1 czerwca 1949 r. święcenia kapłańskie w katedrze przemyskiej otrzymało 21 diakonów. Był wśród nich pochodzący z parafii Jabłonica Polska ks. Bronisław Jastrzębski. Tym samym dla liczącego wówczas 26 lat życia młodego człowieka rozpoczął się etap nowego życia. Wraz ze swymi kolegami miał za sobą trudny okres lat wzrastania w cieniu strasznej II wojny światowej i po jej zakończeniu.

Pochodził ze środowiska, które wydało wielu znanych kapłanów. Stryj ks. Bronisława - ks. inf. Michał Jastrzębski w swym opracowaniu poświęconym rodzinnej Jabłonicy wśród swoich rodaków - kapłanów wymienia następujących księży: ks. Kaspra Winnickiego (1813-1877), ks. Erazma Piotrowskiego (1812-1881), ks. Edwarda Winnickiego (1828-1918), ks. Franciszka Winnickiego (1892-1964), ks. Józefa Boczara (1861-1921), ks. Franciszka Jastrzębskiego (1890-1962), ks. Jana Błaża (1901-1976), ks. Michała Jastrzębskiego (1902-1993), ks. Mieczysława Bosowskiego ( 1915-1994), ks. Władysława Grugacza (1914-1949), ks. Adolfa Boczara ( ur. 1928), ks. Stanisława Józefczyka (ur. 1933). Wśród tej pokaźnej grupy kapłanów wywodzących się z liczącej ponad 600 osób obrządku rzymskokatolickiego miejscowości był także ks. Bronisław Jastrzębski.

Urodził się 30 marca 1923 r. we wsi Jabłonica Polska w rodzinie Anieli i Stanisława. Ludność obrządku rzymskokatolickiego mieszkająca w tej miejscowości należała wówczas do parafii pw. Matki Bożej Pocieszenia w Komborni. Właśnie w tamtejszym kościele parafialnym 2 kwietnia 1923 r. ówczesny wikariusz ks. Tadeusz Kostka udzielił mu sakramentu chrztu świętego. Tam też podczas wizytacji kanonicznej w 1943 r. Bronisław przystąpił do sakramentu bierzmowania.

Mieszkańcy Jabłonicy obrządku rzymskokatolickiego aż do 1945 r. uczęszczali na nabożeństwa do kościoła parafialnego w Komborni, oddalonego o kilka kilometrów. W Jabłonicy istniała do zakończenie II wojny światowej cerkiew, w której gromadzili się wierni obrządku greckokatolickiego. Ludność ukraińska została wysiedlona wiosną 1945 r. W miejsce parafii greckokatolickiej od stycznia 1946 r. zaczęła istnieć samodzielna placówka duszpasterska obsługiwana przez księży rzymskokatolickich.

Bronisław Jastrzębski, po ukończeniu szkoły powszechnej w Jabłonicy rozpoczął dalszą naukę w 1936 r. w gimnazjum w Brzozowie. Po egzaminie maturalnym postanowił wstąpić do seminarium duchownego. Z uwagi na to, że trwała wojna, zamiar swój mógł zrealizować dopiero po zdaniu egzaminu maturalnego w Małym Seminarium w Przemyślu, co nastąpiło 19 grudnia 1944 r. W tym też roku przygotowując się do egzaminu maturalnego przerabiał z kilkunastoma kolegami materiał naukowy w pierwszego półrocza pierwszego roku studiów seminaryjnych. Wczesną wiosną 1944 r. grupa 16 małoseminarzystów znalazła się w Seminarium Duchownym funkcjonującym wówczas w Brzozowie. Seminarium to istniało do 1946 r., kiedy to alumni powrócili do Przemyśla. Zwieńczeniem ichformacji seminaryjnej były święcenia kapłańskie, których udzielił ówczesny ordynariusz diecezji przemyskiej bp Franciszek Barda.

