Misją Kościoła jest włączanie uchodźców w lokalne wspólnoty.

Codzienne komunikaty Straży Granicznej pokazują nieustanny ruch na przejściach granicznych z Ukrainą. W połowie maja na Lubelszczyznę wjeżdżało prawie 10 tys. uchodźców na dobę, z kolei do Ukrainy wyjeżdżało 4-5 tys. Taka sytuacja potrwa zapewne jeszcze długo; nastroje wśród Ukraińców wciąż wahają się pomiędzy strachem a nadzieją.

Kościół przy powitaniu

W pewnym sensie można powiedzieć, że przybyszów z Ukrainy wita najpierw Kościół. Na dwóch największych przejściach granicznych w Dorohusku i Hrebennem znajdują się punkty aprowizacyjne prowadzone przez Caritas, w pierwszym przypadku przez lubelską, w drugim zamojsko-lubaczowską. Ponadto nasza diecezjalna Caritas działa także przy obleganym dworcu PKP w Chełmie. Pracownicy i wolontariusze organizacji całodobowo służą uchodźcom z Ukrainy, rozdają bezpłatne posiłki, podstawowe środki higieniczne i zaopatrują na dalszą drogę. Wiele instytucji kościelnych stało się rzeczywistymi domami dla gości z Ukrainy. Zamieszkali w ośrodku Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży w Częstoborowicach, domach rekolekcyjnych w Księżomierzy i w Firleju. Trafiają także do punktu recepcyjno-informacyjnego przy centrali Caritas w Lublinie. Praktycznie każda parafia podjęła wyzwanie troski o uchodźców. W Markuszowie funkcjonuje przydrożny punkt wsparcia, zainicjowany przez tamtejszych parafian z proboszczem ks. Maciejem Staszakiem. Na plebanii parafii św. Michała Archanioła w Lublinie gościnę znalazło ponad 20 matek z dziećmi.

Integracja obywatelska

Godne uwagi są inicjatywy podejmowane przez organizacje obywatelskie, które włączyły się nie tylko w proces powitania uchodźców, ale tworzą również ciekawe formy integracji. Lubelskie wspólnoty Emaus w Zemborzycach i Krężnicy Jarej wzięły pod swoje dachy kilkanaście osób, część z nich znalazła pracę w spółkach charytatywnych prowadzonych przez organizację. W centrum Lublina Fundacja Leny Grochowskiej otworzyła Dom Uchodźców dla 130 osób, już trzeci w Polsce. Oprócz bezpłatnego lokum i wyżywienia mieszkańcy mają zapewnioną naukę języka polskiego. Dom przyjmuje także osoby z niepełnosprawnościami. Lubelskie Centrum Wolontariatu, najdłużej działająca na Lubelszczyźnie organizacja pomagająca uchodźcom, wdraża kompleksowy program integracyjny. Uczestnicy tego programu mieszkają w kilkunastu Domach Nadziei, mają bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie, dzieci uczęszczają do świetlic stowarzyszenia, młodzież i dorośli przychodzą do Szkoły Nauki Języka i Kultury Polskiej. Wszyscy mają zapewnioną opiekę lekarską i wsparcie terapeutyczne, funkcjonuje również partnerstwo rodzin, w ramach którego rodzina polska obejmuje troską jedną rodzinę uchodźczą. Wydaje się, że wobec nadal niepewnej sytuacji w Ukrainie, integracja przybyszów staje się sprawą bardzo pilną. Nie można pozwolić na odseparowanie się środowisk ukraińskich od reszty polskiego społeczeństwa.

Przed Dniem Uchodźcy

W perspektywie mamy przed sobą Światowy Dzień Uchodźcy (20 czerwca), przez ONZ obchodzony od 2001 r. Kościół ma z kolei sięgającą ponad 100 lat tradycję pamięci o uchodźcach i migrantach; co roku papieże piszą specjalne orędzia z tej okazji. W tym roku Franciszek zatytułował swoje przesłanie „Ku stale rosnącemu my”, podkreślając konieczność włączania przybyszów w tkankę społeczną, ale i do wspólnot kościelnych. Po dobrze zdanym egzaminie z powitania uchodźców, podjąć musimy misję zakorzeniania Ukraińców w naszych społecznościach i parafiach. To zadanie szczególnie ważne dla naszej diecezji, która pozostanie na długo domem dla przybyszów ze Wschodu.