Modlitewne i edukacyjne przedsięwzięcie rozpocznie się 4 stycznia. Począwszy od tego dnia regularnie, co miesiąc, w różnych kościołach naszej diecezji będą się odbywać tzw. niedziele życia.
Geneza i przebieg
„Idea niedzieli życia jest związana z duszpasterskim hasłem roku liturgicznego „Otoczmy troską życie”. I chcąc oddać sprawiedliwość, trzeba nadmienić, że pomysł ten wyszedł od wspólnoty Ruchu Światło-Życie. Ruch chciał wprowadzić w naszej diecezji, raz w miesiącu, od stycznia do listopada, tzw. niedzielę życia. Pomysł ten wydał mi się na tyle dobry, że włączyłem go w kalendarium liturgiczne naszej diecezji” - wyjaśnia ks. Karaś. W trakcie takiej niedzieli, na Mszy św. w południe, będzie wygłoszone odpowiednie słowo Boże. Po Eucharystii zostanie przedstawiona prezentacja, mówiąca o darze życia oraz jego zagrożeniach i zadaniach, jakie stoją przed nami. Po prezentacji nastąpi nabożeństwo ekspiacyjne - wynagradzające za grzechy przeciwko życiu, w czasie którego będzie można przystąpić do Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. W parafii, w której odbędzie się taka niedziela życia, tydzień wcześniej zostanie odczytany komunikat, by wierni mogli mieć czas na podjęcie decyzji o włączeniu się do tego dzieła, chroniącego i ratującego życie.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Duchowe przysposobienie
Reklama
Duchowa adopcja nie jest niczym nowym. W wielu parafiach naszej diecezji i przy różnych okazjach była wielokrotnie podejmowana. I o to właśnie chodzi, by ją podejmować od nowa, nieustannie zachęcając nowe osoby. Duchowa adopcja nie jest dużym obciążeniem. To nic innego jak modlitwa w intencji adoptowanego dziecka oraz jego rodziców. Adopcja trwa dziewięć miesięcy, czyli tyle, ile ciąża kobiety. Duchową Adopcję Dziecka Poczętego zainicjowała Błękitna Armia Matki Bożej Fatimskiej. Informacje na jej temat przeniknęły do Polski za pośrednictwem artykułu Pawła Milcarka, zamieszczonego w „Rycerzu Niepokalanej”, w styczniu 1987 r. W Polsce inicjatywa rozpoczęła się w kościele Ducha Świętego Ojców Paulinów w Warszawie. Tam też powstała grupa pod nazwą Straż Pokoleń. Pierwszej duchowej adopcji dokonano 2 lutego 1987 r. Na początku 1994 r. powołano do życia Ogólnopolski Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji, pod patronatem Przeora Jasnej Góry.
Modlitewny rytm
„Istotą duchowej adopcji jest codzienna modlitwa, obejmująca specjalną modlitwę w intencji dziecka i jego rodziców oraz jedną z tajemnic Różańca, a także dobrowolnie podjęte praktyki religijne, takie jak: Komunia św., post, aktywne wspieranie dzieł charytatywnych - pomoc samotnym matkom, rodzinom wielodzietnym, osobom starszym, chorym itd. Bardzo cennym zobowiązaniem może być także pozyskiwanie nowych zwolenników duchowej adopcji oraz apostolstwo w obronie życia” - wyjaśnia ks. Karaś
Adresaci
Najkrócej mówiąc, duchowa adopcja jest skierowana do każdej dorosłej osoby, która wyrazi taką chęć i podejmie zobowiązanie. Ta osoba musi się liczyć z tym, że nigdy nie zobaczy dziecka, w którego intencji modliła się. Ale duchowa adopcja to nie tylko modlitwa w intencji dziecka, ale także niedojrzałych rodziców, którzy chcą się go pozbyć. „Bardzo ważne jest, by taką adopcję podjęli zwłaszcza ludzie młodzi - uczniowie, studenci, młode małżeństwa. Jeśli bowiem podejmą ofiarę modlitwy o ocalenie od zagłady jednego nieznanego im dziecka, to nie dopuszczą nigdy do śmierci własnego poczętego dziecka” - podkreśla ks. Karaś.
Skutki duchowej adopcji
Owoce duchowej adopcji są znane Bogu. My sami nie wiemy, któremu dziecku czy rodzinie pomogliśmy, choć można snuć domysły. „Na pewno duchowa adopcja leczy głębokie zranienia wewnętrzne, spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako konkretny, bezinteresowny i osobisty dar, pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia kontakt z Bogiem. Pomaga odkrywać głęboki sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie” - wylicza dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Diecezjalnej w Sosnowcu.
Istota przyrzeczeń
Podejmując duchową adopcję należy zdawać sobie sprawę z tego, o jakie dzieło walczymy. Nie może być tak, że jednego dnia decydujemy się, a za tydzień rezygnujemy z modlitwy. Dlatego jest ona traktowana jak ślubowanie. Zwykle ma uroczysty charakter i jest dokonywana podczas liturgii. „Ślubowanie jest ważne, gdy następuje z wolnego i świadomego wyboru ślubującego. Każdy jest zobowiązany do przemyślenia decyzji, którą ma podjąć, bowiem niedotrzymanie złożonej obietnicy, lekceważenie i zaniedbywanie zobowiązań, wynikających ze ślubowania jest nieuporządkowaniem moralnym, a jako takie, jest grzechem. Ślub duchowej adopcji jest ślubem czasowym, trwającym dziewięć miesięcy, a więc przeciętny okres przebywania dziecka w łonie matki od chwili poczęcia do urodzenia” - tłumaczy ks. Karaś. Ślubowanie Bogu ma również wielką wartość religijną dla samego ślubującego - umacnia bowiem jego postawę wewnętrzną, bardziej mobilizuje do gorliwego życia chrześcijańskiego, pogłębia więź człowieka z Bogiem.
W kolejnych numerach „Niedzieli Sosnowieckiej” będziemy zapowiadać dokładnie następne niedziele życia tak, by podejmowanie duchowej adopcji stało się faktem znanym i powszechnym.