W Warszawie 20 marca 2014 r. zmarł prof. Andrzej Grzegorczyk, światowej sławy logik oraz wybitny polski filozof.

Andrzej Grzegorczyk urodził się 22 sierpnia 1922 r. w Warszawie. Syn Piotra Grzegorczyka, historyka literatury polskiej.Ukończył stołeczne liceum im. Rejtana. W czasie wojny studiował na tajnych kompletach uniwersyteckich. Wówczas jego wykładowcami byli m.in. Czesław Białobrzeski z fizyki, Władysław Tatarkiewicz z filozofii i ks. Jan Salamucha z logiki.

Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim w działaniach na Starówce i Śródmieściu, w trakcie których został ranny.

Po wojnie ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1950 roku napisał pracę doktorską z matematyki pt. „On topological spaces in Topologies without Points” pod kierunkiem Andrzeja Mostowskiego na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie pracował w Instytucie Matematyki PAN i na UW. Profesorem nadzwyczajnym został mianowany w 1961 r. a zwyczajnym w 1972 r.

W 1964 r. jako jeden z pierwszych Polaków dotarł do wspólnoty w Taize. Od tego czasu datują się systematyczne kontakty kręgów polskiej inteligencji z tym ekumenicznym ośrodkiem. Był aktywnym członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, w 1977 r. został powołany w skład zarządu.

Orędownik ruchu „ Non-violence”, propagator idei walki bez przemocy w kręgach polskiej demokratycznej opozycji.

W 1982 r. został kierownikiem Pracowni Etyki w PAN. Prof. Grzegorczyk czynnie uczestniczył w międzynarodowym i krajowym życiu filozoficznym. Wykładał m.in. w Holandii i Włoszech. Szczególnie zależało mu na kontaktach naukowych z kolegami z ZSRR, a potem Rosji i Ukrainy. Był członkiem Międzynarodowego Instytutu Filozofii w Niemczech i Polskiej Akademii Umiejętności. W 2010 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Blaise Pascala w Clermont-Ferrand (Francja).

W maju 2013 r. został uhonorowany doktoratem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1997 za wybitne zasługi dla nauki polskiej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.