Zakończyła się kolejna pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny ­ pielgrzymka niepowtarzalna, wyjątkowa, głęboko wzruszająca. Pragnę podzielić się pierwszymi wrażeniami z tych papieskich dni w naszej Ojczyźnie. Myślę, że pielgrzymka miała bardzo mocny wymiar teologiczny. Było to widoczne od pierwszej chwili ­ gdy zobaczyliśmy wielce wymowne hasło pielgrzymki: Bóg bogaty w miłosierdzie. Jest to właściwie streszczenie całej wielkiej idei zbawczej ­ Bóg bowiem tak umiłował świat, każdego konkretnego człowieka, że Syna swojego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie umarł, ale miał życie wieczne. To bogactwo Boga, pełnego miłosierdzia, pełnego miłości miłosiernej, jest jakże pełne nadziei dla nas wszystkich.
Ojciec Święty wypowiadał myśli dotyczące samego Boga, odnoszące się do objawień Jezusa Miłosiernego s. Faustynie Kowalskiej. Została tutaj jakby połączona wielka tajemnica
Boga z Jezusem ­ Bogiem przychodzącym do ubogiej i prostej zakonnicy, żeby jej przekazać ideę Miłosierdzia Bożego. I z tego miejsca, z Polski, wyszła na cały świat iskra mówiąca o Bożym Miłosierdziu. Dzisiaj wyraźnie widzimy, że świat bardzo potrzebuje miłości miłosiernej Boga i chce przylgnąć do Pana Boga, bo poszukuje nadziei i sensu.
Dlaczego s. Faustyna jest tak bliska nam właśnie teraz? Dlaczego ludzie z całego świata przybywają do Łagiewnik, aby się pomodlić? Odpowiedź jest jedna: szukają miłosierdzia. Wiemy, że wszystkie systemy, także te bardzo zbiurokratyzowane, pełne komputerów, nie wystarczą człowiekowi, jeśli braknie miłości, sumienia, jeśli braknie Boga.
To, co się wydarzyło w Krakowie Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 r., stało się wielkim wydarzeniem na skalę całego świata. Papież wskazał na Boga Miłosiernego. Dalszym ciągiem tego spotkania z Bogiem bogatym w Miłosierdzie były krakowskie Błonia i Kalwaria Zebrzydowska, gdzie w Sanktuarium króluje Matka Boża Miłosierdzia, Matka Jezusa Cierpiącego, Matka Kalwaryjska. Współuczestniczy Ona we wszystkich wielkich dziełach Bożych. To jest jakby niezwykły tryptyk, niezwykła tajemnica ­ połączenie wątku Bożego, wątku serdecznego, a jednocześnie przełożenie tego wszystkiego na praktyczne życie przez wskazanie ubogich, biednych, bezdomnych, potrzebujących pomocy. Oczywiście, z tym związane jest także wezwanie Ojca Świętego wypowiedziane wobec współczesnych decydentów, ludzi pełniących władzę, aby zadbali o potrzebujących.
Była to pielgrzymka bardzo ważna, chociaż bardzo krótka. Ważna także dla kapłanów, dla biskupów, dla całego Kościoła ­ pokazująca drogi duszpasterstwa, zwłaszcza charytatywnego, ale także drogi wchodzenia na głębię, głównie przez modlitwę.
Należy się cieszyć, że pielgrzymka ta była bardzo teologiczna i pobożna, ukazywała, jak wypełniać przykazania miłości Boga i bliźniego. Mamy teraz o czym myśleć i pisać, musimy zagłębiać się w słowa Ojca Świętego. Także w Niedzieli znajdą się refleksje na temat pielgrzymki, komentarze, wspomnienia i będziemy długo odkrywać to, co Ojciec Święty nam zostawił. Mamy teraz dużo do zrobienia, aby wypełnić papieskie przesłanie.