Ks. W. Pytel wprowadzony w urząd biskupa Diecezji Wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego
Ks. Waldemar Pytel, proboszcz parafii ewangelickiej przy Kościele Pokoju w Świdnicy, został w sobotę 7 marca wprowadzony w urząd biskupa Diecezji Wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Uroczystość odbyła się w ewangelickim Kościele Pokoju w Świdnicy. Aktu konsekracji dokonał zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce bp Jerzy Samiec w asyście dotychczasowego zwierzchnika Diecezji Wrocławskiej, bpa Ryszarda Bogusza i zwierzchnika Diecezji Uppsala w Szwecji, bpa Ragnara Perseniusa.
- Świadcząc swoim życiem i postawą w mocy Ducha Świętego, pragnę być biskupem duszpasterzem, a nie tylko nadzorcą, aby w tych niełatwych czasach, jak pisze prorok Izajasz: „wzmocnić opadłe ręce i zasilić omdlałe kolana”. Po to, abyśmy zwracali się nie tylko do siebie, do wewnątrz, ale także na zewnątrz. Byśmy byli Kościołem otwartym, Kościołem dla wszystkich, ale nie dla wszystkiego – powiedział w trakcie uroczystości wprowadzenia w urząd biskupa ks. Waldemar Pytel.
Rozpoczynając kazanie podziękował świadkom wiary: rodzicom, dziadkom, rodzinie, duszpasterzom, którzy inspirowali go do służby w Kościele i wspierali w jego wyborach. Wersetem przewodnim, w swoim biskupim powołaniu, bp Pytel uczynił słowa Jezusa Chrystusa z Dziejów Apostolskich: „Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”.
Jak podkreślił nowy biskup, kontekst tego tekstu jest skandalizujący: zmartwychwstały Chrystus wymienia Jerozolimę i Samarię jednym tchem. To, co najbardziej święte i to, co świętości pozbawione. Jezus burzy granice żydowskiej teologii, ponieważ Jego Ewangelia odnosi się do wszystkich: „Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby szukać i zbawić to, co zginęło.”( Łk 19,10) Burzy je również dla uczniów i wysyła ich aż po krańce ziemi.
Reklama
Zwierzchnik Diecezji Wrocławskiej zauważył, że powyższy tekst można odnieść do dzisiejszej sytuacji chrześcijan w świecie: My, współcześni uczniowie Pana, Kościół Chrystusowy, ludzie pobożni chętnie żyjemy w takich granicach, gdzie jesteśmy w swoim gronie, gdzie często jest swojsko, jak w rodzinie. Gdzie chcielibyśmy, aby przeszłość zastygła, zamykając kościoły i parafie przed ożywczym działaniem Ducha Świętego. Ale Jezus wysyła nas w świat. Powiada: nie bójcie się otworzyć wpierw swoich umysłów i serc, swoich parafii dla innych, może inaczej myślących, by stać się dla nich świadkami zmartwychwstałego Pana.
Bp Pytel określił wyzwania, jakie stoją przed uczniami Jezusa dzisiaj oraz jego zadania jako biskupa: "Jako Jego uczniowie wezwani jesteśmy do składania świadectwa wiary, tam gdzie byt jest trudny, praca ponad siły, gdzie bezrobocie i brak perspektyw dla młodych pozbawia ludzi poczucia wartości, rozbija rodziny, gdzie lęk przed chorobami, konfliktami zbrojnymi, samotnością zatruwa skutecznie nasze życie. Tam, gdzie rozpadają się więzy między ludźmi, gdzie coraz więcej wśród nas eurosierot. (…) Tam jest miejsce biskupa".
Przypomniał też, że Ewangelia o darze zbawienia z łaski przez wiarę może przynieść pociechę, ulgę, nadać ludzkiemu życiu nowy kierunek.
