To, co w jakiś mocny sposób zaznacza się w każdej wędrówce i podczas wszelkiego pielgrzymowania, to rzeczywistość zwyczajnej drogi. To będzie wygodny i szeroki asfalt, dróżki brukowe, czasem wysypane kamyczkami, ścieżki polne pełne kurzu, dróżki leśne, błotne i piaszczyste. Każda z nich zostawi swoisty ślad na waszych nogach, na stopach pielgrzymów i maryjnych podróżników. Czasem wygodne i przyjemne, często nagrzane słońcem, przyklejające się do butów i trudne do przejścia. Niekiedy mokre, pełne kałuż i błota, uciążliwe. Prawie zawsze sprawiające ból, odparzenia, bąble, mocno wrażliwe na jakieś drobne kamyczki. Albo też piaszczysta droga, niekiedy namoczona rosą, deszczem i zmuszająca do ostrożności, aby się nie poślizgnąć, by dojść do zamierzonego celu.