TAJEMNICE CHWALEBNE

ZMARTWYCHWSTANIE

Jezus trzeciego dnia powstaje z martwych – jak zapowiedział. Chociaż nie ma takiego zapisu w Ewangelii, Tradycja mówi, że pierwszą, która Go spotkała, była Jego Matka. Współcierpiąc z Nim, najpełniej też uczestniczyła w radości zmartwychwstania. Tej radości pragnie dla wszystkich swoich dzieci. Chce nas pozyskać dla ChrYstusa. Sercem pełnym żaru walczy wciąż o każde ze swoich dzieci! W Panu powstaną do życia ci, którzy Mu uwierzyli. On jest jedyną nadzieją człowieka. Jest spełnieniem naszych najgłębszych pragnień. Ktopoznaje Jezusa, ten Go umiłuje. Nasza Matka prowadzi nas do Niego, abyśmy odnaleźli pierwotny entuzjazm tych, którzy Go spotkali – żyjącego, zmartwychwstałego. Ona chce rozpalić w nas wiarę oraz miłość do Boga i bliźnich. Świadkowie pustego grobu, czyli ci, którzy uwierzyli, niosą światło zmartwychwstania. Stają się żywymi pochodniami w tym świecie, oświetlając drogę żyjącym w ciemnościach grzechu, niewiary i braku nadziei. Im głębiej rozradujemy się w Panu, im bardziej staniemy się ludźmi zwycięskiej Paschy, w życiu których jaśnieje światło zmartwychwstałego Chrystusa, tym bardziej wiarygodnymi będziemy świadkami dla wielu. Chrześcijanin to człowiek nadziei. To człowiek radości. Ta radość hartuje się pośród prób i doświadczeń życia – dlatego jest głęboka i nie można jej zgasić. Matka wychowuje nas dodziecięctwa, które przejawia się w prostocie wiary, ale i w pokorze, czystości serca oraz miłości do Boga, które mają w sobie zwycięską moc. To cisi, czyli pokorni posiądą ziemię. Ci, którzy przylgnęlI do Boga miłości, odniosą ostateczne zwycięstwo. Bądź człowiekiem Wielkiej Nocy, który żyje tym, co wyznaje. Bądź człowiekiem nieugiętym w dążeniu do celu, którym jest niebo. Twa Matka prosi za tobą, abyś nie ustał w drodze. Bóg potrzebuje radosnych świadków wiary, potrzebuje ciebie! Jezus wciąż przychodzi do ciebie ze swoim światłem, abyś Go rozpoznał jak uczniowie, z którymi rozmawiał w drodze do Emaus, tłumaczył im Pisma i łamał na ich oczach chleb. Obecny w Eucharystii rozpala cię ogniem swojej miłości. Daje ci swój pokój w sakramencie pokuty, odpuszczając twoje winy. Chrystus Zmartwychwstały idzie z tobą przez życie. Pragnie, abyś obficie czerpał z owoców Jego zwycięstwa, głosząc, że On żyje.

Bądź błogosławiona, Maryjo, która chcesz dla nas rozradowania zmartwychwstaniem Chrystusa, naszego Pana. Pomagasz nam stawać się świadkami wiary. Uczyń mnie narzędziem chwały Zmartwychwstałego w tym świecie.

Alleluja. Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo łaska Jego trwa na wieki. Niech mówi dom Izraela: „Jego łaska na wieki”. Pan, moja moc i pieśń, stał się moim zbawieniem. Prawica Pańska moc okazuje, prawica Pańska wysoko wzniesiona, prawica Pańska moc okazuje. Nie umrę, lecz będę żył i głosił dzieła Pańskie. (Ps 118, 1–2.14–15b.16–17)

WNIEBOWSTĄPIENIE

Nie dziw się, że widzisz Matkę Bożą płaczącą. Ona płacze, bo pragnie nawrócenia jak największej liczby ludzi. Chce, by za jej wstawiennictwem dusze poświęciły się Jezusowi i Ojcu. Rekolekcjonista powiedział podczas dzisiejszego kazania: Wasza wiara zanika, kiedy nie widzicie. Jest tak dlatego, bo wiara wasza jest słaba. Akita (Japonia) 1975, słowa Maryi wypowiedziane do siostry Agnes Sasagawy

