Jak mądrze odpowiedzieć na „szyderę” z Jana Pawła II?
„Trzeba w końcu przekłuć tę bańkę informacyjną i zacząć działać! Czas się zastanowić, co my-katolicy takiego zrobiliśmy, że szydera z JP2 (nawet jeśli zaczęła się w antykościelnych kręgach), padła na tak podatny grunt” – mówi Weronika Kostrzewa. Szefowa publicystyki Radia Plus do rozmowy o „zamemowaniu” Jana Pawła II i trendów takich jak „godzina papieżowa” czy „cenzopapy” zaprosiła specjalistki z dziedziny public relations, crisis management i mediów społecznościowych – dr hab. Monikę Przybysz i Paulinę Worożbit.
- Po rozmowach ze znajomymi rodzicami, ale też księżmi katechetami i po zanurzeniu się w świat memów, odniosłam wrażenie, że jako społeczeństwo żyjemy w dwóch światach. Zdarza się, że rodzicom, którzy ze wzruszeniem wspominają pielgrzymki św. Jana Pawła II, nawet do głowy nie przyjdzie, że ich dzieci o 21.37 wysyłają sobie prześmiewcze obrazki z nim, na wycieczkach klasowych (także szkół katolickich) puszczają - w celu czysto szyderczym – „Barkę”, a jedno ze zdjęć papieża nazywają „żółtą mordą” i przypisują jej ludobójstwo, gwałty, kradzieże itp. – opowiada KAI Weronika Kostrzewa, szefowa publicystyki Radia Plus.
Jak wskazuje, wpisanie w internetową wyszukiwarkę pewnych popularnych haseł związanych z tym niepokojącym trendem „może naprawdę wywołać szok, ale też smutek” – znaleźć można postać papieża wpisaną w konteksty nie tylko prześmiewcze, ale nawet bluźniercze i pornograficzne.
- A to tylko wierzchołek tego, co w sieci znajdziemy o papieżu Polaku. Trzeba w końcu przekłuć tę bańkę informacyjną i zacząć działać! Czas się zastanowić, co my-katolicy takiego zrobiliśmy, że szydera z JP2 (nawet jeśli zaczęła się w antykościelnych kręgach), padła na tak podatny grunt. Nie chodzi o szukanie winnego, ale o to, by wypaczony kult nie był wodą na młyn – wskazuje.
Reklama
W ramach próby przyjrzenia się temu niepokojącemu zjawisku i opisania go oraz znalezienia odpowiednich metod reakcji, Weronika Kostrzewa do pogłębionej rozmowy zaprosiła ekspertów w dziedzinie mediów społecznościowych, którzy znają się na budowaniu wizerunku, by wspólnie zastanowić się, jak zawalczyć nie tylko o pamięć o św. Janie Pawle II, ale przede wszystkim o prawdę.
- Trudno tu o lepszych gości, niż dr hab. Monika Przybysz - najlepsza w swoim zawodzie i Paulina Worożbit, rozumiejąca social media jak mało kto, ale też będąca absolwentką Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia. Jestem przekonana, że jeśli rozwiązania, które zasugerowałyśmy na końcu rozmowy, zostaną wprowadzone w Kościele, wiele razy jeszcze skorzystamy w działania tej „spec-komórki” – mówi red. Kostrzewa.
Rozmowę odsłuchać można na kanale YouTube – „Weronika Kostrzewa – Miejsce Spotkania”:
https://youtu.be/nLaCJg9-C44.
- W Miejscu Spotkania poruszamy różne tematy, ale jednym w bodźców do powstania tego cyklu rozmów w Radiu Plus i na YouTube była właśnie chęć zawalczenia o prawdę. Dlatego temat Jana Pawła II na pewno będzie powracał, sięgniemy zarówno po jego nauczanie, jak i odpowiemy na oskarżenia wysuwane pod jego adresem. Zawsze z osobami, które w tej dziedzinie są ekspertami – zapowiada dziennikarka.