W kazaniu bp Pytel wspomniał także chrześcijan prześladowanych za wiarę w Chrystusa na całym świecie. Zaakcentował ich odwagę i moc jakiej doświadczyli w swoim życiu za sprawą Ducha Świętego. Zachęcił słuchaczy, aby zapłonęli Bożą miłością, aby byli gotowi zapalać innych i stać się prawdziwymi świadkami Jezusa Chrystusa. Tę służbę trzeba rozpocząć od najbliższego otoczenia: "Nasze pierwsze męczeństwo, rzeczywiste świadectwo życia dajemy w naszych rodzinach, w sąsiedztwie, wśród krewnych. W miejscu naszej pracy czy nauki. Właśnie tam, gdzie dobrze nas znają, gdzie korespondencja naszego życia z życiem i nauką Chrystusa jest możliwa do sprawdzenia".
Reklama
Diecezja Wrocławska Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego liczy 16 parafii, służy w niej 20 duchownych w tym jedna kobieta. Swoją powierzchnią obejmuje zachodnią część kraju: Dolny Śląsk, woj. lubuskie i część woj. zachodniopomorskiego. Utrzymuje kontakty partnerskie z niemieckim Ewangelickim Kościołem Północy oraz z Ewangelickim Kościołem Berlina-Brandenburgii i Łużyc Górnych.
Ks. Waldemar Pytel ma 56 lat. Po zdaniu matury podjął studia na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. Został ordynowany 30 listopada 1986 r. w Świdnicy przez bpa Janusza Narzyńskiego w asyście ks. seniora Józefa Pośpiecha i ks. seniora Jana Szarka. Z dniem ordynacji został wikariuszem parafii świdnickiej, w której wcześniej odbywał praktykę kandydacką. W 1991 r. został mianowany proboszczem administratorem parafii w Świdnicy, a w 1992 roku został wybrany jej proboszczem. W latach 2004-2007 był także proboszczem administratorem parafii w Jaworze na Dolnym Śląsku.
W latach 1986-1992 był Diecezjalnym Duszpasterzem Młodzieży Diecezji Wrocławskiej, a w latach 1997-2012 sprawował mandat członka Synodu Kościoła oraz Synodalnej Komisji ds. środków masowego przekazu. Od 2002 zasiadał w Radzie Synodalnej, a od 2007 do 2012 roku pełnił funkcję Prezesa Synodu Kościoła. Od 2007 r. jest radcą Rady Diecezjalnej Diecezji Wrocławskiej w randze zastępcy Biskupa.
Ks. Waldemar Pytel był Prezesem Świdnickiego Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum” w latach 2005-2007. Natomiast w latach 1995-1999 pełnił funkcję członka Rady Fundacji „Krzyżowa dla porozumienia europejskiego”. Od 2008 roku ponownie zasiada w Radzie Fundacji. Dzięki staraniom m.in. ks. Waldemara Pytla, Kościół Pokoju w Świdnicy został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO (2001).
Na Jasnej Górze odbędą się dziś święcenia biskupie paulina, o. Łukasza Buzuna. 5 lipca papież Franciszek mianował dotychczasowego przeora jasnogórskiego klasztoru, biskupem pomocniczym diecezji kaliskiej. Głównym konsekratorem nowego biskupa będzie abp Celestino Migliore, Nuncjusz Apostolski w Polsce a współkonsekratorami: metropolita częstochowski abp Wacław Depo i biskup kaliski Edward Janiak. Uroczystość rozpocznie się o godz. 11.00 w bazylice.
„Ufamy, że Ksiądz Biskup Nominat wychowany przy Matce Bożej Częstochowskiej, przychodząc na służbę do Świętego Józefa Kaliskiego, będzie umacniał naszą wiarę, prowadził nas w ziemskim pielgrzymowaniu oraz wzajemnej miłości i jedności ku wyżynom niebieskim” – napisał bp Edward Janiak, biskup kaliski, po ogłoszeniu nominacji dla o. Łukasza Buzuna.
Św. Józef, oblubieniec Najświętszej Maryi Panny, w kalendarzu
liturgicznym Kościoła zajmuje miejsce specjalne, skoro jego wspomnienie
Kościół obchodzi w sposób uroczysty. Miesiąc marzec jest w sposób
szczególny poświęcony św. Józefowi. Jego święto obchodzimy 19 marca
jako uroczystość. Bardzo pięknie wyrażają prawdę o św. Józefie niektóre
pieśni: "Szczęśliwy, kto sobie patrona Józefa ma za Opiekuna. Niechaj
się niczego nie boi, gdy św. Józef przy nim stoi Patronem...".