Jezus wśród radości wstępuje do Ojca, aby przygotować dla nas miejsce. Błogosławi tych, których wybrał i umiłował. Każe im pozostać w mieście i oczekiwać obietnicy Ojca – daru Ducha Świętego. Tęsknimy za domem Ojca. Ta tęsknota jest głęboko wpisana w nasze istnienie. Pragniemy ramion, które nas przyjmą z bezwarunkową miłością. Taka jest miłość Ojca do nas – bezwarunkowa, absolutna. Jezus przyszedł na ziemię, aby nam o tym powiedzieć i otworzyć nam bramę do domu, którą zamknął grzech. Przez chrzest staliśmy się dziećmi Ojca. Jednak tak wielu z nas przestaje żyć prawdą o swoim pochodzeniu. Bóg używa ostatniego środka, aby nas zwrócić ku sobie: posyła na ziemię swoją Matkę. Ona pragnie naszego powrotu w ramiona Ojca. Wzywa do nawrócenia, bo wie, że bez Boga nie od-najdziemy szczęścia. Pogardą wobec Pana wciąż ranimy Jego Serce. Paktując ze złem, ściągamy na siebie Jego słuszny gniew. Nie da się oddzielić wiary w Boga od wiary w Kościół. W Kościele grzeszników, a jednocześnie świętym Kościele, którego Głową jest sam Chrystus, idziemy do Ojca. W nim przez Jezusa doświadczamy miłosierdzia Ojca. Ojciec Niebieski przygarnia nas czule dwoma ramionami – w swoim Synu i Duchu Świętym. Nasza wiara nie może być zbudowana na odczuciach. Ma być utwierdzona na skale słowa Bożego. Bez Pisma Świętego, bez stałego kontaktu ze Słowem, wiara w nas gaśnie. Wiara to oddanie, to zawierzenie Ojcu siebie. „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają” (Hbr 11, 6). Rozkwitniemy w naszym człowieczeństwie, gdy uwierzymy i zaufamy Ojcu. Jesteś człowiekiem, który wyszedł od Ojca i zmierza do Niego. Twoja Matka wyprasza ci łaskę wiary, abyś nie tylko sam wszedł do Jego wiecznego królestwa, lecz pomógł wejść do niego także twoim bliźnim. Miłość domaga się tego, aby zabiegać o szczęście ludzi, którzy są obok. To największy przejaw miłości bliźniego. Maryja wciąż zabiega o twoje szczęście, bo cię miłuje bez granic. Karmiąc się nieustannie Słowem i Ciałem Pana, otwierając się na ożywiającą obecność Ducha Świętego, będziesz trwał w wierze. Wierząc w to, że jesteś kochany przez Ojca – z całym bagażem doświadczeń, z całą historią, której być może ty sam jeszcze nie umiesz przyjąć – staniesz się wolny i gotowy głosić królestwo Ojca.

Bądź błogosławiona, Maryjo, która prowadzisz mnie do Syna, a przez Syna do Ojca. Dziękuję Ci za to, że wytrwale zabiegasz o moje szczęście. Wypraszaj mi łaskę żywej wiary i pragnienie oglądania Boga twarzą w twarz. Wzbudzaj we mnie troskę o zbawienie bliźnich.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Różaniec z orędziami Maryi" DO KUPIENIA W INTERNETOWEJ KSIĘGARNI!

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, wykrzykujcie Bogu radosnym głosem,bo Pan najwyższy, straszliwy, jest wielkim Królem nad całą ziemią. Wstąpił Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan przy dźwięku trąby. Śpiewajcie [naszemu] Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie! Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie. (Ps 47, 2–3.6.7.9)

ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

Możecie być pewni, że znajdujecie się pod opieką Pani Wszystkich Narodów. Wzywaj- cie ją jako Orędowniczkę, proście, by zapobiegła katastrofom, błagajcie ją, aby usunęła z tego świata degenerację… Narody, zaufajcie swej Matce, która nigdy nie zapomni o swoich dzieciach. [Módlcie się:] „Panie Jezu Chryste, Synu Ojca, ześlij teraz Twego Ducha na ziemię. Spraw, aby Duch Święty zamieszkał w sercach wszystkich narodów i chronił je od upadku, katastrofy i wojny. Niechaj Pani Wszystkich Na- rodów, która kiedyś była Maryją, stanie się naszą Orędowniczką. Amen”. Amsterdam (Holandia) 1945–1959, słowa Maryi wypowiedziane do Idy Peerdeman

W dniu Pięćdziesiątnicy na uczniów trwających wraz z Maryją w Wieczerniku zstępuje obieca- ny Duch Święty w postaci języków ognistych. Wypełnieni radością prorokują, przemawiają w nieznanych im dotąd językach. Wyglądają jak upici młodym winem. Ten sam Duch wciąż ożywia i uświęca Kościół. On prowadzi dzieło zbawienia ludzkości. Posyłany przez Ojca i Syna zstępuje do naszych serc, przekonując je o prawdzie. Powinniśmy wciąż otwierać się na Jego obecność, aby głębiej i mocniej wierzyć we wszystko, co objawił nam Pan. Potrzebujemy Go, aby żyć słowem Boga i głosić Jezusa Chrystusa – Wybawiciela człowieka. Potrzebujemy Ducha Świętego, aby dziś żyć Dobrą Nowiną o zbawieniu, która dźwiga z rozpaczy i wyzwala z niemocy. Maryja jest z nami, podobnie jak była z apostołami w Wieczerniku. Pragnie, abyśmy Ją wzywali jako swoją orędowniczkę i Matkę Kościoła oraz Matkę nas wszystkich. W czasach naznaczonych odstępstwem od Boga tym głębiej żyjmy świadomością, że to Ona jest Panią Wszystkich Narodów. Bóg przekazał Jej władzę nad nami, aby przez Jej Niepokalane Serce przyszło ostateczne zwycięstwo. Ona jest Tą, która depcze dzieło diabła. Przyzywa na przez nas wyprasza nam dar Ducha Świętego. Im większa jest ciemność świata, w którym żyjemy, tym bardziej potrzebujemy Tej, która zrodziła nam Światłość – Chrystusa – i wciąż wnosi Go w nasze życie. Składajmy w Jej dłonie przyszłość świata i przyszłość nas wszystkich. Niech i w twoim życiu nie brakuje żarliwego, nieustannego wołania: „Przyjdź, Duchu Święty!”. Proś i oczekuj łaski. Duch Święty to twój najbliższy Przyjaciel, który pragnie, abyś doświadczał potęgi Jego działania. Bóg chce cię czynić mocnym w Du- chu, gotowym przeciwstawiać się złu. Pragnie czy- nić cię swoim narzędziem w tym świecie, w którym żyjesz. Ty nie zmienisz świata, ale możesz zmienić siebie. Przyjmując światło Ewangelii, radykalnie nią żyjąc, stajesz się zaczynem królestwa Bożego. Ono ma wielką siłę oddziaływania na twoich bliźnich. Proś wciąż twoją Matkę o pełnię daru Ducha Świętego, abyś się nie ugiął, lecz dawał świadectwo prawdzie o Bogu, który jest, i o Chrystusie, który zwyciężył świat.

Bądź błogosławiona, Maryjo, która wypraszasz dar Ducha Świętego ludom i narodom. Bądź błogo­ sławiona, która przyjęłaś pełnię Jego darów. Ucz mnie żyć owocami Ducha. Wciąż rozpalaj me serce, abym nie ustawał w modlitwie prośby o Tego, który ożywia i uświęca.

Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! Ty wszystko mądrze uczyniłeś, ziemia jest pełna Twych stworzeń. Gdy skryjesz swe oblicze, wpadają w niepokój; gdy im oddech odbierasz, marnieją i powracają do swojego prochu. Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha, i odnawiasz oblicze ziemi. Niech chwała Pana trwa na wieki: niech Pan się raduje z dzieł swoich. (Ps 104, 24.29–31)

WNIEBOWZIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI

Każ wybić według tego wzoru medalik. Wszyscy, którzy będą go nosić, otrzymają wielkie łaski. Niechaj noszą go na szyi. Obfitość łask spłynie na tych, którzy będą go nosić z ufnością. Paryż (Francja) 1830, słowa Maryi wypowiedziane do św. Katarzyny Labouré

Najświętsza Dziewica zasypia w otoczeniu umiłowanych uczniów Pana. Jako pierwsza z ludzi zostaje wzięta do nieba wraz z duszą i ciałem. Jest obrazem wyniesienia, jakie nas czeka, jeśli pozo- staniemy wierni Bogu. Matka nie tylko oczekuje na nas w domu naszego Ojca, lecz nieustannie za- biega o to, abyśmy weszli do chwały Jego królestwa. Maryja, poczęta bez pierworodnej winy, nigdy nie skalała się złem. Potrzebujemy Jej, gdyż zranieni ościeniem grzechu pierworodnego jesteśmy podatni na pokusy do zła. Chcemy dobrze, a czynimy źle… Więź z Matką jest pewną drogą do odzyskania czystości serca i wolności, do której „wyswobodził nas Chrystus” (Ga 5, 1). Maryja jako pierwsza uczennica Mistrza z Nazaretu jest dla nas wzorem. Prowadzi nas do swego Syna. Jezus wciąż posyła Ją do nas, bo wie, jak nieskorzy jesteśmy do wierzenia w to, co On nam objawił. Niepokalana poucza nas z cierpliwością Matki, co czynić i jak żyć. Wzywa do pokuty i nawrócenia, które otworzą przed nami bramy raju. Jako Matka pragnie zbawienia wszystkich swoich dzieci. Cierpi z powodu tych, którzy giną na wieki w płomieniach piekła. Jest zatroskana o nasz los, ostrzega przed niebezpieczeństwami, które ściągamy na siebie przez nie- posłuszeństwo Bogu. Maryja śpieszy nam na ratunek we wszystkich potrzebach duszy i ciała. Pragnie udzielać nam łask. Bóg uczynił Ją pośredniczką i szafarką wszelkich dóbr, może więc rozdawać je, komu tylko zapragnie. Otwierajmy się wciąż na Jej łaski. Ona chroni nas pod płaszczem swojej potężnej opieki, aby zło nie miało do nas dostępu. Wyrywa nas z sideł de- mona. Osłania przed jego zakusami. Wyprowadza nas z ciemności, otwierając przed nami drogę życia w Bogu. Przez św. Katarzynę Labouré przekazała nam cenny znak swojej opieki – Cudowny Medalik. Zapewnia, że ci, którzy noszą go z wiarą, otrzymają łaski. Niebo jest twoim domem. Zrodzony z Boga dąż do tego, co nie przeminie. Jeśli przylgniesz do Pana i Jego przykazań, nie zagubisz się. Ukrzyżuj swoje ciało z jego namiętnościami, które walczą w tobie i oddalają cię od celu. Maryja wzięta do nieba przypomina ci, że świętość jest dla ciebie. Zostałeś odkupiony przez Pana, aby wejść do Jego radości. Porzucaj więc zło, przyoblekając się w cnoty. Twa Matka niestrudzenie ci w tym pomaga. Korzystaj z darów łaski i prostych środków, które ci poda- je dla twojego uświęcenia. Żyj w zawierzeniu Maryi. Przyjmuj z wdzięcznością łaski, których Ona ci udziela i proś Ją jak dziecko o wszystko. Poddawaj się prowadzeniu Maryi, a Ona sprawi, że upodobnisz się do Jej Syna. Staniesz się piękny pięknem samego Boga, którego umiłujesz z całej duszy i ze wszystkich sił. Ujawnią się w tobie owoce Ducha: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie, będące znakiem, że jest w nas Boże królestwo.

Bądź błogosławiona, Maryjo, wyniesiona przez aniołów wraz z duszą i ciałem do chwały nieba. Prowadź mnie drogą umiłowania prawdy i do­bra. Prowadź mnie drogą większej miłości, abym pod Twoją opieką osiągnął świętość, do jakiej po­ wołał mnie Pan.

