13 lutego w Warszawie w wieku 74 lat zmarł Zbigniew Romaszewski, legenda opozycji antykomunistycznej, działacz KOR i Solidarności, wieloletni senator i wicemarszałek Senatu. W 2011 r. został odznaczony przez prezydenta Orderem Orła Białego.
O śmierci Zbigniewa Romaszewskiego poinformowała PAP jego córka Agnieszka Romaszewska-Guzy. Jak powiedziała, przyczyną śmierci ojca był masywny udar pnia mózgu. Poinformowała też, że rodzina zgodziła się oddać jego obie nerki do przeszczepu. "Mamy nadzieję, że uratują komuś życie" - podkreśliła.
Od niedzieli Romaszewski był w stanie śpiączki farmakologicznej, po tym jak w wyniku zachłyśnięcia nastąpiło zatrzymanie akcji serca.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Urodził się 2 stycznia 1940 w Warszawie. Po powstaniu warszawskim został wywieziony wraz z matką do obozu pracy w Groß-Rosen . Ojciec został zamordowany w 1944 w obozie koncentracyjnym.Ukończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim (1964), doktoryzował się w Instytucie Fizyki PAN w październiku 1980.
Reklama
W 1967 wraz z żoną Zofią zbierał podpisy pod petycją pracowników naukowych w obronie Adama Michnika . Po marcu 1968 w mieszkaniu Romaszewskich odbywały się dyskusje polityczne. W czerwcu 1976 po protestach robotniczych w Radomiu i Ursusie uczestniczył w organizowanej przez Komitet Obrony Robotników akcji pomocy represjonowanym. Od 1977 był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej KOR.Wraz z żoną Zofią kierował Biurem Interwencyjnym KSS "KOR", rejestrującym przypadki łamania praw człowieka i niosące ofiarom bezprawia pomoc prawną i materialną. Na przełomie 1979 i 1980 zakładał Komitet Helsiński, organizację nadzorującą wprowadzanie w życie postanowień KBWE. Pod jego redakcją Komitet Helsiński opublikował Raport Madrycki, omawiający stan przestrzegania praw człowieka w PRL w oparciu o konkretne, zarejestrowane przez Biuro Interwencji, przypadki łamania prawa.
W latach 1980-1981 kierował Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”, został wybrany do prezydium zarządu Regionu Mazowsze związku, a następnie do Komisji Krajowej. Był wielokrotnie zatrzymywany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa . W stanie wojennym ukrywał się, będąc poszukiwanym. W broszurze Sierpień 1980 - Grudzień 1981 - co dalej?, opublikowanej w marcu 1982, sformułował program scentralizowanego oporu, opowiadając się za powstaniem ośrodka kierowniczego podziemnej „Solidarności”. W tym czasie zorganizował podziemne Radio Solidarność. 29 sierpnia 1982 został aresztowany i sądzony w dwóch kolejnych procesach twórców Radia „Solidarność” i KSS KOR, następnie więziony od 1982 do 1984. Został wtedy objęty opieką Amnesty International jako więzień sumienia.
Przy Okrągłym Stole zasiadał w podzespole ds. reformy państwa i sądów.
Od 4 lipca 1989 do 7 listopada 2011 nieprzerwanie zasiadał w Senacie RP. W wyborach parlamentarnych w 2011 r. nie uzyskał reelekcji.
9 listopada 2011 został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Orderem Orła uroczystość wręczenia orderu odbyła się następnego dnia.