W trakcie trwających prac konserwatorskich przy renowacji ścian elewacji kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w kuli wieńczącej wieżę kościoła odnaleziono "Kapsułę czasu". Jak ustalano, znalezisko kryje historycznie ciekawe artefakty pozostawione podczas dwóch remontów kościelnej wieży prowadzonych w 1852 i 1912 roku.

Jak informuje proboszcz parafii ks. Tomasz Lis, „Kapsuła czasu” zawiera m.in. list z 1852 r. napisany przez ojców dominikanów, katalog księży Diecezji Lubelskiej z 1851 r. oraz katalog zakonu Dominikanów z 1852 r., gazety: Goniec Poranny z 2 lipca 1912 r., Słowo Dziennik Powszechny z 3 lipca 1912 r. około 140 monet różnego nominału i roku pochodzenia, medale i fotografia ks. Michała Zawiszy.

Znalezione także dwa listy i ich treść wskazują, że podczas prowadzonych prac remontowych w 1912 r. odnaleziono pierwotną kapsułę czasu, którą umieścili tam ojcowie dominikanie, którzy zamieszkiwali janowski konwent. Zamieszczone w dominikańskim liście informacje są niezwykle ciekawe, mówią o dacie budowy wieży w 1762 r., jej "reparacji" w 1852 r., jakie prace podjęto, kto wykonywał poszczególne prace związane z renowacją wieży kościoła i ile kosztowały.

- Natomiast list napisany przez ks. Michała Zawiszę opisuje kompleksowy remont kościoła podjęty w 1912 r. Wszystkie znalezione artefakty zostaną skatalogowane i opisane, zaś po zakończeniu prac renowacyjnych na nowo umieszczone w wieży kościoła. Oczywiście przygotujemy także list i współczesny przekaz dla potomnych oraz dołożymy monety i inne cenne pamiątki z naszego czasu, by potomni także kiedyś dowiedzieli się ciekawych rzeczy o naszych czasach – informuje ks. Tomasz Lis.

„Kapsułę czasu” odkryto podczas demontażu krzyża wieńczącego wieżę kościoła w kuli znajdującej się pod nim, którą umieszczono podczas prac prowadzonych w roku 1912 przez ks. Michała Zawiszę.

Jak wyjaśnia proboszcz, składała się ona z dwóch naczyń szklanych typu starej karafki aptecznej oraz paczki owiniętej w gazetową otulinę. Niestety jedno z naczyń szklanych było stłuczone, najprawdopodobniej uszkodzenie powstało podczas nakładania kuli i krzyża lub uszkodziło ją uderzenie pioruna. Sugerują to osmolenia na szkle i powstałe przez lata zanieczyszczenia.

– Na szczęście najcenniejsze rzeczy były zdeponowane w nieuszkodzonym naczyniu szklanym, dzięki czemu wspaniale się zachowały do naszych czasów. Myślę, że jest to niezwykle ciekawe odkrycie dla historii naszego miasta, jak i kościoła oraz dziejów parafii. Dotykając po raz pierwszy tych artefaktów, miałem świadomość, że podajemy dłoń naszym pradziadom, którzy przed wiekami, tak jak obecnie my, podejmowali troskę o największy skarb Janowa, jakim jest podominikańska świątynia – podkreślił ks. Tomasz Lis.

Historia parafii Św. Jana Chrzciciela w Janowie Lubelskim sięga 1326 r. Obecny kościół murowany został zbudowany przez dominikanów w latach 1694-1724, którzy zostali sprowadzeni przez wojewodę sandomierskiego Jana Zamojskiego Sobiepana. Ofiarowany przez niego cudowny obraz Matki Bożej Łaskawej Różańcowej został oddany ich opiece. Parafia posiada akta parafialne od 1795 r.

Początek szczególnego kultu Matki Bożej w Janowie Lubelskim sięga pierwszej połowy XVII wieku, kiedy to miały miejsce pierwsze objawienia Matki Bożej i uzyskane tu łaski i uzdrowienia. Wszelkie łaski uznane za nadprzyrodzone zawarte są w księdze cudów i łask zapisywanej przez dominikanów przez 141 lat.

Obraz Matki Bożej Łaskawej - Różańcowej został uznany przez komisję duchownych za cudowny, a orzeczenie tej komisji potwierdził biskup i oficjał lubelski Stanisław Raymud Jezierski 8 grudnia 1762 r. Wizerunek janowski wpisany został na listę cudownych obrazów w Polsce i znalazł swoje miejsce w literaturze i opracowaniach. Obraz wykonany został w połowie XVII wieku.

Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Łaskawej i Różańcowej w Janowie Lubelskim w lutym br. zostało włączone w duchową więź (afiliowane) do Papieskiej Bazyliki Matki Bożej Większej.