„Czy przyjdzie nam umrzeć wśród boju,
Czy w tajgach Sybiru nam zgnić,
Z trudu naszego i znoju
Polska powstanie, by żyć!”

Tej pieśni, skazanej w czasach komuny na unicestwienie, pieśni zakazanej, nauczyła mnie w dzieciństwie mama. Opowiadała, że w jej szkolnych czasach nauczyciele znali i kochali polskie pieśni patriotyczne. I dlatego potrafili rozbudzać miłość do nich w sercach młodzieży. Mieli świadomość, że w tych pieśniach jest dusza narodu... „Naprzód, drużyno strzelecka”, pieśń zrodzona w Powstaniu Styczniowym, powędrowała z zesłańcami na Sybir i wróciła, stając się pieśnią Legionów Józefa Piłsudskiego, towarzysząc jego słowom: „Chłopcy! Naprzód! Na śmierć czy na życie, na zwycięstwo czy na klęski - idźcie budzić Polskę do zmartwychwstania!”. Ta pieśń jest nieobecna w mediach, w szkołach na lekcjach historii i polskiego, w programach chórów. Wraz z nią nieobecne są pieśni o naszym zwycięstwie nad czerwoną zarazą w 1920 r. - ocaleniu chrześcijańskiej cywilizacji Europy i uratowana z Ostaszkowa pieśń polskich oficerów, pieśni zesłańców, a także „Marsz Sybiraków” i „Kresowe dzieci” Mariana Jonkajtysa. Dlaczego te pieśni są nieobecne? Czy nauczyciel może wziąć urlop od wychowania młodzieży w Prawdzie? W imię czego?
W 1911, rok po powstaniu we Lwowie polskiego harcerstwa młodzież w swej pieśni „Idą skauci łez doliną” śpiewała: „My idziemy w zórz świtanie, tam gdzie Polski zmartwychwstanie”. Słowa plakatu z 1918 r. zamieszczonego w przepięknym albumie „Kresy i Sybir” Anny Kubajak: „Pamiątka zmartwychwstania wolnej, niepodległej, zjednoczonej Polski”. W świetle zmartwychwstania Pana Jezusa zmartwychwstająca Polska. Czy może zginąć to co nieśmiertelne? Po II wojnie światowej w Wilnie Sowieci wysadzili w powietrze jeden z najpiękniejszych polskich pomników - trzy wielkie kamienne krzyże wzniesione w miejscu męczeństwa polskich misjonarzy - dzieło Antoniego Wiwulskiego twórcy pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie, zmarłego podczas obrony Wilna przed bolszewikami. Gdy byliśmy z wycieczką „Niedzieli” w Wilnie, z góry, na której kiedyś wznosiły się trzy krzyże, wziąłem garść ziemi. Dołączyłem do niej garść ziemi z Grobu Matki i Serca Marszałka Piłsudskiego. Ta ziemia jako wotum została ofiarowana Matce Bożej na Jasnej Górze. Jej cząstka znalazła się w kamieniu węgielnym częstochowskiego pomnika Marszałka. Wileńskie trzy krzyże... Ówczesny proboszcz wileńskiego kościoła Świętego Ducha, w którym mieścił się pierwszy obraz „Jezu, ufam Tobie”, ks. Aleksander Kaszkiewicz powiedział nam wtedy o krążącej wśród ludzi legendzie, że przyjdzie czas i trzy krzyże zmartwychwstaną. I tak się stało! Ks. Kaszkiewicz jest obecnie biskupem Grodna. Wraz z rodziną otrzymałem od niego świąteczne życzenia. Niech mi wolno będzie przekazać je nam wszystkim - w Macierzy i na Kresach - na Litwie, Białorusi, Ukrainie i wszystkim rodakom na świecie:
Niezachwiana wiara w zmartwychwstanie Chrystusa i w nasze zmartwychwstanie niech będzie siłą naszą w trwaniu przy Chrystusie i Jego Niepokalanej Matce - siłą, która doprowadzi do zwycięstwa dobra nad złem. Na zbliżające się Święta Wielkanocne - obfitych łask Chrystusa Zmartwychwstałego z radosnym Alleluja! życzy pamiętający w modlitwie Aleksander Kaszkiewicz, Biskup grodzieński.
Księże Biskupie, serdecznie dziękujemy!
Zapraszam na Wieczór poezji, muzyki i wspólnego śpiewania ocalonych od zapomnienia piosenek nadal zakazanych w mediach, szkołach, programach chórów - w hołdzie ofiarom sowieckiego ludobójstwa - polskim oficerom, obrońcom chrześcijańskiej cywilizacji Europy, twórcom polskiego zwycięstwa w 1920 r. - 11 kwietnia o godz. 18 w sali widowiskowej częstochowskiego Liceum im. J. Słowackiego przy al. T. Kościuszki 8. Tytuł Wieczoru: JEŚLI ZAPOMNĘ O NICH, TY, BOŻE NA NIEBIE, ZAPOMNIJ O MNIE. Wstęp wolny, śpiewniki w cenie 8 zł.

Naprzód, drużyno strzelecka (1863 r.)

Naprzód, drużyno strzelecka,
Sztandar do góry swój wznieś!
Żadna nas siła zdradziecka
Zniszczyć nie zdoła, ni zgnieść!

Czy przyjdzie nam umrzeć wśród boju,
Czy w tajgach Sybiru nam zgnić,
Z trudu naszego i znoju
Polska powstanie, by żyć! (bis)

Nic nie powstrzyma rycerzy
Ofiarnych na mękę i trud,
Śmiało nasz hufiec uderzy,
By walczyć o wolność i lud.

Czy przyjdzie nam...

Hufiec nasz ruszy zwycięski
Do walki o wolność i byt,
Wrogowi odpłacić za klęski,
A Polsce swobodny dać świt.

Czy przyjdzie nam...

Żadna nas siła zdradziecka
Zniszczyć nie zdoła, ni zgnieść,
Naprzód, drużyno strzelecka -
Sztandar do góry swój wznieś!

Czy przyjdzie nam...