Po kilkutygodniowym odpoczynku neoprezbiterzy 1949 r. zostali rozesłani do pracy duszpasterskiej na terenie diecezji przemyskiej. Ks. Bronisław Jastrzębski otrzymał aplikatę do parafii w Tarnowcu. Pracował tam od 1 sierpnia 1949 r. do lutego 1952 r., gdzie proboszczem był ks. Jan Warzecha (zm. 1950 r.). W późniejszych latach wielokrotnie wspominał tę pierwszą pracę duszpasterską opowiadając zarazem o żywym kulcie Matki Bożej Tarnowickiej, czczonej przez parafian i licznych pątników, zwłaszcza podczas słynnych odpustów. W tej pierwszej pracy wikariuszowskiej dał się poznać jako dobry organizator, dlatego też został przeniesiony do parafii farnej w Krośnie, gdzie wyręczając ówczesnego proboszcza - ks. Michała Nowakowskiego (1881-1958), zajął się remontem świątyni: naprawił wraz z parafianami zerwany przez wichurę w 1953 r. dach kościoła parafialnego, zatroszczył się o renowację osiemnastu cennych obrazów, remontował ołtarze, zradiofonizował świątynię. Funkcję wikariusza koadiutora, a następnie katechety pełnił do lutego 1960 r. W tym właśnie roku został mianowany proboszczem parafii w Haczowie. Przez 18 lat gorliwie duszpasterzował w tej starej parafii, gdzie czczona była figura Matki Bożej Bolesnej. Prowadząc normalną pracę duszpasterską, dbając o piękno śpiewu liturgicznego zatroszczył się wraz z parafianami o budowę nowych organów, które wykonała znana firma Biernackich w 1967 r. Zatroszczył się także o kult Matki Bożej Haczowskiej urządzając odpowiednią kaplicę, dbał też o piękno świątyni dostosowując jej wnętrze do odnowionej liturgii i zlecając wykonanie nowej polichromii artyście malarzowi Stanisławowi Jakubczykowi z Krakowa. W 1977 r. odbyło się poświęcenie nowej plebanii wybudowanej z inicjatywy ks. Jastrzębskiego. W dowód uznania za owocną pracę duszpasterską w 1975 r. został mianowany wicedziekanem dekanatu Krosno-Północ, a 7 września 1977 r. został archiprezbiterem krośnieńskim.

Po śmierci ks. Romana Dubeńskiego - proboszcza parafii pw. Trójcy Świętej w Krośnie od 1 stycznia 1979 r. objął funkcję proboszcza tej wspólnoty parafialnej. Sprawował ją do 10 sierpnia 1998 r., kiedy to po osiągnięciu 75 lat życia przeszedł na emeryturę. Pełniąc posługę duszpasterską wobec parafii farnej dbał o piękno świątyni inicjując wiele prac remontowych i konserwatorskich świątyni i otoczenia. W wyniku jego starań fara krośnieńska została podniesiona w 1998 r. do godności bazyliki mniejszej. W trudnym okresie stanu wojennego organizował pomoc dla osób internowanych oraz przyczynił się do powstania punktu wydawania leków. Za czasów proboszczowania ks. Jastrzębskiego został wybudowany nowy budynek mieszkalny dla duszpasterzy. Przyczynił się do budowy kościoła parafialnego w Krośnie-Białobrzegach. Dbając o rozwój kultu maryjnego postarał się o zaprowadzenie nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W ostatnich latach często uczestniczył w nabożeństwach fatimskich organizowanych w Miejscu Piastowym.

Jako emeryt podjął posługę duszpasterską w Domu Opieki przy ul. Żwirki i Wigury oraz w Domu Pomocy Społecznej przy ul. Kletówki w Krośnie, pomagając także w duszpasterstwie parafialnym, zwłaszcza w sprawowaniu sakramentu pokuty. Władze samorządowe Krosna w dowód uznania jego pracy odznaczyły go tytułem honorowego obywatela miasta Krosna.

Odszedł do wieczności 22 września 2000 r. W niedzielę 24 września uroczystościom pogrzebowym, w których uczestniczyło wielu duchownych i wiernych świeckich, przewodniczył bp Bolesław Taborski.