Hebrajskie imię Józef oznacza tyle, co "Bóg przydał".
Św. Józef pochodził z królewskiego rodu Dawida. Pomimo tego, że pochodził
z takiego rodu, zarabiał na życie trudniąc się obróbką drewna. Mieszkał
zapewne w Nazarecie. Nie był on według ciała ojcem Jezusa Chrystusa.
Był nim jednak według żydowskiego prawa jako małżonek Maryi. Zaręczony
z Maryją stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Postanowił wówczas
dyskretnie się usunąć, ale po nadprzyrodzonej interwencji wziął do
siebie Maryję, a potem jako prawdziwy Cień Najwyższego pokornie asystował
w wielkich tajemnicach. Chociaż Maryja porodziła Pana Jezusa dziewiczo,
to jednak według otoczenia św. Józef był uważany za Jego ojca. On
to kierował w drodze do Betlejem, nadawał Dzieciątku imię, przedstawiał
Je w świątyni jerozolimskiej i uciekając do Egiptu ocalił przed prześladowaniem
króla Heroda. Widzimy jeszcze św. Józefa w czasie pielgrzymki z dwunastoletnim
Jezusem do Jerozolimy na święto Paschy. Potem już się w Ewangelii
nie pojawia. Niektórzy sądzą, że wkrótce potem zakończył życie w
obecności Pana Jezusa i Najświętszej Maryi, na Ich rękach i miał
uroczysty pogrzeb, bo w ich obecności. Może dlatego św. Józef jest
uważany za szczególnego patrona dobrej śmierci.
Św. Józef był rzemieślnikiem, być może cieślą, co oznacza
hebrajski wyraz charasz. Zajmował się pracą w drewnie, w metalu,
w kamieniu. Wykonywał zatem narzędzie codziennego użytku, konieczne
również w gospodarce rolnej. Jest rzeczą uderzającą, że w wydarzeniach
z dziecięcych lat Pana Jezusa, św. Józef odgrywa znaczącą rolę. Jemu
anioł wyjaśnia tajemnice wcielenia Syna Bożego, jemu poleca ucieczkę
i powrót do Nazaretu po śmierci Heroda.
Na obrazach widzimy zwykle św. Józefa jako starca, by
w ten sposób podkreślić prawdę o dziewiczym poczęciu Pana Jezusa.
W rzeczywistości jednak św. Józef był młodzieńcem w pełni urody i
sił. Pisarze podkreślają, że do tak wielkiej godności, opiekuna Pana
Jezusa, oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i żywiciela - głowy Najświętszej
Rodziny, powołał Pan Bóg męża o niezwykłej cnocie. Dlatego słusznie
stawiają oni św. Józefa na czele wszystkich świętych Pańskich, a
Kościół obchodzi jego doroczną pamiątkę, pomimo Wielkiego Postu,
jako uroczystość.
Szczególnym nabożeństwem do św. Józefa wyróżniała się
św. Teresa z Avila. Z wielkim zaangażowaniem szerzyła ona kult św.
Józefa słowem i pismem. Twierdziła, że o cokolwiek prosiła Pana Boga
za przyczyną św. Józefa, zawsze to otrzymała. Jego też obrała za
głównego patrona zreformowanego przez siebie zakonu karmelitańskiego.
Za swojego patrona św. Józefa obrały sobie również Siostry Wizytki.
Św. Jan Bosko, założył stowarzyszenie św. Józefa dla młodzieży rzemieślniczej.
Papież bł. Jan XXIII, który na chrzcie św. otrzymał imię Józef, do
kanonu Mszy św. (pierwsza modlitwa eucharystyczna) dołączył imię
św. Józefa. W 1961 r. tenże Papież wydał list zalecający szczególne
nabożeństwo do tegoż Orędownika.