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o twym narodzie, o domu twego ojca!Król pragnie twojej piękności; on jest twym panem, oddaj mu pokłon! W całej pełni chwały wchodzi córa królewska; złotogłów jej odzieniem. W szacie wzorzystej wiodą ją do króla; za nią dziewice, jej druhny, wprowadzają do ciebie.(Ps 45, 11–12.14–15)

UKORONOWANIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY NA KRÓLOWĄ NIEBA I ZIEMII

Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyj- mą Komunię Świętą, odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia. Pontevedra (Portugalia) 1925, słowa Maryi wypowiedziane do siostry Łucji dos Santos

Bóg koronuje Niewiastę z Nazaretu na Królową nieba i ziemi. Przekazuje Jej władzę nad ludźmi i aniołami, a także nad stworzonym światem. Bóg wywyższył Maryję, dlatego że nigdy niczego nie zatrzymała dla siebie. Wszystko, co otrzymała od Stwórcy, pomnażała, służąc z miłością, i nigdy nie szukała własnej chwały. Jezus nauczył nas, że królestwo Boga to królestwo wzajemnej służby. On sam umywał nogi swoim uczniom w czasie ostatniej wieczerzy. Służba to wyraz najszlachetniejszej odmiany miłości – agape. Taką miłością – pokorną i ofiarującą się bezinteresownie – żyła Niewiasta z Nazaretu. Ukryta, ci- cha, pragnąca służyć… Teraz jako Królowa służy największym grzesznikom, pomagając im odzyskać wolność. Królestwo Boże to wymiana miłości: przyjmowanie i dawanie. Kto wejdzie w tę logikę miłości, odnajdzie szczęście służby Bogu i człowiekowi, w którym On mieszka. „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” (Dz 20, 35). Dając, pomnażamy w sobie otrzymany dar! Nie mamy nic, czego nie otrzymalibyśmy od Boga. Nie otrzymaliśmy zaś dla siebie samych, ale po to, aby służyć. Jeśli nie dostrzegamy w sobie Bożych darów, to być ego- centryzmie, że toniemy w egoizmie. Bóg wie, jak mało w nas bezinteresowności, i miłuje nas takimi, jacy jesteśmy. Już apostołowie pytali, co otrzymają w zamian za zaangażowanie w sprawy królestwa… Maryja, nasza Matka i Królowa, wzywa nas do aktu wynagradzania Jej Niepokalanemu Sercu. Wzywa do miłości, którą zadośćuczynimy Jej za zniewagi, jakich wciąż doznaje od ludzi. Obiecuje, że przyjdzie w zamian z łaskami potrzebnymi do zbawienia do wszystkich, którzy podejmą nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Każdy odruch naszego serca zostanie obficie nagrodzony! Czy przyjmiesz z prostotą wołanie Maryi o praktykowanie nabożeństwa, od którego zależy los świata? Czy weźmiesz je do serca? Twoja Mama i Królowa wzywa cię, abyś był dla Niej wsparciem. Tak! Ona cię potrzebuje. Potrzebuje twego wrażliwego serca, zdolnego współcierpieć z Nią. Mówi ci, co możesz zrobić, aby „wyjąć raniące kolce” z Jej Nie- pokalanego Serca. To wezwanie kieruje do pokornych, małych, gotowych Ją usłyszeć. Od ciebie za- leży, czy na nie odpowiesz. Nagroda czeka.

Bądź błogosławiona, Maryjo, w Twojej pokornej służbie wobec nas, grzeszników. Wzbudź we mnie żarliwe pragnienie miłowania Cię ponad wszystko. Wzbudź pragnienie przynoszenia ulgi Twojemu zranionemu Sercu.

Chwalcie, słudzy Pańscy, chwalcie imię Pana: Niech imię Pańskie będzie błogosławione odtąd i aż na wieki! Któż jak nasz Pan Bóg, co siedzibę ma w górze, co w dół spogląd na niebo i ziemię? Podnosi nędzarza z prochu, a dźwiga z gnoju ubogiego, by go posadzić wśród książąt, wśród książąt swojego ludu.

(Ps 113, 1–8)