Adam Szewczyk: Z okazji VII pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1999 r. powstał utwór Tato, który stał się przebojem. Twórcy programu telewizyjnego „Ziarno” zaproponowali nagranie kolejnych piosenek. Przez obserwatorów muzycznych ten moment uznawany jest za początek muzycznego rejsu Arki Noego – grupy dziecięcej, która koncertuje do dziś.
Litza: To prawda, tak się narodził zespół i długo nie miał nazwy, aż do momentu, kiedy podczas Liturgii Słowa we wspólnocie pojawił się temat: „Arka Noego”. Arka płynie do dzisiaj i gdyby nie koronawirus mielibyśmy duże koncerty z okazji 20-lecia istnienia zespołu. Musimy poczekać i nadrobimy to później.
Trzon zespołu to muzycy z powstałej nieco wcześniej formacji 2TM2,3. Jednak to dzieci stanowią o wyjątkowości Arki. Skąd pomysł, by zaprosić je na estradę?
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Kiedy pisaliśmy pierwszą piosenkę o Ojcu, to najlepszym pomysłem było, żeby zaśpiewały ją dzieci. Nasze dzieci. To była spontaniczna akcja, która rozpoczęła tę przygodę. Myślę, że spontaniczność to coś, co sprawia, że gramy do dzisiaj i jesteśmy otwarci na powiewy Ducha Świętego, który od początku daje nam natchnienia do pisania muzyki, a przede wszystkim do pisania prostych, ale ważnych tekstów.
Reklama
Wiadomo jak wiele dzieci występowało do tej pory w składzie Arki i czy zdarza się, że te, które dziś są już dorosłe, podjęły drogę muzycznej kariery?
Oj, nie wiem (uśmiech). Tego chyba nie da się policzyć. Wiele razy na scenie występowały gościnnie dzieci naszych przyjaciół. Raz nawet kilkoro dzieci z publiczności. Bez problemu dawały radę i znały doskonale wszystkie piosenki. Oczywiście, w naszej załodze są też historie, że kilkoro śpiewaków zostało profesjonalnymi muzykami, ale większość to matki i ojcowie. Można wymienić na przykład Pospieszalskich, Marka i Mikołaja, którzy robią karierę muzyczną. Rodzeństwo Martyna i Dominik ze Szczecina też zajmują się muzyką.
Na koncertach dzieci ze spontaniczną radością dają się nieść muzyce, jak gdyby występ był dla nich zabawą. Jak wyglądają muzyczne przygotowania z młodymi, często zaledwie kilkuletnimi wykonawcami?
Jak wiele razy mówiłem, gramy spontanicznie i nie robiliśmy nigdy prób. Piosenki są proste, a zespół, który nam towarzyszy, jest czujny na każdą ewentualność i niespodziankę, którą robią mali wykonawcy. Zawsze wyjazd na koncert to przygoda nie tylko dla dzieci, ale też dla nas. Nowe miejsca, nowi ludzie. Polska jest piekna i granie tutaj z Arką jest niesamowitym spotkaniem, za którym teraz bardzo tęsknimy.
Reklama
Arka opłynęła już Polskę i spory kawałek świata. Nie wstydzi się śpiewać o Bogu i dla Boga. W 20-letniej historii grupy nie brakuje pewnie momentów, które szczególnie utkwiły w pamięci, wywołały wzruszenie lub inspirowały artystów.
Jest kilka niesamowitych wydarzeń w historii zespołu i chociaż wszystkie koncerty mają w sobie moc i to coś, to jednak koncert w 2001 r. dla Ojca Świętego podczas audiencji był bardzo wyjątkowy. Bliskie spotkanie ze świętym dało nam siłę do trwania przy tym projekcie i potwierdziło ważne zadanie, które Bóg ma dla Arki Noego.
Co zatem z Arką dzisiaj i czego jej fani mogą życzyć muzykom i ich rodzinom?
Czekamy, aż się to wszystko wreszcie uspokoi i chcemy ruszyć w trasę, a na razie jesteśmy w domach i możemy się rzadko spotykać na żywo. Oczywiście można nam pomóc i wesprzeć naszą działalność przez modlitwę za nas i za nasze rodziny. Za co bardzo dziękujemy!
Robert Friedrich ps. Litza.
Muzyk, kompozytor, wokalista, gitarzysta, autor tekstów. Także producent muzyczny i realizator dźwięku. Prywatnie małżonek z przeszło 30-letnim stażem i ojciec siedmiorga dzieci, które występowały u boku taty w składzie Arki Noego, a obecnie występują niektóre z jedenaściorga wnucząt. Na muzycznej scenie od lat. Występował z takimi zespołami jak Acid Drinkers, Turbo, Creation of Death, Flapjack, Kazik Na Żywo. Wraz z przyjaciółmi powołał formację 2TM2,3 (potocznie zwaną Tymoteuszem), która jest znana z muzyki rockowej z chrześcijańskim przesłaniem. W 1999 r. wpadł na pomysł stworzenia zespołu dziecięcego Arka Noego, z którym występuje do dziś. W 2010 r. założył wciąż aktywną rockową formację Luxtorpeda. Prowadzi wytwórnię muzyczną Stage Diving Club oraz studio nagraniowe o nazwie OKOLITZA Studio w Poznaniu.