W homilii kapłan zwrócił uwagę, że szkaplerz jest szczególnym znakiem i wskazał, że związane są z nim liczne przywileje. – Kto nosi szkaplerz, cieszy się opieką Matki Bożej i jest chroniony przed złem tego świata. Maryja obiecała przez św. Dominika, że ten, kto wiernie nosi szkaplerz, w pierwszą sobotę po śmierci będzie wprowadzony do nieba – zaznaczył ks. Pelczarski.

Podkreślił jednak, że nie jest to talizman i że nie działa automatycznie. – To jest istotą szkaplerza: on mnie zobowiązuje do tego, żebym czynił postępy w życiu duchowym – zauważył.

Kapłan wskazał, że ten, kto przyjmuje ten znak, zobowiązuje się do modlitwy przez wstawiennictwo Matki Bożej, a „kto się modli, więcej otrzymuje, niż daje”. Dodał, że szkaplerz zobowiązuje do trwania w łasce uświęcającej i mobilizuje do dawania świadectwa tego, że jest się dzieckiem Maryi.

Maciej Orman/Niedziela

Ks. Pelczarski przytoczył również słowa Jezusa, uznawane za pozornie antymaryjny tekst: „Kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”. Wyjaśnił, że pierwszą z tych, która należy do tej rodziny, jest Maryja. – Ona najpełniej kierowała się słowem Bożym i najpełniej wypełniła wolę Bożą – podkreślił i zachęcił do Jej naśladowania.

Po Komunii św. chętne osoby mogły przyjąć szkaplerz.

Do obowiązków noszących szkaplerz należą: noszenie go dniem i nocą (materiałowego lub w formie medalika), codzienne odmawianie wyznaczonej modlitwy, naśladowanie Maryi, troska o dobro wszystkich ludzi, częstsze nawiedzanie kościoła i rozmowa z Matką Bożą, w miarę możliwości w święta i uroczystości maryjne przystępowanie do sakramentu pokuty i pojednania oraz przyjmowanie Komunii św.

Maciej Orman/Niedziela

Z nabożeństwem szkaplerza związane są liczne przywileje: udział w dobrach duchowych zakonu karmelitańskiego (Mszach św., Komuniach św., postach, umartwieniach i dobrych uczynkach, braterstwo duchowe), tzw. przywilej sobotni – w pierwszą sobotę po śmierci Matka Boża uwalnia z czyśćca tych, którzy za życia praktykowali nabożeństwo szkaplerza (przywilej potwierdzony przez Piusa XII w 1950 r.), możliwość uzyskania odpustu zupełnego – dla siebie lub zmarłych – w dzień przyjęcia szkaplerza, we wspomnienie NMP z Góry Karmel (16 lipca) oraz we wspomnienia świętych związanych z zakonem karmelitańskim: św. Teresy od Dzieciątka Jezus (1 października), św. Teresy z Ávili (15 października) i św. Jana od Krzyża (14 grudnia).