Nabożeństwu towarzyszą specjalne intencje adoracji i modlitw. W tym roku znalazły się wśród nich modlitwy wynagradzające: za zniewagi Najświętszego Sakramentu, za wszystkie grzechy przeciwko życiu, za rozlew krwi na świecie, wojny i terroryzm, a także błagalne w intencjach Ojca Świętego, Kościoła i Ojczyzny, o trzeźwość narodu, za prześladowanych chrześcijan.

- W tym niełatwym czasie, kiedy trwa wojna za wschodnią granicą, chcemy podczas nabożeństwa prosić o pokój, zaprzestanie działań wojennych, a także, aby każdy obywatel w swoim kraju mógł żyć bezpiecznie. Mamy nadzieję, że wszyscy pielgrzymi, którzy w tych dniach przybędą na Jasną Górę, gdy uklękną w bazylice przed Najświętszym Sakramentem będą mieć na uwadze te intencje - powiedział o. Waldemar Pastusiak, kustosz sanktuarium. Paulin zwrócił uwagę, że bardzo ważne jest, abyśmy rozpoczęli czas Wielkiego Postu pamiętając o trzech jego filarach: modlitwie, poście i jałmużnie. - Pragniemy przebłagać Boga za nasze grzechy, aby On wszedł w umysły i serca ludzi opętanych złem, abyśmy mogli poczuć się ludźmi jednego Boga. Chrystus chce nas przygarnąć i to On jest pokojem, który jest teraz całemu światu potrzebny - podkreślił o. Pastusiak.

Zauważył, że nabożeństwo 40-godzinne jest nie tylko czasem przebłagania i wynagrodzenia, ale też dziękczynienia, a teraz szczególnie za chrześcijańską postawę i otwartość serc ludzi. Przypomniał słowa Ewangelii „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. – Modlitwą wyrazimy też podziękowanie tym, którzy spieszą z pomocą ludziom potrzebującym. Daliśmy uchodźcom z Ukrainy schronienie, przyjęliśmy dzieci do szkół, nakarmiliśmy głodnych, to wszystko jest pięknym świadectwem dobra i wielką łaską - powiedział o. Waldemar Pastusiak.

W nabożeństwie 40-godzinnym przed Wielkim Postem uczestniczą grupy działające i posługujące na Jasnej Górze. Wśród nich: Sodalicja Mariańska, Bractwo NMP Królowej Korony Polskiej, Jasnogórska Rodzina Różańcowa i Bractwo Eucharystyczne, a także zakony, zgromadzenia, wierni z Częstochowy i specjalnie przyjeżdżający tutaj w tych dniach pielgrzymi.

Nabożeństwo czterdziestogodzinne ma bardzo bogatą historię, symbolikę i tradycję. Adoracja jest 40-godzinna, ponieważ tyle czasu według tradycji ciało Jezusa spoczywało w grobie. Symbolika tej liczby jest jednak szersza. Zawsze w odniesieniu do Biblii może też przypominać o 40-dniowym poście i modlitwie Chrystusa na pustyni, o 40-dniowym biblijnym potopie i o 40-letniej wędrówce Izraelitów do Ziemi Obiecanej.

W Polsce 40-godzinne nabożeństwo zwyczajowo stanowi wprowadzenie do okresu Wielkiego Postu, ale coraz częściej organizuje się je także w innych momentach roku liturgicznego, np. jako przygotowanie do ważnej uroczystości jakiegoś Kościoła lokalnego.

Historia nabożeństwa 40-godzinnego jest długa i bogata. W XVI w. było praktykowane jako przebłaganie za grzechy, a także jako prośba o ratunek przed wrogami chrześcijaństwa. Adoracja Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie organizowana była zwłaszcza w sytuacji niebezpieczeństwa lub katastrofy. Do jego odprawiania na przestrzeni wieków zachęcało wielu świętych, np. św. Filip Nereusz czy św. Ignacy Loyola, ale także papieże, wydając nawet specjalnie przygotowane w tym celu encykliki, konstytucje czy instrukcje.

Jak w przypadku każdej adoracji Najświętszego Sakramentu 40-godzinne nabożeństwo ma służyć pogłębieniu wiary i umocnieniu osobistej relacji z Bogiem. Ponieważ adoracja jest zakorzeniona w liturgii eucharystycznej, powinna też przyczynić się do ożywienia eucharystycznej pobożności wiernych.