Działalność Kapituły Dziedzictwo Narodu Święta Sprawa zatacza coraz szersze kręgi. W dniach 2-6 maja 2006 r. na Jasnej Górze powołano Kapitułę Ogólnopolską, której następnym krokiem było posadzenie 26 maja 2006 r. na Jasnej Górze (fosa Bastionu Trójcy Świętej) dębu imienia Benedykta XVI.
Kapituła Dziedzictwo Narodu Święta Sprawa, powołana w 2004 r. przez bp. Jana Śrutwę, ordynariusza diecezji zamojsko-lubaczowskiej, postanowiła utrwalić naszą historię przez zasadzenie tysiąca drzewek dębu, po trzy dęby pomniki w każdej parafii diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Pierwszy poświęcono Wielkiemu Polakowi Janowi Pawłowi II, drugi - Stefanowi Kardynałowi Wyszyńskiemu, a trzeci - osobie zasłużonej dla danej parafii lub istotnym wydarzeniom. Swoje żywe wiekowe pomniki mają już takie historyczne postacie jak Chrobry, Jagiełło, Batory i Jan III Sobieski. Od maja do sierpnia 2005 r. z udziałem władz samorządowych, młodzieży szkolnej, kombatantów, strażaków, wiernych i duchowieństwa uroczyście posadzono dęby w każdej parafii diecezji.
13 kwietnia 2005 r. delegacja Kapituły w obecności ks. prał. Mieczysława Mokrzyckiego, osobistego sekretarza Papieża, i dyrektora Ogrodów Watykańskich posadziła dąb im. Jana Pawła II w Ogrodach Watykańskich przy Alei Matki Bożej Czuwającej. Kard. Zenon Grocholewski pobłogosławił drzewko i podpisał akt posadzenia go w Watykanie. Pozostałe dęby, poświęcone w Watykanie przez ks. prał. Mokrzyckiego, przewieziono do Polski.
W dniach 2-6 maja 2006 r. na Jasnej Górze została powołana Ogólnopolska Kapituła Dziedzictwo Narodu Święta Sprawa. Opiekunem duchowym Kapituły został bp Zbigniew Kiernikowski, ordynariusz siedlecki. 26 maja 2006 r. na Jasnej Górze zostało pobłogosławionych przez Ojca Świętego Benedykta XVI ok. stu dębów, a po nabożeństwie majowym na Jasnej Górze i po Apelu członkowie Kapituły posadzili na jasnogórskiej fosie Bastionu Trójcy Świętej dąb im. Benedykta XVI, aby w ten sposób uczcić jego pielgrzymkę do tronu Królowej Polski. Trzydzieści dębów Kapituła przekazała w darze Ojcom Paulinom na Jasnej Górze. Podjęte dzieło ma charakter wychowawczy i formacyjny dla dzieci i młodzieży. Dlatego szczególna rola przewidziana jest dla szkół, których zadaniem jest pielęgnowanie zasadzonych drzew, organizowanie konkursów, prelekcji i akademii na temat osób i wydarzeń, którym poświęcone są dęby.
Za Kapitułę Dziedzictwo Narodu Święta Sprawa Stanisław Schodziński - Starosta Biłgorajski
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Czy można zapanować nad wstydem? Podobno jeśli mocno wbije się paznokcie w kciuk, to czerwona twarz wraca do normy. Ale od środka wstyd dalej pali, choć może na zewnątrz już tak bardzo tego nie widać. Jeśli ktoś się wstydzi, że zachował się jak świnia, to w sumie dobrze, bo jest szansa, że tak łatwo tego nie powtórzy. Tylko że ludzkość tak jakoś coraz mniej się wstydzi rzeczy złych.
Ludzie wstydzą się: biedy, pochodzenia, wiary, wyglądu, wagi… I nie jest to wcale wynalazek dzisiejszych napompowanych, szpanujących i wyzwolonych czasów. Takie samo zażenowanie czuł pewien Wincenty, żyjący we Francji na przełomie XVI i XVII wieku. Urodził się w zapadłej wsi, dzieciństwo kojarzyło mu się ze świniakami, biedą, pięciorgiem rodzeństwa i matką - służącą. Chciał się z tego wyrwać. Więc wymyślił sobie, że zostanie księdzem. Serio. Nie szukał w tym wszystkim specjalnie Boga. Miał tylko dość biedy. Rodzice dali mu, co mogli, ale szału nie było, więc chłopak dorabiał korepetycjami, jednocześnie z całych sił próbując ukryć swoje pochodzenie. Dlatego, kiedy ojciec przyszedł go odwiedzić w szkole, Wincenty nie chciał z nim rozmawiać. Sumienie wyrzucało mu to potem do późnej starości.
Młodzież maturalna archidiecezji białostockiej i diecezji toruńskiej modli się dziś na Jasnej Górze. Ci pierwsi poznają Maryję jako „Stolicę Mądrości”, drudzy uczą się od Niej „miłości w podskokach”. Maturzyści obu grup jasnogórskie spotkanie rozpoczęli od wysłuchania konferencji. Centralnym punktem pielgrzymki jest Msza św. Wieczorem młodzi wezmą też udział w nabożeństwie drogi krzyżowej.
Podziel się cytatem
Maturzyści diecezji toruńskiej chcą „żyć miłością w podskokach”, jak głosi ich hasło. Duszpasterz młodzieży, ks. Dawid Wasilewski podkreśla, że Jasna Góra i dzisiejsza pielgrzymka mogą stać się dla nich trampoliną, bo najważniejsze jest dawać młodym możliwości.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
