Co dalej z „Rzepą”

- Gdy mnie pytają, czy martwi mnie upadek „Uważam Rze” i zdychającej „Rzeczpospolitej”, to mówię, że nie. Dlatego, że gdyby nie sprawa z trotylem, to za rok mielibyśmy do czynienia z identyczną sytuacją, tylko nie byłoby o niej głośno. Dlatego, że nie byłoby powodów. Dziennikarze niepokorni byliby wycinani z „Uważam Rze” i „Rzeczpospolitej” po plasterku. A tak to przynajmniej maski spadły z twarzy - mówił C. Gmyz. - Wiemy już kim jest pan Hajdarowicz. Wiemy, z kim się w nocy spotyka, wiemy, jak się zachowywały osoby, które nie można nazwać dziennikarzami, lecz pracownikami mediów. I mamy zupełnie nową sytuację na rynku. Wystartowało bardzo dobre pismo „W sieci” braci Karnowskich, a w drugiej połowie stycznia wystartuje nowy tygodnik przygotowywany przez Pawła Lisickiego. Na razie ma on swoją witrynę www.tygodniklisickiego.pl.

Różnorodność w cenie

- Gdy słyszę, jak biadają nad tym, że Polska jest podzielona, jak podziały biegną wśród rodzin, to przypominam, że front jedności narodu skończył się w 1989 r. Podziały w demokratycznym społeczeństwie nie są niczym nienormalnym. Gdy ktoś nas przekonuje, że w Polsce mamy niską kulturę polityczną, to ja mu proponuję, żeby się udał do Izby Gmin w Londynie. W Wielkiej Brytanii jest zakaz pokazywania ław poselskich nie dlatego, że one są puste. Tam opozycjoniści pokrzykują na premiera i ostra pyskówka jest na porządku dziennym. Jeśli ktoś chce to przeżyć naocznie, może obejrzeć film biograficzny o Margaret Tacher, który pokazuje brytyjską politykę od kuchni. Podziały w społeczeństwie nie są więc czymś szkodliwym - mówił Cezary Gmyz.

Jak nie kij to marchewka

- Gdy po czterech tygodniach nagonki na Jarosława Kaczyńskiego, w sondażach PiS zrównał się z Platformą i obie partie miały po 28 procent, to przeczytałem jak Wojciech Maziarski w swoim tekście w „Gazecie Wyborczej” biadoli, że Polacy są podzieleni, że istnieją dwa zwalczające się plemiona, no i cała ta śpiewka. No i padła propozycja: skończmy już z tą plemienną wojną. Maziarski podał nawet rozwiązanie: odkurzmy okrągły stół. Coś takiego już raz przerabialiśmy.

Po PO

- Symptomem upadku komuny były nie tylko strajki, czy demonstracje. Dla mnie takim symbolem była pomarańczowa alternatywa, kiedy można było wyjść na ulicę i śmiać się w twarz milicjantom i esbekom. W chwili obecnej widać analogię do tego okresu. Władza wzmacnia środki represji, ogranicza wolność słowa i wolność zgromadzeń, ale staje się przy tym coraz śmieszniejsza. Proszę sobie przypomnieć słynną sprawę z dachem stadionu narodowego. Zarówno lemingi, jak i mohery śmiały się wtedy z władzy pospołu. A to wszystko idzie dalej. Ilość dowcipów wypuszczanych na temat nieudolności gabinetu Donalda Tuska świadczy o tym, że ludzie przestali się bać, a zaczęli się śmiać. Polacy zresztą zawsze na stres reagowali z dużym poczuciem humoru i to jest ta cecha naszego narodu, którą bardzo lubię. Jednocześnie jest to syndrom zbliżających się zmian. W Warszawie podatek od nieruchomości wzrósł o prawie tysiąc procent. Tak Hanna Gronkiewicz-Waltz po swoim wyborze podziękowała wyborcom. Jeśli więc widzę takie rzeczy, to wydaje mi się, że do wybuchu społecznego jest już niedaleko. Ktoś kiedyś żartobliwie skomentował, że chłop feudalny pańszczyznę odrabiał przez 40 dni w roku i to był wyzysk feudalny, a my na urzędników pracujemy prawie pół roku i to jest sprawiedliwość społeczna - mówił Gmyz.

Wieczna opozycja

- Lewica, czy partia tego bimbrownika z Biłgoraju oczywiście może nabrać część elektoratu, natomiast oni się szybko skompromitują. Wierzę, że Ruch Palikota będzie w sejmie dwa razy - pierwszy i ostatni - mówił Gmyz.

Czemu Smoleńsk

- Mnie się czasami zarzuca, że jestem autorem jednego tematu. Że zajmuję się tylko Smoleńskiem. Nie. Ja od tamtego czasu ujawniłem m.in. to, że minister Radek Sikorski wysyłał Białorusinom PIT-y opozycjonistów i wiele innych tekstów, które nie były związane ze Smoleńskiem. Gdy chodzi o Smoleńsk to ja mam moralny obowiązek zajmowania się tym tematem, bo znałem mniej więcej połowę tego samolotu. Zginął tam mój przyjaciel, ks. Adam Pilch, który chrzcił i konfirmował mi córkę (jestem ewangelikiem-luteraninem). Był to jeden z najszlachetniejszych ludzi jakich znałem. To ja przeprowadziłem ostatni wywiad z Anną Walentynowicz, która z bardzo niewielką liczbą dziennikarzy chciała rozmawiać. Świetnie znałem również wielkiego polskiego patriotę, jakim był prof. Kurtyka, znałem Stasiaka, Gosiewskiego i innych. Gdybym teraz zrezygnował z pisania o katastrofie smoleńskiej, to sprzeniewierzyłbym się pamięci moich przyjaciół - mówił Gmyz.

Nowa książka

- Książkę o agenturze w Watykanie miałem oddać do druku dokładnie 29 października. Dzień później ukazał się mój tekst o trotylu i musiałem zamienić ten termin na inny. W tej chwili jest nim 29 marca. W międzyczasie pojawił się jeszcze jeden problem. 19 grudnia mój wydawca ogłosił bankructwo. Zmuszony więc byłem przenieść tytuł do innego wydawnictwa. Ta książka to efekt trzech lat mojej pracy, dzięki czemu dokładnie mogłem opisać sprawę Tomasza Turowskiego, człowieka który przez 10 lat udawał jezuitę, będąc oficerem SB - mówił Gmyz. - Natomiast na rynku księgarskim znacznie szybciej, bo na przełomie stycznia i lutego, ukaże się inna książka. Będzie to wywiad rzeka. Na jej łamach mówię o ponad 30 śledztwach dziennikarskich, jakie robiłem w swoim życiu. Będzie tam m.in. o tym, jak doprowadziłem do odwołania luterańskiego biskupa Jaguckiego. Ujawniłem, że był on przez całe lata tajnym współpracownikiem SB pod pseudonimem „Janusz”. Ujawniłem również niechlubną przeszłość zwierzchnika polskiego prawosławia, abp Sawy - powiedział podczas spotkania w Bielsku-Białej Cezary Gmyz.