Pod hasłem "Ja tu dla Ciebie, Maryjo" na Jasnej Górze odbyła się XXVI Ogólnopolska Pielgrzymka Amazonek. Jej centralnym punktem była Msza św. na jasnogórskim szczycie, której przewodniczył bp senior Antoni Długosz.

- Biskupie Antoni rozśpiewany i roztańczony, biskupie od dzieci. My dzisiaj jako gromadka dzieci doświadczonych wielką miłością Bożą, dołączamy do grona wyśpiewujących razem z ks. biskupem chwałę Bożą. W podarunku przekazujemy przepiękny obraz namalowany przez amazonki, obraz słonecznika, ponieważ kiedyś porównałeś nas do słoneczników – mówiły, wręczając upominek Elżbieta Markowska, prezes Stowarzyszenia Częstochowskiego Klubu Amazonek oraz Krystyma Wechmann, prezes Federacji Stowarzyszeń Amazonek. - Jesteście najpiękniejszymi słonecznikami, pobiłyście nawet Vincenta van Gogha – zauważył biskup Antoni.

Świadectwo życia amazonek, ich radość i optymizm, choć czasem jest trudno pomimo doświadczeń choroby i cierpienia, są inspiracją dla wielu osób. W pielgrzymce wzięło udział 208 stowarzyszeń, w tym liczna grupa z Łodzi. - Pielgrzymujemy do naszej Mateńki dziękować za życie, zdrowie i opiekę Bożą. Pomysłodawczynią pielgrzymek była śp. Anna Stefańczyk prezes Stowarzyszenia Częstochowskiego Klubu Amazonek. W tym roku razem z nami są ks. prał. Juliusz Lasoń – diecezjalny duszpasterz służby zdrowia i o. Józef Łągwa SJ. - powiedziała Ewa Maciejewska, prezes Stowarzyszenia Łódzkiego Klubu Amazonek.

Dla amazonek, po zmaganiach się z chorobą, jest to szczególny czas. - W modlitwie nabierają ducha i to jest radość. Nasz autokar z Łodzi na Jasną Górę wyjechał w deszczu. Panie modliły się i śpiewały z taką radością, że gdy dojeżdżaliśmy do Częstochowy to zaczęło świecić słońce. To jest najważniejsze, żeby człowiek przeżył autentyczne spotkanie z Bogiem – podkreślił o. Józef. 

Amazonki, które doświadczyły cierpienia, mobilizują się i pomagają bliźnim. One wykonują piękną pracę z radością i z sercem. Przekazują przesłanie bycia razem, wzajemnego wsparcia i towarzyszenia w chorobie, bo człowiek potrzebuje drugiego człowieka, miłości Bożej, ponieważ ostatnią rzeczą, której się trzyma, jest czyjaś pomocna dłoń.