Na północny zachód od Białej Podlaskiej, nad brzegami rzeczki Klukówka leży miejscowość Leśna Podlaska, będąca wyjątkowym ośrodkiem kultu maryjnego. Znajduje się tu Sanktuarium Maryjne, w którym pod opieką Ojców Paulinów, upodobała sobie miejsce Opiekunka Podlasia – Leśniańska Królowa – Matka Boża Jedności i Wiary.
Płaskorzeźba, umieszczona w głównym ołtarzu, wykona jest w polnym kamieniu o odcieniu czerwonym. Wizerunek przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus na prawym ręku. Historia „przejasnego obrazu Najświętszej Maryi Panny” jest niezmiernie ciekawa i pełna przedziwnych wydarzeń. Zaczyna się od roku 1683, kiedy to dnia 26 września dwaj chłopcy pasący bydło, 9-letni Aleksander Stalmaszczuk i 10-letni Miron Makaruk, znaleźli jaśniejący blaskiem wizerunek na drzewie dzikiej gruszy. Kamienny wizerunek przywieziono do Bukowic, których właściciel zdecydował o wzniesieniu w miejscu objawienia drewnianego kościoła rzymskokatolickiego. Powstał on w 1686 roku i przyozdobiony został znalezionym „obrazem”. W roku 1700 biskup łucki i brzeski Franciszek Prażmowski po przebadaniu świadków uznał niezwykłość łask i zezwolił na publiczny kult. W 1716 r. książę Karol Stanisław Radziwił, kanclerz Wielkiego Księstwa Litewskiego, ufundował złote korony. Wieść o niezwykłym pojawieniu się wizerunku zaczęła zataczać coraz szersze kręgi i ściągać ludzi nawet z odległych stron. Rozwój kultu spowodował, że w 1731 r. przystąpiono w Leśnej do budowy nowego kościoła. Ukończono ją w 1758 r. Jeszcze w czasie jej trwania do Leśnej przybyli paulini, którym powierzono parafię leśniańską i opiekę nad cudownym obrazem. W XVIII w miejscowość była już znana w Koronie Polskiej jako ośrodek kultu maryjnego. W okresie rozbiorów i wojen napoleońskich sanktuarium dzieliło los narodu. Klasztor i kościół były niszczone i plądrowane. Pauliński konwent nie przestał funkcjonować tylko dzięki pomocy okolicznych ziemian. W okresie powstania styczniowego Leśna stanowiła jedno z ogniw ruchu narodowego na Podlasiu. Paulini wspierali powstańców władze carskie w odwecie przejęły sanktuarium i zmieniły je w cerkiew. Po odzyskaniu niepodległości do sanktuarium wrócili paulini. Po długich poszukiwaniach w roku 1926 odnaleziono obraz ukryty u ss. Benedyktynek w Łomży. Badania wykazały, że ostatni biskup katolicki Janowa – Beniamin Szymański, wielki czciciel Najświętszej Panny, przewidując popowstaniowe represje, ukrył oryginał Matki Bożej Leśniańskiej w Łomży, w bocznym ołtarzu. Biskup umarł, jedyna wtajemniczona przeorysza klasztoru także i tak byłby ślad zaginął, gdyby nie intensywne poszukiwania. W 1927 r. udała się z Siedlec niezwykła procesja, sam biskup wraz z tłumem wiernych pieszo przynieśli cudowny obraz do Leśnej. Procesja szła 3 dni, od 22 do 25 września. W uroczystości powrotu Matki Bożej brało udział około 30 tysięcy osób. Sanktuarium Leśniańskie było umiłowanym miejscem kultu dla unitów podlaskich, a Leśniańska Matka Boża ostoją ich wiary i jedności z Kościołem.
Metropolita lwowski abp Mieczysław Mokrzycki poświęcił dziś samochód ofiarowany przez archidiecezję na potrzeby służb medycznych Sił Zbrojnych Ukrainy.
Opel Vivaro został zakupiony przez archidiecezję lwowską, a abp Mokrzycki przekazał go na potrzeby wojskowej służb medycznych Sił Zbrojnych Ukrainy, w szczególności żołnierzowi Stanisławowi Hawliukowi z Czerniowiec.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
