Ojciec prof. Roland Wojciech Prejs OFM Cap. zmarł 30 marca 2023 r. w hospicjum w Lublinie w wieku 67 lat. Msza Święta żałobna została odprawiona w Wielki Wtorek 4 kwietnia 2023 r. w kościele oo. Kapucynów przy Krakowskim Przedmieściu. Uczestniczyli w Niej licznie przybyli z różnych stron Polski kapłani, siostry i bracia zakonni, członkowie Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, grono akademickie z s. prof. Beatą Zarzycką, prorektor KUL oraz rodzina, przyjaciele i znajomi. Eucharystii przewodniczył abp Stanisław Budzik.

Na wstępie wspomniał, że z o. Rolandem spotkał się tydzień przed jego śmiercią, chcąc podziękować mu za przewodniczenie synodalnej Komisji ds. życia konsekrowanego. – Krótko był tym przewodniczącym, ale bardzo pięknie pracował – powiedział. – Przygotował ankietę, nad którą teraz pracujemy. […] Zastałem go w pełnej świadomości. Rozmawialiśmy bardzo długo i interesująco. […] Modliliśmy się razem. Pobłogosławiłem go na tę, okazuje się, ostatnią drogę.

O. Piotr Stasiński OFM Cap w homilii przypomniał słowa, jakie wypowiada przełożony do składających pierwsze śluby zakonne: „A ja ci obiecuję, w imieniu Boga i Kościoła, że jak to zachowasz, osiągniesz życie wieczne”. – Mamy dzisiaj przykład wierności do końca. Po ludzku można by mówić, że mógłby długo żyć, dużo zrobić, ale Pan Bóg widocznie uznał, że już czas – powiedział, podkreślając, że zwłaszcza w Wielkim Tygodniu trzeba spojrzeć na jego śmierć z perspektywy Zmartwychwstania w odniesieniu do Bożego Miłosierdzia. Wskazując na talenty pedagogiczne i dydaktyczne Zmarłego, zwrócił uwagę, że jego powołanie zakonne, tak ściśle złączone z powołaniem kapłańskim, wypełniło się w jakiś niezwykły sposób w jego działalności naukowej. Wspomniał, że z o. Rolandem znali się od młodości. Byli ministrantami i lektorami w jednej parafii. – Mieszkał na ostatnim piętrze banku, gdzie rodzice pracowali – mówił o. Piotr. – Czasem śmialiśmy się, że Roland śpi na pieniądzach, bo pod spodem była kasa. […] Był w klasie matematycznej w liceum i wszyscy sądziliśmy, że będzie studiował matematykę, bo dobrze mu to szło. Ale zaskoczył nas. […] Na dwa lata przed moją maturą, poszedł na studia do Lublina na wydział teologii. Odkrył, że będzie studiował historię Kościoła. […] Kiedy po dwóch latach zdałem maturę i zgłosiłem się do kapucynów, on był wtedy na wakacjach w domu. Wracaliśmy razem z kościoła po wieczornej liturgii i powiedziałem mu, że zostałem przyjęty do kapucynów. Wtedy zamilkł i nic nie mówił, że on też pójdzie.

O. Piotr podkreślił, że o. Roland dobrze wykorzystał łaski, jakimi szczodrze Bóg go obdarował. Interesował się Kościołem i kochał Kościół. Jego pasja naukowa związana była właśnie z miłością do Kościoła. Chciał poznać Jego tajniki. – Studia nad dziejami Kościoła, nad dziejami parafii czy diecezji, bardzo mu pomogły, by zobaczyć działanie Pana Boga w Kościele – zauważył. Dodał, że takie spojrzenie jest i nam potrzebne, żebyśmy się nie bali opinii, że Kościół się już kończy, że nie ma podstaw istnienia, że nie ma autorytetu, gdyż gwarantem świętości Kościoła jest sam Chrystus. – Winniśmy dzisiaj pamiętać o tym, w sytuacji, kiedy niektórzy odchodzą, że mamy trwać, bo mamy obiecane życie wieczne za to trwanie do końca – powiedział.

Pod koniec Eucharystii niezwykle ciepło wspominano śp. O. Rolanda Prejsa. Odczytano też list ks. prof. Mirosława Kalinowskiego, Rektora KUL oraz list emerytowanego biskupa Jana Kopca z diecezji gliwickiej. O. Gwardian Marcin Wojciechowski składając wszystkim obecnym podziękowania, wspomniał też o tych, którzy nie mogli przybyć na pogrzeb, a zapewniali o swojej pamięci i modlitwie. Podkreślił, że modlitwa jest darem wdzięczności za życie Ojca Rolanda. Zwrócił się również z podziękowaniem do lekarzy i personelu szpitala oraz Hospicjum Dobrego Samarytanina za ogromną troskę wobec ojca Rolanda.

Śp. o. Roland został pochowany w zakonnym grobowcu na cmentarzu przy ul. Lipowej. W ostatniej drodze towarzyszył mu długi kondukt rodziny, braci i sióstr zakonnych oraz przyjaciół.

Biogram

O. Roland Wojciech Prejs OFMCap, urodził się 1 lutego 1956 roku w Sierakowie, lecz wiele lat spędził w Gorzowie Wielkopolskim. Po maturze w 1975 roku podjął studia z teologii dla świeckich na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po dwóch latach wstąpił do Warszawskiej Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Profesję wieczystą złożył 13 września 1981 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w Lublinie 17 kwietnia 1982 roku. W 1983 roku rozpoczął studia z historii Kościoła, które uwieńczył doktoratem. Od 1987 był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym Zakonu Kapucynów w Lublinie.

W zakonie był m.in. gwardianem klasztoru przy Krakowskim Przedmieściu w Lublinie, prefektem seminarium kapucyńskiego, wicerektorem seminarium i wikariuszem prowincjalnym. W latach 1989-2001 był w Zakroczymiu redaktorem czasopisma Trzeźwymi bądźcie. Od 2004 roku wykładał na KUL. Tytuł profesora nauk teologicznych uzyskał w 2013 roku. Jest promotorem 91 magisteriów oraz 5 doktoratów.

Opracował kilkanaście tomów Bibliografii franciszkańskiej. Jest autorem wielu monografii i ponad stu artykułów naukowych. Redagował katalogi prowincjalne oraz prace zbiorowe z zakresu historii Kościoła i zakonu. Opracował dzieje Instytutu Historii Kościoła na KUL. Był wybitnym znawcą dziejów Kościoła w Polsce w XIX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem historii zakonów franciszkańskich.

Był cenionym bratem, który chętnie dzielił się swoją ogromną wiedzą oraz posiadał wybitny talent dydaktyczny. Przez pracowników KUL został zapamiętany jako niezwykle skromny, a jednocześnie bardzo życzliwy, rzetelny i pracowity człowiek. Wyróżniał się pięknym charakterem pisma.

O. Roland zmarł 30 marca 2023 r. w Lublinie w wieku 67 lat, w zakonie przeżył 44 lata, w kapłaństwie 40.