Liturgiczne święto św. Józefa po raz pierwszy spotykamy
w IV w. w pobliżu Jerozolimy w klasztorze św. Saby. Papież Sykstus
IV w 1479 r. wprowadził to święto do mszału rzymskiego i brewiarza,
a papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół. W pierwszej połowie
XIX w. przełożeni generalni 43 zakonów wystąpili do Stolicy Apostolskiej
z prośbą o ustanowienie osobnego święta Opieki Świętego Józefa nad
Kościołem Chrystusa. Papież bł. Pius IX przyczynił się do ich prośby
i w 1847 r. ustanowił to święto. Natomiast papież św. Pius X podniósł
je do rangi uroczystości. Papież Pius XII wprowadził na dzień 1 maja
wspomnienie św. Józefa Robotnika. Papież Benedykt XV w 1919 r. do
Mszy św., w której wspomina św. Józefa dołączył osobną o nim prefację.
Pierwszą w dziejach Kościoła encyklikę o św. Józefie wydał papież
Leon XIII. Wreszcie papież św. Pius X zatwierdził litanię do św.
Józefa, do odmawiania publicznego. Są sanktuaria św. Józefa. Największe
i najbardziej znane jest w Kanadzie, w Montrealu. Powstało ono w
1904 r. i posiada 61 dzwonów. Cudowna figura św. Józefa została ukoronowana
koronami papieskimi w 1955 r. Kanada, Czechy, Austria, Portugalia,
Hiszpania obrały sobie św. Józefa za patrona.
W Polsce kult św. Józefa jest bardzo żywy. Już na przełomie
XI i XII w. w Krakowie obchodzono 19 marca jego święto. W XVII i
XVIII w. nastąpił największy rozwój nabożeństwa do św. Józefa. W
1645 r. ukazały się godzinki ku czci św. Józefa. W XVII w. wybudowano
największe sanktuarium św. Józefa w Polsce, w Kaliszu. Znajduje się
tam obraz pochodzący z tegoż wieku, który w 1786 r. Prymas Polski
Władysław Aleksander Łubieński, ogłosił urzędowo za cudowny. Papież
Pius VI w 1783 r. wydał dekret zezwalający na koronacje obrazu, ale
dokonała się ona dopiero w 1796 r. W Polsce jest około 270 kościołów
ku czci św. Józefa. W 1818 r. diecezja kujawsko-kaliska obrała go
sobie za patrona, a później diecezja wrocławska i diecezja łódzka.
Powstały 4 rodziny zakonne pod wezwaniem św. Józefa. W Polsce swego
czasu imię Józef było bardzo popularne.
Ojciec Święty w adhortacji apostolskiej Redemptoris Custos
z 15 sierpnia 1989 r. ukazuje św. Józefa i jego posłannictwo w życiu
Chrystusa i Kościoła. Pisze o nim, że był powołany na opiekuna Zbawiciela,
był powiernikiem tajemnicy samego Boga, mężem sprawiedliwym i oblubieńcem
Dziewicy Maryi, był pracowity, a jego praca była wyrazem miłości.
Ojciec Święty kończy adhortację słowami: "Mąż sprawiedliwy, który
nosił w sobie całe dziedzictwo Starego Przymierza, równocześnie został
wprowadzony przez Boga w początki Przymierza Nowego i Wiecznego w
Jezusie Chrystusie. Niech nam ukazuje drogi tego zbawczego Przymierza
na progu Tysiąclecia, w którym ma trwać i dalej się rozwijać ´pełnia
czasu´ związana z niewysłowioną tajemnicą Wcielenia Słowa. Niech
św. Józef wyprasza Kościołowi i światu, każdemu z nas, błogosławieństwo
Ojca i Syna i Ducha Świętego".
Z okazji uroczystości św. Józefa w rzymskim kościele św. Józefa al Trionfale wystawiono cenne relikwie związane ze Świętą Rodziną - chustę Maryi i fragment płaszcza św. Józefa.
Relikwie te przywiózł w IV w. do Rzymu św. Hieronim, który otrzymał je od chrześcijan w Ziemi Świętej podczas swego 20-letniego pobytu w Betlejem. Od 1600 lat są one przechowywane w Rzymie, na Palatynie w bazylice św. Anastazji i bardzo rzadko wystawiane.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.