna się od ataków na kapłanów, bo tam, gdzie nie ma kapłana, nie ma już ofiary i religii”. Kapłan Chrystusowy to najpierw świadek prawdy, czyli ktoś, kto uczy patrzeć w głąb, odkrywać sens życia, odróżniać to, co nas rozwija, od tego, co nas krzywdzi i co prowadzi do cierpienia. To także – i przede wszystkim – świadek Bożej miłości. To ktoś, kto cieszy się ludźmi, do których został posłany; kto potrafi kochać miłością Chrystusową każdego spotkanego człowieka; kto jest powołany po to, by kochać tych, których nikt nie kocha i którzy nie potrafią kochać samych siebie.

Dzisiaj Kościół razem z Wami, Drodzy Neoprezbiterzy, składa Panu Bogu dziękczynienie za otrzymane łaski, udziela swojego błogosławieństwa i błaga o dalszą pomoc. To jest święto całej archidiecezji, ten dzień jest świadectwem tego, że nowo wyświęceni kapłani pragną dalej wiernie kroczyć drogą ich powołania. To dowód na to, że życie wierne jest możliwe także pośród dzisiejszych ataków na kapłaństwo. Duch Święty działa dalej w Kościele, a gdzie jest Duch Pański, tam jest Kościół i wszelka łaska.

Błagajmy więc Ducha Świętego – jak Apostołowie zgromadzeni w Wieczerniku z Maryją, Matką Jezusa, by dał tym młodym kapłanom potrzebną moc i odwagę do głoszenia Chrystusa. „Spójrz, Duchu Święty,/ Na rozpad atomu,/ Na rozpad moralności,/ Na rozpad ładu,/ Na rozpad porządku,/ Na rozpad sztuki,/ Na rozpad cywilizacji,/ Na rozpad słów,/ Na rozpad prawa,/ Na rozpad harmonii,/ Na rozpad rozsądku,/ Na rozpad logiki,/ Na rozpad wszystkich wartości (...)/ Przybywaj, Nadziejo nieogarniona,/ Zawsze obecna i zawsze nadchodząca,/ Przybywaj, Boże, Zaczynie własnego człowieczeństwa,/ I uczłowiecz człowieka jak uczłowieczyłeś siebie! Amen” (Roman Brandstaetter, Litania do Ducha Świętego).

Maryjo, Matko Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, umacniaj swoją nieustanną opieką tegorocznych Neoprezbiterów, zwłaszcza kiedy ich droga stanie się trudna. Panno Wierna, wyjednaj tę łaskę u swego Syna, by nigdy nie zabrakło im odwagi do dawania świadectwa o Chrystusie.