LIDIA DUDKIEWICZ: - Rozpoczął się nowy rok w polskich seminariach. Jak wygląda sytuacja powołaniowa w tym roku?

KS. PROF. KRZYSZTOF PAWLINA: - Nie jest źle. Nie ma spadku powołań. Co więcej - w seminariach diecezjalnych jest powołań trochę więcej. W ubiegłym roku do wyższych diecezjalnych seminariów duchownych wstąpiło 694 kandydatów do kapłaństwa, zaś w tym roku - 718. Mamy za co Bogu dziękować.

- To dobry znak na przyszłość...

- Tego nie wiem. Ale przy tak zmasowanym ataku pesymizmu w ostatnim roku, kiedy usiłowano przekonywać, że mamy do czynienia z kryzysem powołań w Polsce, to zaskakująco dobry wynik. Pan Bóg daje powołania. Trzeba tylko pomagać młodym ludziom, aby usłyszeli głos Boga i wytrwali w podjętej decyzji. Zmienny świat produkuje zmiennych ludzi. To, co było decyzją wczoraj, nie oznacza, że będzie jutro. Młodzi ludzie bardzo często podejmują swoje życiowe decyzje pod wpływem emocji. Emocje się zmieniają, a z nimi i decyzje. Ale to kwestia kondycji młodego pokolenia. Ważne, że młodzi przyszli do seminarium. Kondycja młodego człowieka, który chce być księdzem, stanowi wyzwanie dla formatorów seminaryjnych.

- No właśnie. Mówi się o potrzebie wprowadzenia okresu propedeutycznego w polskich seminariach.

- Tak. Trwa dyskusja, refleksja nad jego wprowadzeniem. W ubiegłym roku cały Zjazd Rektorów był poświęcony właśnie omówieniu tej sprawy. Wyniki zostały przedstawione Komisji ds. Duchowieństwa. Od 3 maja pracuje specjalny zespół pod przewodnictwem bp. Wojciecha Polaka, który ma wypracować wytyczne dla Konferencji Episkopatu Polski.

- A tegoroczny Zjazd Rektorów, jakiej tematyce był poświęcony?

- 45. Zjazd Rektorów odbył się w dniach 21-22 września w Ośrodku Animacji Duchowości w Konstancinie k. Warszawy. Temat główny brzmiał:,,Formacja duchowa seminarzystów a duchowość kapłańska”. Chodziło o pochylenie się nad życiem duchowym w naszych seminariach nie tylko w perspektywie sześciu lat, ale w odniesieniu do życia kapłańskiego po seminarium. Formacja seminaryjna ma przygotowywać nie tyle dobrego kleryka, ile dobrego księdza. Seminarium jest więc początkiem tego, co będzie w całym życiu kapłańskim.

- A jest tu jakiś problem?

- Właśnie rewizja tego, co robimy w naszych seminariach, pomaga uświadomić sobie, że to sprawa bardzo delikatna, a przy tym kluczowa. Bo to, co było życiem kleryckim, nie tyle ma się zakończyć, co dopiero rozpocząć. Już nie pod opieką wychowawców, ale jako troska każdego o samego siebie. Powstaje więc pytanie, czy my tych młodych mężczyzn dostatecznie do tego przygotowujemy.

- Pod koniec sierpnia delegacja księży rektorów uczestniczyła w jubileuszu Seminarium Świętych Cyryla i Metodego w Orchard Lake w USA.

- Seminarium w Orchard Lake przeżywa 125-lecie istnienia. Seminarium to przygotowuje księży do pracy wśród Polonii w Ameryce i wspiera Kościół amerykański nowymi kapłanami. Oprócz obchodów jubileuszowych było też sympozjum poświęcone historii i problematyce współczesnej emigracji polskiej w Ameryce. To ważna sprawa dla zrozumienia wielu problemów polskiej emigracji i przemian, jakie w niej zachodzą. W imieniu rektorów wyższych seminariów duchownych w Polsce mieliśmy okazję pogratulować jubileuszu i życzyć, aby polonijne Seminarium cieszyło się dobrymi powołaniami do kapłaństwa. Niech ci, którzy są z dala od Ojczyzny, cieszą się swoimi polskimi kapłanami, którzy im będą wskazywać drogę do Boga. Słowa wdzięczności kieruję też do Seminarium Biskupa Abramowicza w Chicago, które polską gościnnością otoczyło delegację rektorów polskich.

- Trwa Rok Kapłański. Jak seminarzyści będą go przeżywać?

- Każde seminarium ma swój program. Ale jest też jedna z inicjatyw, która dotyczy wszystkich seminariów w Polsce. Otóż 17 kwietnia 2010 r. wszyscy polscy seminarzyści udadzą się na pielgrzymkę do Częstochowy. Ponad pięć tysięcy kleryków stanie przed obliczem Jasnogórskiej Pani, aby podziękować Jej za dar powołania i prosić o opiekę na drodze ku kapłaństwu.

- Kapłaństwo to wielki dar.

- Przyzwyczailiśmy się, że ksiądz w krajobrazie polskim to coś normalnego. Ale ten Rok Kapłański ma nam wszystkim pomóc zrozumieć dar i tajemnicę kapłaństwa. Z pomocą spieszy tu sam patron Roku Kapłańskiego - św. Jan Maria Vianney, mówiąc:
„O jakże kapłan jest wielki!
Gdyby pojął siebie, umarłby.
Bóg jest mu posłuszny:
Wypowiada dwa słowa, a na jego głos
Nasz Pan zstępuje z nieba i zawiera się
W małej hostii.
Po Bogu, kapłan jest wszystkim!
On sam pojmie się w pełni dopiero w niebie”.
i dodaje
„Ksiądz ma klucze do skarbów niebieskich:
To on otwiera bramę: on jest ekonomem
Dobrego Boga: zarządcą jego dóbr”.