Bez doświadczenia wiary i edukacji religijnej nie będzie powołań
W sobotę, 19 października br., odbyła się w Częstochowie Krajowa Kongregacja Duszpasterstwa Powołań. Wzięło w niej udział około 60 duszpasterzy, referentek i referentów powołaniowych z diecezji i zakonów z całej Polski.
Spotkanie rozpoczęło się od Mszy świętej na Jasnej Górze, której przewodniczył Bp Andrzej Przybylski, delegat KEP ds. powołań. Nawiązując do Roku Świętego 2025 podkreślił, że w towarzyszeniu powołanym nie może nam zabraknąć nadziei. „Wobec malejącej liczby kandydatów do seminariów i nowicjatów potrzeba tym bardziej dojrzałego i spełnionego świadectwa osób już powołanych” – mówił kaznodzieja.
Radio Fiat
Druga część Kongregacji odbyła się w Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym. Uczestnicy wysłuchali dwóch wykładów o roli edukacji religijnej w służbie powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Prof. Aneta Rayzacher – Majewska (UKSW) przedstawiła znaczenie religii w przedszkolu i szkole podstawowej wobec powołań kapłańskich i zakonnych. Pokazała, jak wiele elementów programu katechezy można wykorzystać w tworzeniu kultury powołaniowej i przygotowaniu do rozeznania powołania już od najwcześniejszych lat. O znaczeniu edukacji religijnej młodzieży w odkrywaniu powołania mówił Ks. Prof. Paweł Mąkosa (KUL).
Wskazał na szybkie tempo sekularyzacji w środowisku młodych i konieczność zmiany mentalności duszpasterzy i katechetów oraz budowania więzi z młodymi opartych nie tylko na przekazywaniu wiedzy, ale równie ważnego doświadczenia wiary.
Radio Fiat
Kongregacja zakończyła się pracą w grupach i sformułowaniem wspólnych wniosków w posłudze powołaniom w Polsce. Jednym z wniosków była konieczność wspólnego działania diecezji, zakonów i zgromadzeń w duszpasterstwie powołań. „Nie można już działać osobno. To już nie wystarczy i dużo za późno, kiedy każda diecezja, zgromadzenie, czy instytut świecki prowadzą własne i oddzielne ośrodki powołaniowe. Zanim zaczniemy mówić o poszczególnych charyzmatach musimy dać świadectwo wspólnego otwarcia się i odkrywania powołania w ogóle” – mówili uczestnicy Kongregacji.
Urodzeni w Syrii, przenieśli się do Jerozolimy na formację, a teraz wrócili do swojego kraju, aby przyjąć święcenia kapłańskie. Uroczystość odbyła się w zrujnowanym przez wojnę Aleppo. - Wśród tych zgliszczy mocno wybrzmiewa pytanie o sens naszego życia - podkreślili George Paolo i Johnny Jallouf.
Są bliźniakami, z których każdy do kapłaństwa doszedł własną drogą choć powołanie obydwu dojrzewało w cieniu franciszkańskiej parafii św. Franciszka z Asyżu w Aleppo. To właśnie tam, jak wyznali, poznali pierwszych franciszkanów i zafascynowani ich życiem i posługą dobra postanowili wybrać drogę na wzór św. Franciszka z Asyżu. Do seminarium wstąpili razem w 2014 roku, gdy wojna w Syrii już wyniszczała ich ojczyznę. Dekadę później przyjęli święcenia w rodzinnym mieście, w którym z 200 tys. chrześcijan zostało co najwyżej 25 tys. a kolejni wciąż emigrują, ponieważ wojna nadal trwa.
Był przyjacielem dzieci, formatorem nauczycieli, twórcą nietuzinkowego systemu pedagogicznego.
Jan Chrzciciel de la Salle święcenia kapłańskie przyjął w wieku 27 lat. Zdobył wykształcenie na Uniwersytecie w Reims; w 1680 r. uzyskał doktorat z teologii. Po święceniach kapłańskich pracował jako proboszcz, jednak ważne było dla niego kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem prowadzonymi przez siostry od Dzieciątka Jezus (terezjanki). To był czas, w którym rodziło się jego wyjątkowe powołanie pedagogiczne. Dużo czasu poświęcał wychowaniu i kształceniu dzieci, często tych z ubogich rodzin. Z czasem z tej pracy apostolskiej powstało zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkół Chrześcijańskich (braci szkolnych). Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 r.
Kurtyny wielkopostne. To nimi od V Niedzieli Wielkiego Postu aż do Triduum Paschalnego w niektórych kościołach zasłaniane są ołtarze. W całej Polsce jest ich zaledwie kilkanaście. Cztery z nich zobaczyć można w Orawce.
Powstanie pierwszych opon wielkopostnych, jak nazywane są kurtyny wielkopostne, datuje się na okres średniowiecza. – Tradycja zasłaniania ołtarzy jest bardzo stara. W czasie Wielkiego Postu mamy się umartwić, odwracając wzrok od różnych przyjemności, zwracając się ku męce Chrystusa, jednocząc się z męką Chrystusa, ponieważ nasze życie też jest pełne różnych trudności, cierpień, ale przede wszystkim chcemy odwrócić się od zła i grzechu. Dlatego, zasłania się ołtarze, aby ukryć to bogactwo, aby od tego odwrócić wzrok, aby, można tak powiedzieć, wzrok umartwić. Stąd te zasłony – mówi proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Orawce, ks. Wojciech Mozdyniewicz.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
